Ο "γοργοπόδαρος" Άγιος Εφραίμ"

Ήμουνα στο περίπτερο, όταν ήρθε ο κυρ Παναγιώτης και μου είπε:
-Άστα τι έπαθα, κυρία Κατερίνα! Έχω δυο μήνες που παιδεύομαι με κάτι μεγάλες πέτρες στα νεφρά και υποφέρω! Όλο παθαίνω κωλικούς και τρέχω στο Νοσοκομείο. Έκανα δυο φορές λιθοτριψία και δε λένε να σπάσουνε! Είναι πολύ μεγάλες! Τώρα θα πάω πάλι σε ένα μήνα. Μιλάμε για πολύ πόνο! Αβάσταχτο!
-Περαστικά σου κύριε Παναγιώτη μου! Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω!
-Πώς να βοηθήσεις; Πολύ νερό και περπάτημα μου είπαν οι γιατροί.

Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τον Άγιο Εφραίμ.
-Κύριε Παναγιώτη, του είπα, δεν ξέρω αν πιστεύεις στα θαύματα, αλλά εγώ έχω λαδάκι απ’ το μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ. Αν θέλεις, να σου φέρω να βάλλεις λίγο. Αυτός ο Άγιος είναι θαυματουργός και γοργοπόδαρος, έτσι τον λένε, του είπα.
-Φέρε, είπε ο κύριος Παναγιώτης, διστακτικά. Με χαιρέτησε και έφυγε κουτσαίνοντας, γιατί πονούσε.

Μόλις έφυγε, εγώ ξεχάστηκα και χάζεψα περιοδικά και εφημερίδες, ως συνήθως.
Άνοιξα ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό που σπάνια χαζεύω. Συνήθως διαβάζω βιβλία, αλλά αν είναι ώρα αιχμής, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και το καθυστερώ για αργότερα.
Άνοιξα λοιπόν το περιοδικό Χάι. Για πότε βρέθηκα στις τελευταίες του σελίδες, δεν κατάλαβα.
Δεν είχα όρεξη να μάθω τα κουτσομπολιά των καλλιτεχνών και το ξεφύλλισα γρήγορα.

Όταν είδα μπροστά μου την εικόνα του Αγίου Ευφραίμ, έπαθα πλάκα! Νόμιζα πως έχω παραισθήσεις!
Ξανακοίταξα το περιοδικό και είδα ότι είχα όντως, «σώας τας φρένας».
Το χάρηκα πολύ! Το πήρα σαν σημάδι από Εκείνον! Από τότε που Τον γνώρισα, έχουμε άλλη επαφή…

Την άλλη μέρα το απόγευμα ήρθε ο κύριος Παναγιώτης, χαρούμενος και φώναζε από μακριά, πριν καν φτάσει στο περίπτερο:
-Σου είπε ο άντρας σου; Τα’ μαθες; Και κούναγε χέρια και πόδια!
-Τι να μου πει; Έφερα το λαδάκι…
-Πάνε οι πέτρες! Τις κατούρησα χθες! Μόλις έφυγα από δω, πήγα στο σπίτι και τσακ τσακ, βγήκαν όλες! Όσες πρόλαβα τις μάζεψα, να τις δείξω στο γιατρό! Μεγάλες, μαύρες, σκληρές και μυτερές ήταν. Γι’ αυτό πονούσα τόσο πολύ. Τώρα ξέρω πως έφυγαν, δεν θα δείξουν τίποτα οι ακτινογραφίες και δεν θα ξανακάνω λιθοθριψία!
-Χαίρομαι κύριε Παναγιώτη μου! Σιδερένιος! Το λαδάκι δεν θα το πάρεις;
-Θα το πάρω και θα το βάλλω στο εικόνισμα. Αχρείαστο να ‘ναι!

Του έδειξα το περιοδικό και του είπα ότι αρκεί να τον επικαλεστείς αυτόν τον Άγιο και φτάνει!

Δεν ξέρω πόσο πίστεψε ότι τον βοήθησε ο Άγιος Ευφραίμ και δεν με νοιάζει. Αρκεί που ξέρω εγώ…

Μπράβο πάντως στο περιοδικό Χάι για αυτή του τη στήλη! Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή!

At Δευ Νοε 26, 01:00:00 πμ, ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...
Κατερινάκι μου,Είσαι καλή ψυχή!!!Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
At Δευ Νοε 26, 01:07:00 πμ, Κατερίνα said...
Όλων μας οι ψυχές γλαρένια μου είναι καλές, γι' αυτό είναι και οι μόνες που "ταξιδεύουν" αιώνια!Φιλιά το κορίτσι μου!
At Δευ Νοε 26, 01:49:00 πμ, Sailor said...
Καλημέρα ΚατερίναΧρόνια σου πολλάΠάντα χαρούμενη και ευτυχισμένηΦιλιά θαλασσινά
At Δευ Νοε 26, 07:45:00 πμ, NIOBH said...
Καλημέρα Κατερίνα, Χρόνια πολλά για την χθεσινή γιορτή σου,νά'σαι πάντα γερή και δυνατή!!Όσο για το περιοδικό ΧΑΙ, εγώ πάλι "χαλιέμαι" όταν βλέπω την στήλη με τους βίους αγίων που έχει καθιερώσει και στην επόμενη σελίδα τις ημίγυμνες φωτογραφίες με τα "090"...Αν μη τί άλλο μου φαίνεται...προκλητικό (για να μη το χαρακτηρίσω αλλιώς)...ευτυχώς όπως κι εσύ, δεν το ξεφυλλίζω σχεδόν ποτέ παρά μόνο όταν θέλω, κυριολεκτικά , να χαζολογήσω.
At Δευ Νοε 26, 11:29:00 πμ, Χελώνα said...
Χρόνια σου πολλά Κατερίνα και Αγιος Ευφραίμ να μας προστατεύει όλους με τη χάρη του.Θαύματα γίνονται αλλά τα ζει μόνο εκείνος που ξέρει και δεν έχει εγωισμό.
At Τρι Νοε 27, 01:41:00 μμ, Κατερίνα said...
Ευχαριστώ αγαπημένε μου σαιλόρ!Κι εσύ να είσαι γερός και ευτυχισμένος!Πολλά πολλά φιλιά!
At Τρι Νοε 27, 01:45:00 μμ, Κατερίνα said...
Νιόβη μου, σ' ευχαριστώ κορίτσι μου για τις ευχές! Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου!Όσο για το Χάι, κι εμένα μου χτύπησε άσχημα στην αρχή, αλλά μετά το πήρα αλλιώς...Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, κάποιος τρόπος πρέπει να βρεθεί για να τον "φτάσει"... το βουνό.Φιλάκια!
At Τρι Νοε 27, 01:50:00 μμ, Κατερίνα said...
Καλώς την χελώνα μου! Γούρι η χελώνα! Γούρι!Αν κι εγώ πάω τελευταίως σαν την χελώνα και θα μου πήγαινε!Ευχαριστώ χελωνίτσα μου για τις ευχές!Νομίζω χελωνίτσα μου πως όλοι μας τα ζούμε, απλά λίγοι είναι αυτοί που τα παραδέχονται σαν θαύματα. Τα λένε συμπτώσεις ή τύχη.Φιλάκια πολλά!