Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006

Πήγε στη θέση που του ανήκε τελικά

Έψαχνα να βρω το κείμενο και είδα πως εμφανίστηκε στη δική του χρονική στιγμή. Απ΄τη μια ζητάω συγνώμη για την ταλαιπωρία, απ΄την άλλη μου άρεσε που πήγε μόνο του στη θέση που ανήκε....

Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

Ομαδικό έγκλημα

Πέντε παλληκάρια! Πέντε παιδιά!
"Δυο μέτρα άντρας''! έλεγε μια γυναίκα κλαίγοντας.
Άδικο! Φρίκη! Δεν μπορείς εύκολα να το δεχτείς. Κι ας πονούν άλλοι. Συμμετέχεις θες δεν θες.
Νοερά, αλλά συμμετέχεις.
"Κουράγιο!" σ΄αυτές τις οικογένειες. Να αντέξουν, να σταθούν όρθιοι, να συνεχίσουν την ζωή τους "με" αυτούς, "χωρίς" αυτούς.
"Καλό ταξίδι!" στα πέντε παλληκάρια. Σίγουρα εμείς θα τα ξεχάσουμε με τον καιρό, μα για τους δικούς τους ανθρώπους θα είναι πάντα ζωντανοί!

Είχα έτοιμάσει ένα κείμενο με θέμα αυτό το "κάτι" που μένει, αλλά μετά τις ειδήσεις για τα πέντε παλληκάρια, προτιμώ την σιωπή. Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω απόψε. Νιώθω παγωμένη.

Όταν το "κάτι" που μένει είναι "πολύ"


πιέζεται, σε πνίγει, θέλει να βγει και πρέπει να βγει. Αυτό το "κάτι" μπορεί χθες να ήταν απογοήτευση, εμπόδιο, δυσκολία, παρεξήγηση, πεπρωμένο ή οτιδήποτε άλλο. Σήμερα όμως (26/11/2006) αυτό "το κάτι" γαλήνεψε (σαν την φωτογραφία) ηρέμησαν τα φουρτουνιασμένα νερά και στον βυθό φαίνονται πάλι τα πολύτιμα κοράλια που δεν είναι άλλα απ΄την ανάγκη, την αλήθεια, την αγάπη, την δικαίωση. Είναι αυτό το "κάτι" που έμεινε που σας έγραψα χθες και γράφοντάς το, λυτρώθηκα. Ήρθε και η βροχή και κάτι άλλα, ήρθε κι έδεσε!

Έχω κλάψει πολύ γι΄αυτό το μπλογκ. Θα απορείτε, μα μου συμβαίνει. Παθιάζομαι με κάποια πράγματα και δίνομαι και δένομαι. Πόσο μάλλον με ανθρώπους. Είμαι έτσι. Δυστυχώς. Ή του ύψους ή του βάθους. Τα πράγματα τα βλέπω ή άσπρα ή μαύρα. Ή αληθινά ή ψεύτικα. Αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου πρέπει να το δουλέψω πολύ, γιατί ξέρω πως υπάρχει και το γκρίζο.

Δεν ξέρω αν ο Ερμής ήταν ανάδρομος, που λεν και οι αστρολόγοι. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η χθεσινή και η σημερινή μέρα "έτρεχε", όσο δεν έτρεξε όλη μου η ζωή.
Αφορμή για "τρέξιμο"συναισθημάτων στάθηκε η γιορτή μου.

Τα τελευταία χρόνια είχα χάσει το νόημα της γιορτής. Περισσότερο με άγχωνε και με μελαγχολούσε. Δεν μου άρεσαν αυτά τα τυπικά και τα τηλέφωνα... Να έχεις σίγουρους κάποιους ότι θα σε θυμηθούν και να μένεις με την απογοήτευση.

Φέτος δεν ξέρω τι έγινε. Άστραψε και βρόντηξε.

Δεν είχα διάθεση για τίποτα. Απολύτως τίποτα. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν όλη μέρα, τα μηνύματα έδιναν και έπαιρναν, παρόλο που εγώ συχνά τα "έκλεινα" γιατί η διάθεσή μου δεν ήταν ίδια με των άλλων, γιατί εγώ υπήρχα και θα υπάρχω και πριν και μετά (ελπίζω) την γιορτή μου. Να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι, γιορτάζουν δεν γιορτάζουν. Δεν μου έλεγε κάτι παραπάνω, το να μιλήσω με κάποιους, ειδικά χθες.

