Ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς

Σάββατο, 9 Μάϊος 2009

Ευχαριστώ δημόσια την Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς!

Ευχαριστώ δημόσια την
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς,
για την μεγάλη τιμή να με συμπεριελάβει στους Ζαγοριανούς συγγραφείς!
Μεγάλη η Τιμή...
και η συγκίνηση...
για την συγκυρία...
Η γιορτή της μητέρας, αύριο!

Σταματίου - Παπαθεοδώρου Κατερίνα

Η Κατερίνα Σταματίου ή Δεσπότη, Παπαθεοδώρου, γεννήθηκε στη Ζαγορά τον Αύγουστο του 1960. Τελειώνοντας το Λύκειο πήγε στον Βόλο. Εκεί βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε και ζεί ως σήμερα. Έγραφε από παιδί σε μορφή ημερολογίου. Το κρατούσε όμως μυστικό, γιατί το θεωρούσε ελάττωμα. Η Φυγή της αγαπημένης της μητέρας τον Δεκέμβριο του 1991 την πρόδωσε και έτσι εκδόθηκε με δικά της έξοδα, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι την απέρριψαν, το πρώτο βιβλίο "Γράμμα στη μάννα με 2Ν" τον Οκτώβρη του 1998. Μετά ακολούθησαν: Η δεύτερη έκδοση με υπότιτλο "Η Αλήθεια πονά" Η αληθινή παιδική ιστορία "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά" Το λεύκωμα στιγμών "Στιγμές ζωής - Στιγμές ψυχής" Η τρίτη έκδοση "Γράμμα στη μάννα ... με δύο ν", με έξοδα των εκδόσεων ΚΑΛΥΔΩΝ, του Λευτέρη Καπώνη, αλλά κι εκεί ατύχησε, γιατί ο εκδοτικός οίκος έκλεισε. Η Κατερίνα είναι της άποψης πως τα βιβλία πρέπει να χαρίζονται και αν και γράφει πολύ, εκδίδει όταν έχει κάτι να πει και θέλει να "μείνει". Όνειρό της είναι να γυρίσει στο αγαπημένο της χωριό, να χορτάσει πατρίδα και φύση και να γράφει, "για να γράφει" και όχι μόνο από ανάγκη.

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;

Κυριακή, 10 Μάϊος 2009

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.
Η Λένα μου, πέρα απ' τις ευχές της για την γιορτή της μητέρας, μου είπε πως συνάντησε την Στέλλα την Σμυρνιά, πριν λίγες ώρες και συγκινήθηκε πολύ...
Κι εγώ.
"Πουλούσε βότανα... στο Μοναστηράκι".
Η Λένα μου πήρε λεβάντα, κι εκείνη κλαίγοντας, της είπε την ιστορία της και την φτώχεια της...
Της τραγούδησε, τις έδειξε φωτογραφίες της δόξας της, τις έδωσε ευχές...
Πόσο πολύ ντρέπομαι... που δεν μπορώ να βοηθήσω εγώ, έστω σαν κυκλάμινο!
Πόσο πολύ λυπάμαι για τα χάλια μας...
"Ν' αναρωτιέσαι αν κανείς, να ζήσει ή να μη ζήσει..."
"Γιορτή της μητέρας..." λέει κι εκείνη τραγούδησε την ΜΑΝΑ και κάποτε την είχαν κάνει εξώφυλλα...
"Πουλάει βότανα και κανένας δεν παίρνει...μαμά!"
Της Ανθρωπιάς έχεις, Στέλλα μου;
"Φορτωμένη...Μια γριούλα... μανούλα μου..."
....
Παύση.
Έργα.
Πόσο ακόμα;

ΕΤΟΣ ΡΙΤΣΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Μουσείο Μπενάκη αφιερώνει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο έργο του
Γιάννη Ρίτσου, τιμώντας την επέτειο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννησή του.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης οι bloggers του

6ου Λυκείου Καλλιθέας

και του

10ου Λυκείου Πειραιά

θα παρουσιάσουν μία παράσταση με τίτλο

¨Να είσαι Ήλιος, να χαρίζεις φως"

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009
Μουσείο Μπενάκη ώρα 7 μ.μ.

Άνθρωπος στο πηγάδι - Μάνος Ελευθερίου

Άνθρωπος στο πηγάδι

Μάνος Ελευθερίου

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

COME, BIRD. COME.

Τα βιβλία της Γιώτας Σπανού - Στρατή

Τα βιβλία της Γιώτας Σπανού - Στρατή.

