Βλέποντας και ζώντας πίσω απ' το δάχτυλό μας.
"Και να! αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περ'σσότερα..." Γιάννης Ρίτσος "Και τι δεν κάνατε να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος..." Ντίνος Χριστιανόπουλος
Σάββατο, Ιουνίου 30, 2007
Και οι πέτρες έκλαψαν...
Βλέποντας και ζώντας πίσω απ' το δάχτυλό μας.
ΟΝΕΙΡΟΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΣΣΑ!
Παράξενη που είναι η ζωή!
Πάντα θαύμαζα τους ποιητές όπως και τους Κρητικούς. Ποιος να το πίστευε πως έτσι τυχαία, με κοινή αγάπη για τα λουλούδια, θα γνώριζα έναν άνθρωπο που τα συνδυάζει και τα δυο, αλλά σε υπερθετικό βαθμό.
Σας έχω ξαναμιλήσει για τον Κώστα Χατζάκη, τον υμνοποιητή της Κρήτης. Τόσο πάθος σε καλλιτέχνη δεν έχω ξαναδεί.
Μόλις γυρίσαμε απ’ το τσιπουράδικο που τον κεράσαμε με τον άντρα μου και νιώθω ότι γύρισα από μια ποιητική βραδιά.
Ο Κώστας έδωσε παράσταση απόψε, κι ένοιωσα πολύ όμορφα. Μεγάλο το έργο του, όπως μεγάλος είναι κι ο αγώνας του να το διαλαλήσει, να τον γνωρίσει ο κόσμος.
Το Πήλιο τον ενέπνευσε πολύ και τον φέρνει συχνά κοντά μας.
Μούσα του μια Πορταρείτισσα!
Να είσαι καλά Πορταρείτισσα που έκλεψες τον Κώστα απ’ την Κρήτη και τον έφερες να υμνήσει την Ζαγορά, το Βελεστίνο, τον Ρήγα, εσένα και όχι μόνο!
Το ποίημα το ονόμασε ο Κώστας "Ονειροπηλιορείτισσα για να πιάνει" λέει, "όλες τις Πηλιορείτισσες, για να μην αδικήσει καμία!"
Το ποίημά του διαβάζεται από κάτω προς τα πάνω, γιατί λέει, "η καρδιά του ήταν κάτω και πέταξε ψηλά!"
Πάντα ψηλά να είσαι Κώστα! Κι ακόμα πιο ψηλά! Όλο και ψηλότερα και πάντα ευτυχισμένος! Όπως τώρα!
ΟΝΕΙΡΟΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΣΣΑ!
4. ΛΑΜΠΕΡΟΞΑΣΤΕΡΙΤΙΣΣΑ! ΜΕ ΓΛΥΚΟΣΕΡΙΑΝΙΖΕΙΣ!
Β. 3. ΟΝΕΙΡΟΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΣΣΑ! ΜΕ ΑΣΤΕΡΟΠΛΟΥΤΙΖΕΙΣ!
2. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ! ΟΥΡΑΝΟΥΨΩΣΕ ΜΕ!
Α. 1. ΟΝΕΙΡΟΠΗΛΙΡΕΙΤΙΣΣΑ! ΜΑΓΙΚΟΦΤΕΡΩΣΕ ΜΕ!
ΥΜΝΟΠΟΙΗΤΗΣ
ΧΑΤΖΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑ (Κ.Χ)
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΠΗΛΙΟ!
2007 ΜΑΓΙΟΕΝΑΤΗ!
«Έθιμο το ’χω από παλιά
μαχαίρι να χαρίζω
σ’ ανθρώπους που τους αγαπώ
και που τους ξεχωρίζω»
Σ’ εμένα χάρισε έργα του που είναι η ψυχή του η ίδια, με αφιερώσεις καρδιάς.
Όλα μας τα χάρισε ο Κώστας!
Κι όχι μόνο σε μας. Σε όλη την ανθρωπότητα χαρίζει τα έργα του, γιατί είναι όπως λέει και ο ίδιος, ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ!
Είμαι χαρούμενη απόψε και σας το γράφω, έτσι αυθόρμητα!
Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007
Ανεμομαζώματα...
