....Μου είπαν ότι σε ένα χωριό γίνετε ένα μασκέ πάρτυ. Ότι εκεί συναντιούνται άνθρωποι που κάτι έχουν να πουν. Μου είπαν ότι αυτοί οι άνθρωποι οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι, εφόσον έχουν γνώσεις τουλάχιστον Αγγλικής και πληροφορικής.
Εγώ γνώσεις δεν είχα. Ήθελα πολύ να βρεθώ σε ένα τέτοιο χωριό, γι΄αυτό βρήκα τον τρόπο και τα κατάφερα να βρεθώ ανάμεσά τους. Πήρα κι εγώ την μάσκα μου που ήταν ένα "κυκλάμινο του βουνού" και άνοιξα το δικό μου σπιτικό. Δεν ήμουν "πλούσια", μα ότι είχα θα κερνούσα. "Καλή καρδιά" μου είχε διδάξει η δική μου η δασκάλα.
Γρήγορα με επισκέφτηκε κόσμος με μάσκες και με χωρίς μάσκες. Οι περισσότεροι ήρθαν με δώρα και ανοιχτές αγκάλες. Ήταν τόσο ανοιχτές που εγώ τις πίστεψα και πολύ γρήγορα πέταξα την μάσκα μου. Έλεγαν και ξανάλεγαν πως τους άρεσαν τα γλυκά μου και κυρίως ο χαραχτήρας μου. Έπρεπε λοιπόν να ξέρουν την οικοδέσποινα.
«Είμαι η Κατερίνα», είπα σε όλους και τους άνοιξα την ψυχή μου, ακόμα πιο πολύ.
Τους κέρασα ότι είχα και δεν είχα. Φτωχά, λίγα, αυτά είχα. Έγιναν για μένα «οι καλοί μου φίλοι», που πάντα έτρεχα σαν τρελή κοντά τους, να τους πω την Καλημέρα μου μόλις ξυπνήσω, την Καληνύχτα μου πριν κοιμηθώ, να ακούσω το πρόβλημά τους. Το ίδιο έκαναν και εκείνοι μαζί μου. Κάποιοι μάλιστα έβγαλαν κι εκείνοι την μάσκα τους και επικοινωνούσαμε και εκτός πάρτυ. Όλα ήταν παραμυθένια! Ένας καινούργιος κόσμος, αλλιώτικος απ΄τους άλλους που είχα ζήσει μέχρι τώρα.
Πάνω που ήμουν χαρούμενη που στάθηκα τυχερή στον χώρο του ίντερνετ και έπεσα σε "καλό κόσμο", εκεί έγινε το μπέρδεμα με κάποιους. Η δική τους αλήθεια, που μου έδειξαν, ήταν πολύ διαφορετική απ΄την πραγματικότητα και γι΄αυτό ένοιωσαν την ανάγκη να απομακρυνθούν και να κρυφτούν από μένα. Κινδύνευα να τους παρασύρω να βγάλουν και την δεύτερη μάσκα και την τρίτη και αυτό δεν το άντεχαν.
Αυτό το κατάλαβα και το δέχτηκα, μα δεν σταμάτησε εκεί. Θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από κοντά μου σιωπηλά, σαν κύριοι, όπως ήρθαν. Έτσι είναι η ζωή. Με κάποιους ταιριάζουμε, με κάποιους όχι. Για τίποτα δεν μας υποχρεώνει κανείς, πόσο μάλλον σε ένα μασκέ πάρτυ. (Άσχετα αν εγώ αποκαλύφθηκα).
Είδαν λοιπόν ότι δεν τους κάνω για "φίλη" και έφυγαν απ΄το σπίτι μου, παίρνοντας κι άλλους μαζί και όταν απομακρύνθηκαν καλά, καλά, έκαναν ένα άλλο δικό τους πάρτυ, μπερδεύοντας παλιές και νέες μάσκες. Εκεί είχαν την άνεση να αρχίσουν να κατηγορούν, να κρίνουν, να ειρωνεύονται ότι τους είχα κεράσει τόσον καιρό. Ότι δεν τους άρεσε, αλλά τότε με την άλλη μάσκα δεν το έβλεπαν.
Κάποιος απ΄την παρέα δεν το άντεξε και πρόδωσε το μυστικό. Τότε έγινε ένας πανικός. Έσβηναν φώτα και έτρεχαν να κρυφτούν σε νέα σπίτια.