Να μην τα πολυλογώ. Έχω καταλήξει τα τελευταία χρόνια πως κάποια πράγματα είναι για να γίνονται. Είναι γραμμένα. Πως το λένε; Πεπρωμένο; Ε! αυτό. Το πεπρωμένο αυτό, χθες και σήμερα, μου χρωστούσε κάτι και έπρεπε να μου το πει. Και μου το είπε. Και μου το είπε τηλεφωνικώς, όχι με ένα, αλλά με πολλά τηλέφωνα και πολλά διαφορετικά πρόσωπα.

Με αφορμή την γιορτή μου, μου τηλεφώνησαν άνθρωποι απ΄το παρελθόν που κάτι είχαν να πουν, κάτι να διορθώσουν, ακόμη και να ζητήσουν συγνώμη! Εκεί ήταν που έπαθα την πλάκα μου. Εκεί είδα ότι η δικαίωση μπορεί να αργεί, αλλά έρχεται. Η μία περίπτωση ήταν κύκλος που νόμιζα πως έκλεισε πριν έξι χρόνια. Η άλλη πριν τρεία χρόνια, μάλιστα παρέλαβα και έγγραφο! Η άλλη, άστο. Τι να γράψω; Αυτό το καλώδιο χθες και σήμερα διόρθωσε οκτώ αγκάθια, οκτώ πληγές άδικες για μένα. Κι ήρθε αφορμή η γιορτή μου φέτος, γιατί κάθε χρόνο υπάρχει, να μου πει φέτος, "συγνώμη για τότε", "συγνώμη για πέρσι", "ήμουν άδικος τότε", "μπορείς να με συγχωρήσεις ή να με βοηθήσεις;" ,"δέχεσαι ευχές από έναν εχθρό ή θα με βρίσεις;"

Παιδιά, δεν ξέρω τι γίνεται. Αν σας έχει συμβεί ποτέ. Τόσα γεγονότα και καταστάσεις, τόσοι "κόμποι" να λυθούν όλοι μαζί και να σου δίνει τόση χαρά αυτό και συγκίνηση, να κλαις από λύτρωση και αγάπη για όλους και για όλα! Να θες να φωνάξεις στον κόσμο, να τα πεις, να δει κι αυτός τα ανεξήγητα και να τα εξηγήσει, αν μπορεί. Να καταλάβει ότι όλα γίνονται για κάποιον σκοπό. Να πάρει δύναμη ο κάθε άνθρωπος απ΄τα δικά σου παθήματα και μαθήματα και να συνεχίσει τη ζωή του με αγάπη και κάνοντας υπομονή και μόνο το καλό γύρω του.

Μεγάλη υπόθεση. Κρίμα που δεν μπορώ να σας γράψω περισσότερα. Να καταλάβετε. Θα με περάσετε για τρελλή. Με το δίκιο σας. Άλλα λέω, άλλα κάνω. "Γειά σας" γράφω και ξαναγράφω, και πάλι εδώ είμαι. Πάντα "κάτι" θα με κρατάει μέσα. Πάντα κάτι θα με σπρώξει εδώ. Έχω καταφέρει και έχω κόψει "μαχαίρι" κακές συνήθειες ακόμα και επαφές με ανθρώπους που με "έφθειραν". Μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένοι και χωρίς εμένα και μετά από μένα, χωρίς να νιώθουμε εχθροί. Όπως κι εγώ να ζήσω καλύτερα μακρυά τους.

Με τούτο εδώ το εργαλείο, δεν ξέρω τι γίνεται. Το παλεύω μαζί με το τσιγάρο. Βάζω το μαχαίρι, αλλά, δεν είμαι έτοιμη για τόσο βαθιά, όσο πρέπει. Με τις πολλές απόπειρες, που θα πάει; Κάπου, κάπως, κάποτε θα κοπούν. Είναι και πολύ πολύπλοκο μέσο. Συγκεντρώνει πολλά στοιχεία άλλα, πέρα από ανθρώπους. Τα έχουμε ξαναπεί. Ανάγκη, εκτόνωση, επαφή, επικοινωνία, διάλογο, πολλά.

Είναι πολλά. Πρέπει να κόψεις πολλά...

Άνοιξαν οι ουρανοί! Έτσι νιώθω σήμερα. Έβρεξε πολύ ναι, αλλά να ξυπνήσουν κοιμισμένες συνειδήσεις μετά από έξι χρόνια, δεν το περίμενα. Ακόμη κι αν πέθαινα, που τότε συνήθως "ξυπνούν" και λένε "Ήταν πολύ καλός άνθρωπος!" κι ο νεκρός δεν μπορεί να σηκωθεί να τον κυνηγήσει και να του πει: "Εσύ δεν είσαι (ρε), που πήγες είπες κι έλεγες, ότι εγώ πήγα είπα κι έλεγα...."