1) στον ρίντερ http://www.diavazo.blogspot.com/
Ρίντερ στεναχωρέθηκα πολύ γι’ αυτή σου την απόφαση. Το μπλογκ σου για μένα ήταν η απαραίτητη στάση μόλις άνοιγα και μόλις έφευγα. Θα μου λείψεις πολύ και εύχομαι σύντομα σε κείνη την τελεία, να βάλλεις ένα κόμμα. Αν δεν έχεις, θα σου δανείσω εγώ που έχω πολλά… Πάρα πολλά!
Σ’ ευχαριστώ για ότι έκανες για μένα, τόσο απλόχερα!
Ήσουν μια πολύ «Ανθρώπινη φωνή» και δεν έπαψα στιγμή να σε θαυμάζω και να σε παραδέχομαι.
Σου εύχομαι ολόψυχα «Καλό Καλοκαίρι» και ότι καλύτερο για σένα!
Κι επειδή με λένε Ελπίδα, ελπίζω, ότι θα τα λέμε τουλάχιστον το φθινόπωρο!
Να είσαι πάντα καλά!
2) Στην Ιουστίνη http://ioustini.blogspot.com/2007/06/blog-post_20.html
Ευχαριστώ τόοοοσο πολύ εκείνο το ξενιτεμένο κορίτσι στον Καναδά, που αν και μες τα πλούτη, τη δόξα και την ευτυχία της, κάθισε και ασχολήθηκε μ’ ένα κυκλάμινο και όχι μόνο!
Να σ’ έχει ο Θεός καλά Ιουστίνη μου και να παραμείνεις έτσι. Απλή και καθαρή στην ψυχή! Να έχεις επιτυχία σε ότι κάνεις, σε ότι γράφεις και σε ότι ονειρεύεσαι, γιατί το αξίζεις!
3) Στον γιώργο http://blackredrose.blogspot.com/2007/06/blog-post_19.html
που κι αυτός βρίσκοντας την πόρτα μου κλειστή, έγραψε δυο καλά λόγια στο μπλογκ του. Τα είδα χθες βράδυ και συγκινήθηκα πολύ!
Να είσαι καλά γιώργο μου!
4) Σε όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για μένα, μπλόγγερ και μη, που έστειλαν μειλ ή τηλεφώνησαν ή με έψαξαν για να μάθουν τι μου συμβαίνει. Χθες για πολλές ώρες απαντούσα σε μέιλ και συγκινήθηκα πολύ!
*********************************
Ο άντρας μου δεν ήξερε ότι έκλεισα το μπλογκ και το έμαθε μέσω τηλεφώνων ή συναντήσεων από γνωστούς, πελάτες, επισήμους και ανεπίσημους. Ούτε ότι έληγε η σύνδεση ήξερε. Από άλλους το έμαθε και φρόντισε ο ίδιος γι’ αυτό, χωρίς να το ξέρω.
*********************************
Αλήθεια, δεν ήξερα πως το κυκλάμινο το παρακολουθούν τόσοι άνθρωποι! Με είχαν ξεγελάσει τα λίγα σχόλια, αλλά η αλήθεια είναι άλλη. Με παρακολουθούν άνθρωποι που δεν τους ξέρω, αλλά και άνθρωποι που τους θαυμάζω, τους εκτιμάω και ντρέπομαι ακόμα και να τους κοιτάξω, για τις γνώσεις που έχουν. Τώρα, μετά απ’ αυτά τα ξεσπάσματά μου, και απ’ το ενδιαφέρον τους για μένα, ντρέπομαι ακόμα πιο πολύ!
**********************************
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο κυκλάμινο να μην κλείσει. Έχει ξανασυμβεί. Με συγκινούν όταν μου λένε «μπράβο» που έδειξα το τάδε χωριό, ή έγραψα για κείνο το βιβλίο και άλλα διάφορα.
***********************************
Κάποιοι μου ζήτησαν να βάλλω φωτογραφίες των ξενοδοχείων τους και όταν τους είπα να ανοίξουν δικό τους μπλογκ, ότι εγώ δεν πληρώνομαι γι΄αυτό, ότι δεν έχω χρόνο, ότι το κέφι μου κάνω, μου είπαν να με πληρώσουν, γιατί εγώ έχω αέρα! Ότι είμαι παλιά και έχω κάνει όνομα! Ορίστε η επένδυση που είχα κάνει με τόσα ξενύχτια, αλλά δεν το είχα καταλάβει!