Το κυκλάμινο όταν είδε όλα αυτά και πολλά άλλα, στεναχωρέθηκε και έσκυψε το κεφάλι, για να μην βλέπει. Αυτό ήταν αληθινό. Οι άλλοι γιατί όχι; Τι έφταιξε; Κι είχαν τόσο ωραίες μάσκες! Θα μπορούσαν να είναι αληθινές!
Τότε βγήκε η Κατερίνα και έσωσε το κυκλάμινο. Το πήρε και το πήγε πάλι εκεί στα βουνά, γιατί η φύση είναι ότι πιο αγνό έχει μείνει.
Για μένα οι έξι μήνες στα μπλογκ ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Πήγα ξυπόλητη στα αγκάθια και ήταν δεδομένο ότι θα πληγωθώ. Άφησα τόσο ελεύθερη την ψυχή μου, άνοιξα τόσο πολύ το σπίτι μου, που αργά ή γρήγορα κάποιος θα το λεηλατούσε. Γι΄αυτό τα πήρα μαζί μου, όλα! Και τα γραπτά και τα συντρίμμια μου και όλες τις αναμνήσεις που για κάποιους ήταν ψεύτικες, μα για μένα τόσο αληθινές!
Φεύγω και αφήνω πίσω μου ελεύθερο τον χώρο και τον χρόνο, σε μια παρέα που «μέθυσε» και θέλει να "ξεσαλώσει", όπως λέει. Μόνο που είναι κρίμα τόση μόρφωση και τόσο χρόνο να τον διαθέτουν για να με κατηγορούν.Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα να ασχοληθούν και τόσα άλλα προβλήματα γύρω μας να κριτικάρουν. Δεν μπορεί να είμαι εγώ το κύριο πρόβλημά τους και το αναμασούν τόσο καιρό. Τόση ενέργεια, μόρφωση και εξυπνάδα, θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν κάνοντας το καλό. Το κακό μπορούν να το κάνουν όλοι. Το μόνο εύκολο. Ειδικά αν έχεις πολύ απ΄αυτό μέσα σου, πολλά μπορείς να πετύχεις.
Αν ο σκοπός τους ήταν να με διώξουν, το κατάφεραν.
Αν ήταν να με στεναχωρήσουν, το κατάφεραν σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι νόμιζαν.
Αν ήταν να με "αρρωστήσουν" κι αυτό το κατάφεραν. Τόση κακία πως μπορούσε να μην μ΄αγγίξει;
Εγώ όμως απ΄αυτό το είδος, είτε με μάσκα, είτε χωρίς μάσκα, δεν έχω. Όχι τόση πολύ, τουλάχιστον! Η δική μου δασκάλα άλλα με δίδαξε. Δυστυχώς την μόρφωση δεν την δίνουν τα πτυχία. Απαιτεί άλλη σχολή κι αυτή απ΄ότι φαίνεται έχει κλείσει.
Θέλω να ευχαριστήσω τους ειλικρινείς ανθρώπους, που όταν έβγαλαν την μάσκα ήταν ακόμη καλύτεροι, απ΄ότι η φαντασία μου είχε πλάσει. Γι΄αυτούς πραγματικά λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους που στάθηκαν "κύριοι" με την μάσκα τους, κι αυτούς λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους λυπάμαι πολύ! Τους αγάπησα και ας με πλήγωσαν στο τέλος. Δεν μπορείς έτσι εύκολα να διαγράψεις ανθρώπους και αισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανήματα με κουμπάκια. Κάποιοι τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα.
Αποτέλεσμα:
Κατερίνα και κυκλάμινο και οι δυο μαζί σας χαιρετούν. Αποφάσισαν να απέχουν απ΄αυτό το χωριό. Το κλίμα είναι πολύ αντίθετο απ΄την δική τους ψυχολογία και ανάγκη.
Καλή συνέχεια στους παλιούς!
Να προσέχουν οι καινούργιοι!
Καλό "γλέντι" στα κρυφά στέκια κι όταν κουραστούν ας κάνουν κάτι καλό γύρω τους, για να νιώσουν καλύτερα και εκείνοι και εγώ. Όλοι έχουμε ανάγκη από ψυχική ηρεμία. Εγώ ίσως πιο πολύ..... Ας το σεβαστούν λιγάκι εκείνοι που ξέρουν.
***
Εγώ γνώσεις δεν είχα. Ήθελα πολύ να βρεθώ σε ένα τέτοιο χωριό, γι΄αυτό βρήκα τον τρόπο και τα κατάφερα να βρεθώ ανάμεσά τους. Πήρα κι εγώ την μάσκα μου που ήταν ένα "κυκλάμινο του βουνού" και άνοιξα το δικό μου σπιτικό. Δεν ήμουν "πλούσια", μα ότι είχα θα κερνούσα. "Καλή καρδιά" μου είχε διδάξει η δική μου η δασκάλα.