Το κορίτσι του ΗΛΙΟΥ

Το μπλογκ της.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ελένη Γκίκα και η Αναστασία Παπαδημητρίου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΝΕ ΘΕΑΤΡΟ

Ο ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ διοργανώνει:

Θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση με αφορμή
τα βιβλία της Ελένης Γκίκα (δημοσιογράφου, βιβλιοκριτικού και συγγραφέως)
και τις μουσικές της Αναστασίας Παπαδημητρίου
με τίτλο «Υγρός Χρόνος».
Παραστάσεις: Σάββατο 31/1, Κυριακή 1/2, Σάββατο 7/2 και Κυριακή 8/2,
Ώρα: 21:00 μ.μ.,
στον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ, Σόλωνος 124, Αθήνα


Μια νέα πρόταση από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ και τον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ για την παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων, συνδυάζοντας κείμενα, μουσική και τραγούδια.
Με αφορμή την έκδοση του καινούριου βιβλίου της Ελένης Γκίκα με τίτλο «Υγρός Χρόνος», οι εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ οργανώνουν θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση που βασίζεται σε μονολόγους των τελευταίων της βιβλίων.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μια γυναίκα και ένας άντρας με καρμικό παρελθόν, συναντιούνται στο Νησί των Λωτοφάγων. Με συνέπειες ανεξέλεγκτες, και το αίνιγμα να ανήκει για πάντα στο παρελθόν ή στον άλλον. Εξάλλου, το ποίημα της ζωής μας είμαστε πάντοτε εμείς. Ακόμα και όταν προσποιηθούμε πως τ’ αγνοούμε. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Αυτογνωσίας και αναζήτησης. Με ένα φινάλε ανοιχτό σαν ζωή, διαφορετικό για τον καθένα. Μια ιστορία αναπόφευκτη, ερωτικά εμμονική, χρέος.

Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά σε κοινό, έχει γράψει η Αναστασία Παπαδημητρίου, πάνω σε ποιήματα και στίχους των ποιητών: Νάνου Βαλαωρίτη, Φώτη Αγγουλέ, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Ζακ Πρεβέρ (μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος), Ελένης Γκίκα, Μάρως Βαμβουνάκη και Άννας Παπαδημητρίου.
Μετά την παράσταση ακολουθεί μουσικό αφιέρωμα στους Μ.Χατζιδάκι και Μ. Θεοδωράκη.

Συντελεστές της παράστασης
Δραματοποίηση κειμένων - σκηνοθεσία: Μελίνα Παπανέστορος
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Κωνσταντινίδης (πιάνο-βιολί), Σπύρος Κοντάκης (κιθάρα)
Παίζουν οι ηθοποιοί και οι καλλιτέχνες: Γιώργος Γεωγλερής, Θάνος Πολύδωρας και Αθηνά Χειλιοπούλου
Τραγουδούν: Πένυ Ξενάκη, Θάνος Πολύδωρας, Αθηνά Χειλιοπούλου
Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα προβάλλεται φωτογραφικό υλικό σχετικό με την παράσταση της Χαράς Μπιρμπίλη – Παπαδημητρίου.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις στα τηλέφωνα: 210 3837667, 210 3837540, τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Ο χορός των πουλιών

...απόψε...
τα πουλιά έδωσαν μια ξεχωριστή παράσταση για σένα, μπαμπά!
Πήρα τον γιο σου αγκαλιά, που μ' έψαχνε εκεί στο μπαλκόνι ...
Του έδειξα τον ουρανό:
"Τα βλέπεις όλα αυτά τα πουλιά; Για τον πατέρα σου χορεύουν, απόψε!"...
.........................................................................................................................................
....................................................
...τότε ο βράχος έγινε χίλια κομμάτια, όσα και τα πουλιά.
Είχε αρχίσει το ράγισμα, μόλις είδε το άδειο κρεβάτι.
Μόνο αυτό μπορούσε να χαιδέψει πια...
Και το κρεβάτι δεν είχε χέρια...
Πώς να μην ραγίσει και να σπάσει;

Να προσέχεις τι εύχεσαι...

Να προσέχεις τι εύχεσαι... Κατερίνα!

Απ' την περιπέτεια του παππού, πήρες ένα καλό μάθημα.

****

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους όσους μου συμπαραστέκεστε. (Ο καθένας με τον τρόπο του).
Περνάω δύσκολες στιγμές.
Είναι για ατσάλινα νεύρα κι εγώ δεν έχω.
Θ' αργήσω πολύ να τις ξεπεράσω.
Ήταν και συνεχίζουν να είναι πολύ πάνω από μένα, τις αντοχές μου και τα όριά μου.
Βράχος έγινα ν' αντέξω και για να τα καταφέρω ως το τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό, πρέπει να κοιμηθώ πολύ.
Φιλιά σε όλους.
Σας αγαπάω πολύ!

*****
"Σ' αγαπάω πολύ", μου είπε εκείνο το δύσκολο βράδυ ο παππούς που ήμασταν δυο μας, πριν αρχίσω να μετράω τις ανάσες του.
Μετά έγινε το θαύμα.
Μιας μέρας αναλαμπή και την άλλη μέρα πάλι το ίδιο θρίλερ...
Ξανανίκησε πάλι τον Χάροντα, ο παππούς.
Κι εκεί χάρηκα.
Όμως, δεν τους αντέχω άλλο αυτούς τους αγώνες...
Μας πονάνε πολύ και κυρίως εκείνον!
Δεν μπορώ να τον βλέπω να βασανίζεται έτσι!
Δεν είναι αυτή η ζωή του μέλλοντος που του αξίζει και που εκείνος παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει.
Δύσκολο όμως να πεις σ' έναν πρωταθλητή να πάψει ν' αγωνίζεται, έστω κι αν χάσει...