***********************************
Όταν γύρισα από Αθήνα, τα έβλεπα όλα μαύρα γύρω μου. Έγραψα στα παιδιά ότι είμαι αυθόρμητος τύπος κι ότι ενθουσιάζομαι κι απογοητεύομαι εύκολα. Ευτυχώς αυτά τα σκαμπανεβάσματα κρατούν λίγο, αλλά πραγματικά με ρίχνουν ψυχολογικά. Χαραχτήρας είναι αυτός, δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Θα τον κουβαλάω μαζί μου όσο ζω. Τον δέχτηκα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να με ανέχεστε κι εσείς.
************************************
Το κακό με το κυκλάμινο είναι ότι μ’ αναγκάζει να αυτολογοκρίνομαι, όπως λέει και ο ρίντερ και να λέω λίγα, ενώ η ανάγκη μου για γραπτή εκτόνωση είναι μεγαλύτερη. Μου τρώει χρόνο πολύ, μου δίνει μεγάλη χαρά μεν, μα μου στερεί κάτι πιο ουσιαστικό.
Γι’ αυτό, η λύση είναι λιγότερος χρόνος εδώ, για να μην χάνω τις ισορροπίες μου. Άλλωστε, καλοκαίρι είναι, όλοι μας, -άλλος λίγος, άλλος πολύ- θα βγούμε έξω, θα φύγουμε απ’ τον υπολογιστή.
Έξω είναι η ζωή και μας περιμένει.
**************************************
Εκεί στην Αθήνα, τηλεφωνήθηκα με τον εκδότη μου και έμαθα πως εδώ και καιρό δεν υπάρχει αντιπρόσωπος πωλήσεων κι ότι ο προηγούμενος δεν μας είχε στηρίξει ως νέο μικρό εκδοτικό οίκο.
Μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι! Εγώ ενώ έχω γεμίσει μπαούλα με μουντζουρωμένα χαρτιά, έβγαλα στον αέρα μέρος της προσωπικής μου ζωής, με το βιβλίο της μάννας, μόνο και μόνο για κάποιο όνειρο και στόχο, που ήταν τα «δώρα» στη μνήμη της, μέσω του βιβλίου, για να μην επιβαρύνω τα οικονομικά της οικογένειας.
14 ολόκληρα χρόνια έκανα μεγάλο αγώνα γι’ αυτό το βιβλίο, πρώτα να χρεωθώ να το εκδώσω μόνη μου και μετά να χτυπάω κουδούνια για να το πουλήσω (και τελικά να το χαρίζω, γιατί δεν άντεχα τα παζάρια) και τόσα άλλα που πέρασα, για να φτάσω εδώ:
Να υπάρχει ένα πολύ όμορφο βιβλίο που μπορεί να σταθεί σε βιβλιοθήκη, όχι όπως μου έλεγαν για την πρώτη έκδοση (Κι όμως! Εκείνο το βιβλίο, είχε τόση αλήθεια!) και να είναι κλειδωμένο σε μια αποθήκη στην Αθήνα, όχι γιατί δεν το ζητάει ο κόσμος, όχι γιατί δεν αρέσει και δεν συγκινεί, αλλά γιατί είχα την ατυχία μέσα στην τύχη μου, να είναι μικρός εκδοτικός οίκος οι εκδόσεις ΚΑΛΥΔΩΝ και οι μεγαλοπωλητές να κάνουν διακρίσεις.
Πώς να μη μαυρίσει η ψυχή μου, όταν οι εκθέσεις βιβλίων αρχίζουν, όταν ο κόσμος διαβάζει το καλοκαίρι, κι όταν εγώ η ίδια δεν μπορώ να το βρω, να το αγοράσω, για να το χαρίσω βρε παιδί μου, σε έναν άνθρωπο που θέλει να το διαβάσει;
Δύσκολο να με καταλάβετε…
Όσο για τις υπόλοιπες μαυρίλες μου, που κι αυτές ξεπεράστηκαν, είναι προσωπικές. Ξεκινούν από οικογένεια και καταλήγουν σε φιλίες ή σε ανθρώπους που είχα πολύ ψηλά και απότομα έπεσαν στα μάτια μου. Είναι κι αυτό ένα απ’ τα μεγάλα ελαττώματά μου.