Γρήγορα με επισκέφτηκε κόσμος με μάσκες και με χωρίς μάσκες. Οι περισσότεροι ήρθαν με δώρα και ανοιχτές αγκάλες. Ήταν τόσο ανοιχτές που εγώ τις πίστεψα και πολύ γρήγορα πέταξα την μάσκα μου. Έλεγαν και ξανάλεγαν πως τους άρεσαν τα γλυκά μου και κυρίως ο χαραχτήρας μου. Έπρεπε λοιπόν να ξέρουν την οικοδέσποινα.
«Είμαι η Κατερίνα», είπα σε όλους και τους άνοιξα την ψυχή μου, ακόμα πιο πολύ.
Τους κέρασα ότι είχα και δεν είχα. Φτωχά, λίγα, αυτά είχα. Έγιναν για μένα «οι καλοί μου φίλοι», που πάντα έτρεχα σαν τρελή κοντά τους, να τους πω την Καλημέρα μου μόλις ξυπνήσω, την Καληνύχτα μου πριν κοιμηθώ, να ακούσω το πρόβλημά τους. Το ίδιο έκαναν και εκείνοι μαζί μου. Κάποιοι μάλιστα έβγαλαν κι εκείνοι την μάσκα τους και επικοινωνούσαμε και εκτός πάρτυ. Όλα ήταν παραμυθένια! Ένας καινούργιος κόσμος, αλλιώτικος απ΄τους άλλους που είχα ζήσει μέχρι τώρα.
Πάνω που ήμουν χαρούμενη που στάθηκα τυχερή στον χώρο του ίντερνετ και έπεσα σε "καλό κόσμο", εκεί έγινε το μπέρδεμα με κάποιους. Η δική τους αλήθεια, που μου έδειξαν, ήταν πολύ διαφορετική απ΄την πραγματικότητα και γι΄αυτό ένοιωσαν την ανάγκη να απομακρυνθούν και να κρυφτούν από μένα. Κινδύνευα να τους παρασύρω να βγάλουν και την δεύτερη μάσκα και την τρίτη και αυτό δεν το άντεχαν.
Αυτό το κατάλαβα και το δέχτηκα, μα δεν σταμάτησε εκεί. Θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από κοντά μου σιωπηλά, σαν κύριοι, όπως ήρθαν. Έτσι είναι η ζωή. Με κάποιους ταιριάζουμε, με κάποιους όχι. Για τίποτα δεν μας υποχρεώνει κανείς, πόσο μάλλον σε ένα μασκέ πάρτυ. (Άσχετα αν εγώ αποκαλύφθηκα).
Είδαν λοιπόν ότι δεν τους κάνω για "φίλη" και έφυγαν απ΄το σπίτι μου, παίρνοντας κι άλλους μαζί και όταν απομακρύνθηκαν καλά, καλά, έκαναν ένα άλλο δικό τους πάρτυ, μπερδεύοντας παλιές και νέες μάσκες. Εκεί είχαν την άνεση να αρχίσουν να κατηγορούν, να κρίνουν, να ειρωνεύονται ότι τους είχα κεράσει τόσον καιρό. Ότι δεν τους άρεσε, αλλά τότε με την άλλη μάσκα δεν το έβλεπαν.
Κάποιος απ΄την παρέα δεν το άντεξε και πρόδωσε το μυστικό. Τότε έγινε ένας πανικός. Έσβηναν φώτα και έτρεχαν να κρυφτούν σε νέα σπίτια.
Το κυκλάμινο όταν είδε όλα αυτά και πολλά άλλα, στεναχωρέθηκε και έσκυψε το κεφάλι, για να μην βλέπει. Αυτό ήταν αληθινό. Οι άλλοι γιατί όχι; Τι έφταιξε; Κι είχαν τόσο ωραίες μάσκες! Θα μπορούσαν να είναι αληθινές!
Τότε βγήκε η Κατερίνα και έσωσε το κυκλάμινο. Το πήρε και το πήγε πάλι εκεί στα βουνά, γιατί η φύση είναι ότι πιο αγνό έχει μείνει.
Για μένα οι έξι μήνες στα μπλογκ ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Πήγα ξυπόλητη στα αγκάθια και ήταν δεδομένο ότι θα πληγωθώ. Άφησα τόσο ελεύθερη την ψυχή μου, άνοιξα τόσο πολύ το σπίτι μου, που αργά ή γρήγορα κάποιος θα το λεηλατούσε. Γι΄αυτό τα πήρα μαζί μου, όλα! Και τα γραπτά και τα συντρίμμια μου και όλες τις αναμνήσεις που για κάποιους ήταν ψεύτικες, μα για μένα τόσο αληθινές!