Θεοποιώ ανθρώπους, και μόλις αρχίσει να φαίνεται κάτι ανθρώπινο μεν, αλλά πολύ κατακριτέο από μένα, όπως είναι το ψέμα, η διπροσωπία, το συμφέρον, τότε πενθάω και πενθάω άσχημα.
Σαν να τον χαιρετάω για πάντα…
Κι αυτό πονάει εμένα, γιατί εκείνος -η (ο όποιος) ίσως να μη το μάθει και ποτέ.
*************************************
Σας είπα δυο μεγάλα και κακά ελαττώματά μου. Καλύτερα να ξέρετε με ποια μιλάτε ή ποια διαβάζετε. Για να μη σας απογοητεύσω μετά.
***************************************
Ήξερα ότι το μπλογκ θα ξανανοίξει απ’ τη Ζαγορά. Όταν παράτησα τις μπογιές και τα πινέλα και έτρεξα να φωτογραφίσω τον ψαρά που έπιασε ένα ψάρι «δολοφόνο» στο Χορευτό. Ήξερα μέσα μου, (παρόλο που έλεγα στον γιο μου, " είναι για μένα αυτές οι φωτογραφίες") ότι ήταν για σας και την εφημερίδα μου κι ότι αυτή έπρεπε να συνεχιστεί, γιατί πάντα κάτι θα έχω να σας πω, σημαντικό ή ασήμαντο.
Όπως είναι οι πυρκαγιές, όπως είναι η απογοήτευση και η απουσία του ρίντερ, όπως είναι η Ιουστίνη και τόσοι άλλοι.
**************************************
Έγραψα πολλά, το ξέρω. Τελικά σας κούρασα.
Κι όμως. Αυτή είναι η ουσία για μένα.
Από δω και πέρα, να μην ανησυχείτε για μένα. Αν συμβεί κάτι κακό, θα το μάθετε. Είναι πολύ μικρός ο κόσμος.
Θα γράφω όταν είμαι Βόλο, θα επισκέπτομαι φίλους, όπως χθες (και το χάρηκα πολύ), αλλά συγχρόνως, θα δώσω κάτι παραπάνω στην Κατερίνα που της το στέρησε η Ελπίδα.
Να είστε όλοι σας καλά και να θυμάστε πως όλα εδώ μένουν, ενώ εμείς φεύγουμε. Ακόμα και τα μπλογκ. Μετράει πολύ για μένα, το τι θα αφήσουμε πίσω μας.
*********************************************
Ξαναδιάβασα τα όσα έγραψα βιαστικά.
Ανεμομαζώματα ο τίτλος. Το «ουσία» δεν του πάει με τίποτα!
Πέμπτη, Ιουνίου 28, 2007
Σάββατο, Ιουνίου 16, 2007
Έτσι νιώθω τώρα...
Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007
Τα λουλούδια μου μεγάλωσαν... και άνθισαν!
Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2007
Ακατάλληλο για Ανθρώπους!
Πόσο μάλλον για ανηλίκους!
http://aspastosblogspotcom.blogspot.com/2007/06/blog-post_11.html
Ευχαριστούμε γλαρένια μου!
Γι' αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι;
ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ!
Μεζεδάκι...
Θα σας διάβαζα όλους,
Βιβλιοπερπατήματα...
Παρασκευή, Ιουνίου 08, 2007
Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2007
Η τραγωδία της Βασιλικής
Το αντέγραψα από :
http://katitrexei.blogspot.com/2007/06/blog-post_02.html
Βασιλική. Μια ακόμα Αμαλία.