Φεύγω και αφήνω πίσω μου ελεύθερο τον χώρο και τον χρόνο, σε μια παρέα που «μέθυσε» και θέλει να "ξεσαλώσει", όπως λέει. Μόνο που είναι κρίμα τόση μόρφωση και τόσο χρόνο να τον διαθέτουν για να με κατηγορούν.Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα να ασχοληθούν και τόσα άλλα προβλήματα γύρω μας να κριτικάρουν. Δεν μπορεί να είμαι εγώ το κύριο πρόβλημά τους και το αναμασούν τόσο καιρό. Τόση ενέργεια, μόρφωση και εξυπνάδα, θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν κάνοντας το καλό. Το κακό μπορούν να το κάνουν όλοι. Το μόνο εύκολο. Ειδικά αν έχεις πολύ απ΄αυτό μέσα σου, πολλά μπορείς να πετύχεις.
Αν ο σκοπός τους ήταν να με διώξουν, το κατάφεραν.
Αν ήταν να με στεναχωρήσουν, το κατάφεραν σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι νόμιζαν.
Αν ήταν να με "αρρωστήσουν" κι αυτό το κατάφεραν. Τόση κακία πως μπορούσε να μην μ΄αγγίξει;
Εγώ όμως απ΄αυτό το είδος, είτε με μάσκα, είτε χωρίς μάσκα, δεν έχω. Όχι τόση πολύ, τουλάχιστον! Η δική μου δασκάλα άλλα με δίδαξε. Δυστυχώς την μόρφωση δεν την δίνουν τα πτυχία. Απαιτεί άλλη σχολή κι αυτή απ΄ότι φαίνεται έχει κλείσει.
Θέλω να ευχαριστήσω τους ειλικρινείς ανθρώπους, που όταν έβγαλαν την μάσκα ήταν ακόμη καλύτεροι, απ΄ότι η φαντασία μου είχε πλάσει. Γι΄αυτούς πραγματικά λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους που στάθηκαν "κύριοι" με την μάσκα τους, κι αυτούς λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους λυπάμαι πολύ! Τους αγάπησα και ας με πλήγωσαν στο τέλος. Δεν μπορείς έτσι εύκολα να διαγράψεις ανθρώπους και αισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανήματα με κουμπάκια. Κάποιοι τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα.
Αποτέλεσμα:
Κατερίνα και κυκλάμινο και οι δυο μαζί σας χαιρετούν. Αποφάσισαν να απέχουν απ΄αυτό το χωριό. Το κλίμα είναι πολύ αντίθετο απ΄την δική τους ψυχολογία και ανάγκη.
Καλή συνέχεια στους παλιούς!
Να προσέχουν οι καινούργιοι!
Καλό "γλέντι" στα κρυφά στέκια κι όταν κουραστούν ας κάνουν κάτι καλό γύρω τους, για να νιώσουν καλύτερα και εκείνοι και εγώ. Όλοι έχουμε ανάγκη από ψυχική ηρεμία. Εγώ ίσως πιο πολύ..... Ας το σεβαστούν λιγάκι εκείνοι που ξέρουν.
***
Γιατί να φύγεις εσύ;
Μήπως το "λάθος" σου είναι ότι "επένδυσες" σε άλλους;
Δεν ξέρω αν είναι οριστική η απόφασή σου, μακάρι να μην είναι, αλλά νομίζω ότι θα ήταν καλό να ξαναφέρεις μπροστά σου την πρώτη ημέρα που ξεκίνησες να γράφεις εδώ, και να θυμηθείς τι προσδοκούσες;
Άλλαξαν οι προσδοκίες σου;
Όπως και να έχει, να έχεις μια καλή τύχη σε ό,τι και να κάνεις.
Και μη βιαστείς να το κλείσεις αυτό εδώ το μπλογκ.
Καλό σου βράδυ.
Δεν σού λέω να μείνεις στο "μπλογκοχωριό", γιατί τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει.
Σου λέω να κρατήσεις το blog σου και να συνεχίσεις να γράφεις όλα αυτά τα δικά σου πού έγραφες αυτούς τους 6 μήνες.
Δεν είναι λύση να το σκας, κάθε φορά που σε πληγώνει κάποιος.
Είναι περίεργοι οι καιροί...
Μην αλλάξεις ποτέ!