Με την υπόθεση της Αμαλίας Καλυβινού στραφήκαμε όλοι εναντίον του ελληνικού ιατρικού κατεστημένου. Αλλά ας μην αυταπατόμαστε. Το κακό δεν σταματάει εδώ. Η υπόθεση μιας συμπατριώτισσας μας η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή ένα βήμα πριν τον θάνατο λόγο ιατρικού λάθους σε δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου, νομίζω δίνει σαφή μήνυμα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό. Είναι διεθνές.
Διαβάστε παρακάτω.
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
Ηράκλειο Ρεπορτάζ
02 Ιουνίου 2007 - 09:43
H τραγωδία της Βασιλικής.
- Ένα βήμα πριν το θάνατο.
Η ζωή της κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Την κρατούν στη ζωή τα μηχανήματα της εντατικής σε ένα δημόσιο νοσοκομείο του Βελγίου. Μια συγκλονιστική τραγωδία... Δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα... Μια οικογένεια που δεν μπορεί να δεχτεί πως ο άνθρωπός τους, που τόσο αγαπούν, βρίσκεται ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, ένα βήμα πριν το θάνατο...
Ο λόγος για μια νεαρή συμπολίτισσα μας, την 26χρονη Βασιλική, η οποία νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή σε νοσοκομείο του Βελγίου, σε κατάσταση, δυστυχώς, μη αναστρέψιμη. Κι όμως, τα πάντα προμηνύονταν λίγο μόλις καιρό πριν τόσο διαφορετικά... Μπροστά της απλωνόταν μια ζωή γεμάτη με όνειρα και υψηλές προσδοκίες.Είχε εισαχθεί πρώτη στο Τμήμα Πληροφορικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου και ζούσε μόνιμα με την οικογένειά της. Ετοιμαζόταν να φύγει στο εξωτερικό για το διδακτορικό της, το οποίο θα αποτελούσε ένα ακόμη σημαντικό εφόδιο σε ένα μέλλον το οποίο προδιαγραφόταν ήδη λαμπρό. Η μοίρα, όμως, είχε υφάνει το δικό της δίχτυ...
Όλα ξεκίνησαν ένα μήνα πριν, όταν η νεαρή Βασιλική μετακόμισε στις Βρυξέλλες για τη διδακτορική της διατριβή. Στη Θεσσαλονίκη όπου έμενε τον προηγούμενο καιρό, οι αναλυτικές εξετάσεις στις οποίες είχε υποβληθεί έκαναν λόγο για κύστη στο στήθος και η ίδια λάμβανε θεραπευτική αγωγή. Εντοπίζοντας μόνη της διόγκωση, βρέθηκε στο δημόσιο νοσοκομείο των Βρυξελλών, όπου η ιατρική διάγνωση έδειξε καρκίνο του μαστού και συγκεκριμένα λέμφωμα, μία μορφή αντιμετωπίσιμη σε πρώτο στάδιο. Την περασμένη Παρασκευή εισήχθη και πάλι για τη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όλα φαίνονταν να κυλούσαν ομαλά. Μόνο που, σύμφωνα με πληροφορίες από το στενό συγγενικό της περιβάλλον, η χημειοθεραπεία δεν έγινε ενδοφλέβια αλλά στη σπονδυλική στήλη τής ασθενούς. «Ιατρικό λάθος», ήταν η πρώτη εξήγηση που έδωσαν, προφορικά τουλάχιστον, στους τραγικούς γονείς τής 26χρονης Βασιλικής - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες - οι γιατροί του νοσοκομείου, ενημερώνοντας τους μάλιστα πως η νοσηλεύτρια τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Μέχρι και σήμερα η 26χρονη βρίσκεται σε καταστολή, ενώ αύριο το νοσοκομείο αναμένεται να δώσει επισήμως απαντήσεις για τα αίτια και τους λόγους που οδήγησαν στη συγκλονιστική αυτή τραγωδία.
Στο πλευρό της οικογένειας βρίσκονται συνεχώς ιερείς και ομογενείς από την Κρήτη που ζουν μόνιμα στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τον πατέρα Σπυρίδωνα, που ζει από κοντά το μαρτύριο των γονιών της 26χρονης, οι εξετάσεις είναι συνεχείς, αλλά το νοσοκομείο κρατά προς το παρόν κλειστά τα χαρτιά του. «Η οικογένεια αγωνιά... Περιμένει επίσημες απαντήσεις πιθανότατα το αργότερο μέχρι αύριο (σ.σ. σήμερα), για να ολοκληρωθεί, όπως υποστηρίζουν οι γιατροί, ο κύκλος των εξετάσεων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πατέρας Σπυρίδωνας.