Χαίρομαι που υπάρχεις.
Σε φιλώ!
Αλήθεια σας λέω, δεν το σκάω και κυρίως, δεν κρατάω κακία σε κανέναν! Μόνο λυπάμαι! Μακάρι να μπορούσα να μείνω στο χωριό μου να ηρεμήσω και να ξεχάσω, αλλά κι αυτό δεν γίνεται πια. Απλά πρέπει να κλείσει ο υπολογιστής, απόψε κιόλας.Συγχωρείστε με και κυρίως καταλάβετέ με!Πρέπει!
μ'ολους.Και το καθε ξεκουκωλωτο καρυδι
που αναζητα καρυδιά δεν μπορει να κρυφτει πισω απο την οθονη του υπολογιστη,τοσο επιτυχημενα,οπως αλλου.Κιας φορα μασκα..(περαστικο να ειναι το συννεφο που ενεσκηψε,ξαφνικα.Ευχομαι..)
δεν είσαι η μόνη και η πρώτη που περνάς κάτι τέτοιο.
ανάλογα βιώματα ζήσαμε όλοι ή μάλλον σχεδόν όλοι εδώ.
συμπέρασμα δικό μου; δεν αξίζει κορίτσι μου ν αποτραβιεσαι εσύ για όποιους σε πλήγωσαν.
απλά συνεχίζεις την πορεία σου
οι μάσκες των άλλων γρήγορα θα πέσουν και οι διπλές και οι τριπλές και το χειρότερο απ όλα είναι πως θα πέσουν και οι μεταξύ τους "μάσκες"
ήδη έχει γίνει,απ όσα έχω καταλάβει διαβάζοντας μερικά μπλογκς
δεν σου λέω καλή μου μείνε ή φύγε
εσύ θ αποφασίσεις
απλά όπως και στην αληθινή ζωή,δεν μπορούμε ν αποτραβιόμαστε κάθε φορά που μας πληγώνει ή απογοητεύει κάποιος.
κι είναι πολλοί έτσι δεν είναι;
απλώς αποφασίζουμε με ποιούς θέλουμε πια να συνεχίσουμε και με ποιούς όχι
ακόμη κι αν θέλουμε να συνεχίσουμε μόνο με τον εαυτό μας.
Έτσι κι αλλιώς μόνο αυτόν έχουμε
Μην επιτρέπεις σε κανέναν να τον πληγώσει ή αν το επέτρεψες άθελά σου,μην τον "σκοτώνεις" κι άλλο,μην δίνεις σε κανέναν το δικαίωμα να πει το κατάφερα την πλήγωσα έφυγε...
αυτά καλή μου κι ελπίζω να μην έχεις ξεσυνδέσει ακόμη τον υπολογιστή
πολύ λίγες φορές,μην πω σχεδόν καθόλου,έγραφα οτιδήποτε,όταν έβλεπα ανακοινώσεις αποχώρησης απ τα μπλογκ
εσύ διαφέρεις όμως...
γλυκό φιλάκι κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
:)
κάθησε εδώ, μη φεύγεις. άσε τους άλλους να φύγουν και να πάνε εκεί που αυτοί μπορούν να 'επιζήσουν' με τον τρόπο που ξέρουν.και στην εξωμπλογκική ζωή τους το ίδιο κάνουν.είναι άτομα που ούτε μία καλημέρα δεν αξίζουν.
μόνο αξία τους δίνεις και χαρά με το να φύγεις! θα τρίβουν και πάλι τα χέρια τους 'σκοτώσαμε και άλλον έναν'
δείξε μας με τον δικό σου τρόπο την ζωή!
παρ' όλα αυτά χάρηκα που σε γνώρισα έστω και μέσα από το μπλογκ.
τις καλύτερες ευχές μου!
( υγ.δεν έχω καταλάβει τι έχει γίνει...)
Είναι κρίμα να χαθεί μια τόσο ωραία "φωνή" απο το χώρο. Οφείλεις να μείνεις. Υπάρχουν ίσως και άλλοι που θα σε στηρίξουν ότι και να είναι αυτό που εννοείς αλλά δεν το λές.
ΕΜΕΙΣ δεν είμαστε καλή παρέα;
ΕΜΕΙΣ μπορεί να μη διαθέτουμε πτυχία σαν τα δικά τους, έχουμε όμως πτυχια ψυχής, ήθους, ευγένειας, αξιοπρέπειας.