Ενήμερη για την περίεργη αυτή υπόθεση είναι η ελληνική πρεσβεία στο Βέλγιο, αλλά και το γενικό προξενείο της χώρας μας στις Βρυξέλλες, το οποίο έχει προχωρήσει ήδη στις απαιτούμενες ενέργειες.
Ο πόνος της οικογένειας είναι βαρύς. Ανείπωτος. Αναμένοντας τις επίσημες ιατρικές απαντήσεις, οι ίδιοι δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια αντιμετωπίσιμη μορφή καρκίνου σε αρχικό στάδιο οδήγησε την 26χρονη κόρη τους ένα βήμα πριν το θάνατο. Και στην υποψία και μόνο του ιατρικού λάθους, έχουν ήδη κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για τη νομική διερεύνηση του θέματος.
Aμείλικτα ερωτήματα.
Παρά τις τραγικές στιγμές που βιώνει, ο πατέρας της 26χρονης βρήκε το θάρρος να σκεφτεί τη δωρεά οργάνων. Οι γιατροί όμως, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό, με την αιτιολογία ότι τα ζωτικά της όργανα έχουν καταστραφεί. Τα “πώς” και τα “γιατί” παραμένουν τη στιγμή αυτή αδιευκρίνιστα.
Για την 26χρονη Βασιλική ο χρόνος δείχνει να πάγωσε στη δεύτερη χημειοθεραπεία. Όπως όλα δείχνουν δυστυχώς, μονάχα ένα θαύμα θα μπορέσει να την κρατήσει στη ζωή. Τα ερωτήματα στην περίεργη αυτή ιστορία είναι πολλά και βασανιστικά. Ζητούν επίμονα απαντήσεις... Εξηγήσεις για το πώς ένα νεαρό κορίτσι, έχοντας όλη τη ζωή μπροστά του, βρίσκεται αυτή τη στιγμή, δίχως να φταίει σε τίποτε, να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή: μια ζωή που φαίνεται να αργοσβήνει, παγιδευμένη ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενός νοσοκομείου, πλάι στους γονείς της που προσεύχονται διαρκώς για κείνη...
Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
Ημερομ. Σάββατο, Ιούνιος 02, 2007 10 Σχόλια
Κατηγορία: Κοινωνία
ΚΑΤΩ ΛΕΧΩΝΙΑ
http://katolexonia.blogspot.com/
Σημείωση:
Τώρα είδα ότι στα Άνω Λεχώνια δεν φαίνονται οι φωτογραφίες.
Τι σημαίνει αυτό;
Τζάμπα κόπος;
Πρέπει να τις ξαναβάλλω;
Αν ξέρει κάποιος, ας μου πει τι πρέπει να κάνω!
Ευχαριστώ!
ΑΝ τα τριαντάφυλλα...
Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007
Δεν είναι η ώρα του....
Υγ. Τα αποσπάσματα που προτάσσονται στο κείμενο κι ήταν μια ευκαιρία να βρω γαλήνη και σιγουριά ετούτο το μεσημέρι της Παρασκευής που σας γράφω, είναι του ιερομόναχου Νικολάου, που σπούδασε Φυσική και Αστροφυσική, Βιοιατρική και Βιοηθική κι έζησε χρόνια στο νοσοκομείο καρκινοπαθών στη Βοστόνη. Στα χέρια του «χάθηκαν» ή «αναλήφθηκαν» σαράντα παιδιά. Η ομάδα του στη ΝΑΣΑ πήγαινε για Νόμπελ. Τα βήματά του, όμως, τον πήγαν στον γέροντα Παίσιο. Στο πλάι του μαθήτευσε, κατέθεσε διπλώματα, και έγραψε ετούτο το βιβλίο:
«Άγιον Όρος, το υψηλότερο σημείο της γης».