ΕΜΕΙΣ δεν φοράμε μάσκες πια, γιατί έχουμε πρόσωπο
ΕΜΕΙΣ να συνεχίσουμε το πάρτυ και να δυναμωσουμε τη μουσική. Ξέρεις πώς θα ακούγεται από το βουνο των Κενταύρων;
Ξαπόστασε, πάρε δυο-τρείς βαθειές ανάσες και ΕΜΕΙΣ θα σε περιμενουμε!
Κατερίνα
Γιατί να φύγεις εσύ, όπως ακριβώς
γράφει και ο Μάρκος.
Γιατί Κατερίνα μου ?
Την φυγή αυτή θα την κουβαλάς για
πάντα μαζί σου
γιατί άραγε να την κουβαλάς ?
Εγώ δεν θα ρωτήσω ποιός έφταιξε
και πόσο έφταιξε
δεν αξίζει ούτε τον κόπο
μόνο έτσι θα το καταλάβουν
όλοι αυτοί, με την φυγή σου
θα χαρούν, ενώ εσύ από τώρα έχεις
στεναχωρεθεί τόσο πολύ
Εσύ Κατερίνα μου είσαι πολύ δυνατός
άνθρωπος δεν χρειάζεται να το
αποδείξεις με την φυγή σου
έτσι πιστεύω εγώ και συγνώμη
αν σε στενοχωρώ κατερίνα μου.
Και εγώ όταν μπήκα εδώ
μπήκα μόνος μου, χωρίς να γνωρίζω
ούτε να με γνωρίζει κανένας
ούτε ένας και ακόμη κανένας δεν με
ξέρει ποιός είμαι, πως είμαι, πως μιλάω, πως γελάω και έμεινα και συνεχίζω να γράφω όπως και
την πρώτη ημέρα και έκανα φίλους
πολλούς που αγαπώ σέβομαι και
εκτιμώ
Έτσι απλά
Γιατί να φύγεις λοιπόν
η απόφαση βέβαια είναι δική σου
και σεβαστή και προσωπικά εγώ
θα σεβαστώ όποια και αν είναι
να είσαι πάντα καλά και προ παντός
να μην στεναχωρεθείς καθόλου
δεν αξίζει
καλό σου πρωινό
φιλιά και αγάπη
πάντως στεναχωρέθηκα
και εκτιμώ
νευριάζω και δεν θέλω καν να φανταστώ ποιοί το έκαναν αυτό
νευριάζω γιατί μιλάω τώρα στο κενό και συ δεν μπορείς να δεις πως δεν είναι αυτό που κάνεις λύση!!!!
Ασε ομως ενα παραθυράκι ανοιχτό. Τα παθηματα μας κάνουν πιο δυνατούς συνηθως και ίσως πιο γενναίους.
Ασε τον καιρό να περάσει λίγο...
Θα μας λείψεις!
lipame pou kapioi se pligosan
to spiti mou gia sena ine panta anixto, opos ke i kardia mu
na prosexis
Να είσαι πάντα καλά, να φροντίζεις τον εαυτό σου και να τον προσέχεις σα θησαυρό. Καλή τύχη σε όλα και να ξέρεις ότι θα μου λείψεις!
Για να το νιώθεις, έτσι θα΄ναι.
(Σωστό πάντως είναι να βαραίνουν μέσα μας, μόνο οι απόψεις εκείνων που εκτιμάμε).
Σαν βγει ο ήλιος δυνατός, μπορεί και να ξανανταμωθούμε...
Γέλιο μέσα σου!
Άλλωστε το παλιό κυκλάμινο έφυγε. Πέθανε. Μας τελείωσε.
Ως Κατερίνα θα απαντήσω:
Πάντως δεν ξεκίνησα το μπλογκ για τον σκοπό μου. Θα θυμάσαι καλά ότι προέκυψε στην πορεία.
Το θέμα δεν είναι ποιός θα φύγει και ποιός θα μείνει. Το θέμα είναι πως νιώθει ο καθένας. Κι εγώ αυτό που ανακάλυψα (πολύ αργά), δεν μ΄αρέσει, δεν με εκφράζει πια και δεν με καλύπτει. Αυτό είναι όλο.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτίμησα ανθρώπους (με μάσκα ή όχι) κι ότι θα πάψω να τους διαβάζω και να ενδειαφέρομαι γι αυτούς. Το λάθος μου δεν είναι ότι επένδυσα, αλλά ότι πίστεψα κάποιους. Γι΄αυτό και πληγώθηκα πολύ. Τι να επενδύσω; Δεν μου έταξε κάτι κανένας. Ειλικρίνεια νόμιζα ότι μου έδειξαν, μα έκανα λάθος.
Όπως και να έχει που λες κι εσύ, καλή τύχη σε όλους μας και πάνω απ΄όλα υγεία, γιατί αυτό είναι τύχη πραγματική.Όλα τα άλλα είναι μάταια.
Σ΄ευχαριστώ για όλα!
Καλόν χειμώνα!
Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Για γράψε τις 11 παγίδες των
μπλογκ, να δούμε θα τους βρεις;
Καλή συνέχεια σου εύχομαι και καλόν χειμώνα!
Σ΄ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια. Έτσι κάνω εγώ. Όπου δεν μ΄αγαπάνε (όλοι), φεύγω! Δεν αντέχω ούτε έναν εχθρό. Φεύγω και του αφήνω το πεδίο ελεύθερο, πριν με κάνει κι εμένα κακιά. Έτσι διατηρώ ψυχή και συνείδηση καθαρή.Σωστό; Λάθος; Είναι θέμα χαρακτήρα.Δεν αλλάζει εύκολα.
Να είσαι καλά!
Αρκεί που κατάλαβα εγώ. Το θέμα είναι ότι εδώ βρήκα χειρότερα απ΄ότι έξω στην κοινωνία. Ήμουν άοπλη και απροετοίμαστη, γι΄αυτό και λύγισα. Δεν πειράζει όμως. Ήταν μια δυνατή εμπειρία της ζωής μου. Έπρεπε να πάρω και από εδώ ένα μάθημα. Και το πήρα με το παραπάνω!
Και βέβαια θα πιω νερό, όταν θα πάω, για πάρτυ σου. Στην υγειά σου από τώρα και καλά να περνάς...
Εσύ με τσάκισες κορίτσι μου και έφτασα στους 140 σφυγμούς. Εγώ χαίρομαι που υπάρχουν κορίτσια σαν και σένα!
Φιλιά πολλά!Και σ΄έυχαριστώ!
Σ΄ευχαριστώ πολύ! Νομίζουν όμως πως κρύβονται.
Σε πιστεύω. Κάτι έμαθα κι εγώ απ΄τη νύχτα. Να είσαι καλά!
Κορίτσι μου, καλώς ή κακώς, τα πράγματα ήρθαν έτσι.Δυστυχώς το μπλογκ είναι αλλιώτικη παρέα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους ανθρώπους που μιλάς, ούτε μπορείς να βάλλεις ταμπέλες "φύγε εσύ", "μείνε εσύ". Ούτε μπορείς να απευθύνεσαι μόνο σε εκείνους που νομίζεις ότι σε καταλαβαίνουν.Οπότε, ευτυχώς που προυπήρχε η επικοινωνία και πριν τα μπλογκ. Όποιος του κάνει και αντέχει, μένει και όποιος φθείρεται φεύγει. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, ή αν χαίρονται με την νίκη τους. Όλη η χαρά δική τους. Τους ανήκει!Τους αξίζει!Μου θύμησες ένα στίχο που τον έγραψα με μεγάλα γράμματα κάποτε σε ένα παλιό γραφείο, που αντί για προαγωγή μου έδωσαν μετάθεση. Έλεγε:
ΤΟΣΑ ΚΛΕΙΔΙΑ!
ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!
ΜΕ ΚΛΕΙΣΑΤΕ ΕΞΩ!
ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!
Κι έφυγα...και δε μου βγήκε σε κακό. Ευτυχώς! Υπάρχει Θεός και βλέπει!
Σ΄ευχαριστώ που με ξεχώρισες...
Δεν ντρέπομαι να πω ότι πληγώθηκα. Αυτό δεν είναι ντροπή. Άλλα είναι.
Πέρα απ΄αυτό όμως έχασα και την εμπιστοσύνη μου σε ανθρώπους κι αυτό δεν ξέρω αν και πότε θα το ξεπεράσω.Προς το παρόν νιώθω "άδεια" με το θέμα μπλογκ.
Να είσαι καλά! Καλό σου βράδυ!
Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά και καλή επιτυχία σε ότι γράφεις!
Όταν θα μπαίνω θα σε διαβάζω να ενημερώνομαι. Φιλιά πολλά!
Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα κορίτσι μου! Να περνάς καλά εκεί που είσαι!Παραλίγο να έρθω. Μου πρότειναν να έρθω να κάνω παρουσίαση του βιβλίου και αρνήθηκα.Κάποια καλούπια δεν τα μπορώ, όσο κι αν με πάνε πίσω στον σκοπό μου.
Φιλιά πολλά, καλόν χειμώνα!