Που μια Κυριακή μου έσωσε τη ζωή μετά από μια σύσταση της Μάρως. Και σας το παραδίδω. Αναζητήστε το. Κι αν δεν το βρείτε, καθόλου μην ανησυχήσετε: δεν είναι η ώρα του.
Ή η δική σας. Διότι είναι συνάντηση και τα βιβλία, μη νομίζετε. Μαγική και μυστηριακή, βαθιά υποσυνείδητη και μυστική, ακριβοδίκαια και πάντα συνεπής και ακριβής στα ραντεβού της.
Γονυπετής, Λόλα Λαμπίρη
Απόσπασμα απ’ το βιβλίο της Ελένης Γκίκα «Αύριο, να θυμηθώ να σε φιλήσω…», εκδόσεις Άγκυρα, Σελίδα 146
******************************************************
Δεν ξέρω ακριβώς το «γιατί», μα τα βιβλία της Ελένης Γκίκας πάντα τα λεηλατούσα. Δεν χρειαζόταν να το «ψάξω». Ήταν έτοιμο στο πιάτο. Στην δέκατη γραμμή, στην πέμπτη σελίδα, στην εικοστή γραμμή, στην έβδομη σελίδα και πάει λέγοντας.
Καλά. Ο τίτλος, η αρχή και ο επίλογος ήταν έτοιμα απ’ την ίδια. Δεν θα τα έχανα… Δεν θα τα ξέχναγα…
Δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει αυτό μ' αυτή την συγγραφέα. Αλλά δεν το κάνω μόνο εγώ.
Η κόρη μου μου εξομολογήθηκε τελευταίως, πως μέσα σε ένα παλιό πορτοφολάκι της, απ’ την εποχή που πήγαινε Γυμνάσιο, είχε κρυμμένο ένα χαρτάκι μ’ ένα απόσπασμα απ’ το βιβλίο της «Αναζητώντας τη Μαρία».
Από τότε που ήταν πλατωνικά ερωτευμένη…
«Τι έλεγαν τα λόγια Λένα μου;»
«Δεν θα σου πω, μαμά μου!»
Και δε μου είπε. Ούτε κι επέμενα.
Δεν θα αναλύσω το γιατί σημειώνω και "βιάζω" τα βιβλία της. Αυτό θα μείνει μυστικό με την ψυχή μου. Γιατί η ψυχή μου διαβάζει τα βιβλία κι όχι το μυαλό.
Αν βρει το ταίρι της, μια άλλη ψυχή .... συναντιέται απαλά με το μολύβι... και λένε πολλά. Σιωπηλά όμως. Ούτε εγώ δεν τ' ακούω.
Γι' αυτό θα σας μιλήσω γι’ αυτό το απόσπασμα που αντέγραψα εδώ.
Λέει η Ελένη:
«Αναζητήστε το. Κι αν δεν το βρείτε…. Δεν είναι η ώρα του. Συνάντηση είναι και τα βιβλία».
Το πιστεύω αυτό ακράδαντα. Μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές με το δικό μου βιβλίο, το "Γράμμα στη μάννα... με 2ν"
Το ’98 το έδινα σε μια γνωστή μου, κατά πολύ νεότερη και μόνο που δε με έβρισε.
«Μόνο εσύ έχεις μάννα, και κάθεσαι και μυξοκλαίς, πόσο ήθελες να ζήσει; κ.λ.π. κ.λ.π.»
με κατηγορούσε.
Βράδυ ήταν όταν μετά από 10 χρόνια μου τηλεφώνησε να μου πει πως Έφυγε η νέα μαμά της και ήθελε το βιβλίο μου, έστω και σε φωτοτυπία!
Φίλη ήταν και μου τηλεφώνησε θυμωμένη για τα λεφτά που πέταξε ο άντρας της για να αγοράσει το δικό μου βιβλίο, "λες και είμαι πραγματική συγγραφέας!", όπως είπε.
Η ίδια ήταν που μου τηλεφώνησε κλαίγοντας μετά από μια βδομάδα να μου πει, πως το άνοιξε από περιέργεια και κατέληξε να κλαίει με μαύρο δάκρυ.... Πως θυμήθηκε πολλές στιγμές απ’ τη δική της ζωή, πράγματα και στιγμές που είχε θάψει...