σ΄ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Κρίμα που άργησα να σε γνωρίσω. Λίγο ως πολύ έχω απαντήσει στους άλλους. Αν εννοείς ότι ζητάω στήριξη για το βιβλίο που παρέμεινε εκεί πάνω, είναι που δεν ήξερα πως να το σβήσω.Πρώτο θα το έσβηνα, τότε που πονούσα. Πάντως, να ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο περπατάει μόνο του απ΄το ΄97 και μάλλον κακό του έκανα με το μπλογκ,παρά το βοήθησα. Εκείνο έχει την δική του πορεία και την αλήθεια του και ταξιδεύει μόνο του.
Ευτυχώς θα υπάρχει και χωρίς εμένα και μετά από μένα.
Τώρα αν εννοείς κάποια άλλη στήριξη, όχι δεν ζητούσα. Φίλους και ανταλλαγή απόψεων έψαχνα.Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
Να είσαι καλά! Καλή συνέχεια!
δεν είμαι σίγουρη για το ποια είσαι. Αν θέλεις μου το θυμίζεις;
Κορίτσι μου, εγώ δεν έχω ίχνος εγωισμού.Ξαποσταίνω, μα όσο το κάνω, τόσο ανακαλύπτω πως μπορώ να ζήσω πιο ήρεμα χωρίς μπλογκ.
Να είσαι καλά!
Το ξέρεις αυτό το τραγούδι; Ξέρω ότι εσύ στεναχωρέθηκες. Θα σε βρίσκω όμως εγώ. Μην ανησυχείς. Βουνό με βουνό δε σμίγει. Φιλιά πολλά και να γράφεις τα της ζωής, τα ψεύτικα και τα αληθινά.Όκευ;
Να είσαι καλά και καλόν χειμώνα!
Το ξέρω κορίτσι μου!
Φιλιά πολλά, καλές εμπνεύσεις και καλόν χειμώνα! Κι εσύ να προσέχεις τον εαυτό σου.
Δεν είναι θέμα απόψεων, ούτε ήλιου κορίτσι μου. Αλλού είναι το θέμα, αλλά ας μην το κουράσουμε....
Να είσαι πάντα καλά, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και να είσαι σίγουρη πως όταν μπαίνω θα τρέχω στο λιμάνι σου.
Φιλιά πολλά και ήλιο ζεστό πάντα μέσα σου!
Καλή συνέχεια!
Κάθε μάσκα κρύβει και ένα ζώο. Δεν χρειάζεται να χαλιέσαι για αυτά.. Ελπίζω να ξαναγράψεις σύντομα!
Άλλωστε αυτό εδώ είναι ένα απρόσωπο μέσο, μη το παίρνεις σοβαρά! :)
Κατερινάκι πέρασα μετά από καιρό να πω ένα γειά και να τι βρήκα. Τι να πω; Καλή συνέχεια και σε σένα, να'σαι πάντα καλά!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!
Χρόνια πολλά ελπιδάκι μου, και μην αφήνεις κανέναν που δεν αξίζει να σε πληγώνει...
Άστο! Πονάει. Άστο! Δεν μπορώ να το δω απρόσωπο. Δυστυχώς! Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Σ΄ευχαριστώ!
ΗΤΑΝ!
Να είσαι πάντα καλά καρδιά μου!
Άσε με κορίτσι μου! Μην το σκαλίζεις... "Ματώνει" ακόμα...
Είχα πάρει και ψηφιακή να σας δείχνω φωτογραφίες...
Άστο σου λέω!
Σ΄ευχαριστώ...
Μπορούσα να ήμουν πολύ καλύτερα...
Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου! Φιλιά!
πόσο χαίρομαι που είσαι αληθινή! Να ζήσεις κορίτσι μου και καλή επιτυχία σε ότι κάνεις!
Σ΄ευχαριστώ! Ήταν μια ξεχωριστή μέρα σήμερα. Έπρεπε να απαντήσω σε ιμέιλ. Μεγάλη η φόρτιση...
Δε μπορούσα να μη μπω κι εδώ....
Ευχές και ανώνυμα; Ναι! Γιατί όχι;
Τουλάχιστον είναι ευχές!
Σ΄ευχαριστώ που με θυμήθηκες! Με συγκίνησες! Να είσαι πάντα καλά!
Τι να πω για σένα βρε κορίτσι;
Στο γάμο σου θέλω να με καλέσεις!
Αξίζεις πολλά!
Δεν υπάρχει κορίτσι μου άνθρωπος που δεν αξίζει. Τα πάντα σ΄αυτή τη ζωή έχουν την αξία τους. Ακόμα κι ένας κόκος άμμου. Απλά οι άνθρωποι δοκιμάζονται....
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!