Δεν θα γράψω κι άλλες περιπτώσεις. Είναι πολλές.... Υπάρχουν πολλές όταν προσπαθείς μόνος σου....
Αποτέλεσμα;
Είναι θέμα συνάντησης τα βιβλία, σίγουρα!
Είναι θέμα δικής μας στιγμής και δική τους.
Πρώτα δική μας.
Σήμερα να θυμηθώ να γράψω στην Ελένη.
Να θυμηθώ να την ρωτήσω…..
Υγ. Κάποιες απ' τις συναντήσεις ψυχής, εδώ:
http://kyklaminovounou8.blogspot.com/2007/06/blog-post_05.html
Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007
Το τραγούδι της Αμαλίας
Συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο!
http://www.caravassilis.net/for_amalia.html
C O N S T A N T I N E C A R A V A S S I L I S
Το τραγούδι της Αμαλίας
Άνοιξ’ ήρθε και σε πήρε
και μου έφυγες νωρίς
τ’ άσπρο φόρεμα φορούσες
μιας αλλοιώτικης γιορτής
--
Πούθε πας τώρα μικρή μου
σε ποιά άστρα της σιωπής
είσαι στην ανάμνηση μου
η ελπίδα μιάς στιγμής
--
Έφυγες και τώρα μένει
ο ορίζοντας φτωχός
θα σε δώ όταν δακρύσω
σαν νεράιδα μεσ’ το φώς
MP3- to tragoydi tis Amalias
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ
Η Νατέλα για την Αμαλία
Για την Αμαλία
Μέσω των φίλων bloggers μάθαμε την τραγική ιστορία της Αμαλίας Καλυβινού.
Προτάθηκε η 1 Ιουνίου να είναι η "Ημέρα της Αμαλίας ".
Θα συμπληρώναμε ότι πρέπει να είναι η "Ημέρα της αναλγησίας του κράτους ".
Ένα κράτος που στην ουσία καταδίκασε την άτυχη Αμαλία και της στέρησε το δικαίωμα της ζωής.
Η οικογένεια της Αμαλίας καλά έκανε που προσπάθησε να δείξει την αληθινή εικόνα που κυριαρχεί στο Ελληνικό Δημόσιο στον τομέα της Υγείας.
Εμείς προσπαθούμε να δείξουμε το ίδιο στον τομέα της προστασίας του Πολίτη, όπου το κράτος μας κοροιδεύει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Καταλαβαίνουμε απόλυτα τους ανθρώπους της νεαρής κοπέλας, και τους ζητάμε να μην σταματήσουν τον αγώνα τους.
Για όλους τους υπόλοιπους πρέπει να καταδείξουμε την πικρή αλήθεια. Μην περιμένετε και πολλά από τον κρατικό μηχανισμό. Κάπου έχουν πιαστεί τα γρανάζια του. Ότι μπορεί να γίνει, θα γίνει από τα δικά μας χέρια και μόνο.
Αξίζει ένας έπαινος σε όλους αυτούς που βγαίνουν και υψώνουν την φωνή τους, για να μην ξεχνάνε μερικοί ότι το κράτος δεν είναι μόνο για τους πολιτικούς, αλλά και για τους Πολίτες.
Ευχόμαστε τα μάτια της Αμαλίας να κυνηγάνε όλους αυτούς τους ασυνείδητους, που χωρίς ίχνος ανθρωπιάς δεν θέλησαν να την βοηθήσουν, ενώ μπορούσαν....
Καλό ταξίδι Αμαλία
Νατέλα-Δημήτρης
Posted by Natela ALEX CASE at Sunday, June 03, 2007 0 comments
*****************************************************
Το μπλογκ της Νατέλας και του Δημήτρη
Κυριακή, Ιουνίου 03, 2007
Σάββατο, Ιουνίου 02, 2007
Συγχαρητήρια στους μπλόγγερς
Για την Αμαλία "χόρεψαν" όλοι!
ελεύθερα πουλιά: http://lefterapoulia.blogspot.com/
περιστέρια: http://peristeria-deka.blogspot.com/
κοράκι-α: http://koraki-a.blogspot.com/