Τι να πεις; Η ζωή είναι ένα παράξενο και ανεξήγητο βιβλίο. Κάθε σελίδα του κρύβει και κάτι. Εμένα στις σελίδες 25 και 26 Νοεμβρίου 2006 μου έδωσε δικαίωση για αδικίες παλιότερων εποχών και αυτό μου έδωσε μέσα μου δύναμη ψυχική και ηθική. Φόρτωσαν γερά οι άδειες μπαταρίες μου. Έρχονται Χριστούγεννα κι έχω να κάνω πολλά. Νόμιζα πως φέτος δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα.... Ευτυχώς! και πρέπει να προλάβω. Σε εκρεμότητα τρεις σοβαρές υποθέσεις κι εγώ ήμουν χωρίς ίχνος ενέργειας. Ψέμματα! Πέντε! (Τώρα που κάνω τον τελευταίο έλεγχο του ποστ, το σκέφτηκα και συμπληρώνω. Πρέπει να προλάβω.)

Ήμουν 18 χρονών, όταν φεύγοντας για πάντα απ΄το χωριό, ένα αγόρι πίσω μου φώναζε κλαίγοντας:
"Μετράς Κατερίνα! Μετράς!"

Έκλεισα τα 46, όταν με αφορμή την γιορτή μου, μου τηλεφώνησαν τουλάχιστον 8 άτομα απ΄το παρελθόν, για να μου πουν ότι "φταίγαν οι συνθήκες", "οι κακές στιγμές" και να "ξεχάσω"... κι ότι "αξίζω", κι ότι "ΜΕΤΡΑΩ"!

Μεγάλη υπόθεση παιδιά! Μεγάλη ηθική δικαίωση!

Εύχομαι σε όλους σας να ΜΕΤΡΑΤΕ ΠΑΝΤΑ!
Όχι λεφτά. Αυτά είναι άχρηστα. Αυτά μας χάλασαν. Αυτά δεν μένουν.

"Το κάτι που μένει" είναι αυτό που έχεις μέσα σου και δεν μπορούν να δουν εύκολα οι άλλοι.
Αν είναι "πολύ" όμως, κάποια στιγμή θα το δουν. Κι όταν το δουν, ποιός σε πιάνει! Γίνεσαι "πλούσιος" και γράφεις, γράφεις, μέχρι που τους ζαλίζεις όλους. Ξεχνάς κι ότι χαιρέτισες και ότι "άδειασες". Αφού "γέμισες" πάλι (τι σημασία έχει αν ήταν από άλλες πηγές;) τους ξαναχαιρετάς αυθόρμητα και τους λες αυτό το "κάτι" που έχεις να πεις και τους δίνεις αυτό "το κάτι" που έχεις να δώσεις.

Αυτή είσαι. Το πολύ πολύ να μην σε πιστέψουν όταν θα τους χαιρετάς πραγματικά και την πάθεις σαν τον μύθο με τον ψεύτη, αλλά εσύ (δηλαδή εγώ), δεν είσαι ψεύτρα, απλά έτσι νιώθεις την κάθε συγκεκριμένη στιγμή που γράφεις. Στη χειρότερη θα σε πιστέψουν απ΄την σιωπή διαρκείας που θα επακολουθήσει φεύγοντας.

Χείμμαρος η ζωή (μου), αναγκαστικά και το κυκλάμινο.
................................................................
ΥΓ. Δευτέρας
Το "γέμισμα" μπλοκαρίστηκε (μετά απ΄αυτό το κείμενο) γιατί η ζωή συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς και τα επόμενα γεγονότα αφορούν θάνατο κι αρρώστιες. Εκεί αναρρωτήθηκα αν πρέπει να το σβήσω ή να το στείλω. Κατέληξα να σεβαστώ την στιγμή και εσάς.

Σάββατο, Νοεμβρίου 25, 2006

Είναι το κάτι που μένει....


όταν μια αγάπη πεθαίνει νωρίς....

Αδύνατον να του αντισταθώ απόψε....

Ήθελα πολύ να βρέξει!

Έβρεξε!

Βρέχει!....

Θεέ μου!!!! Σ΄ευχαριστώ!!!

ΛΥΤΡΩΣΗ!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

ΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

....Μου είπαν ότι σε ένα χωριό γίνετε ένα μασκέ πάρτυ. Ότι εκεί συναντιούνται άνθρωποι που κάτι έχουν να πουν. Μου είπαν ότι αυτοί οι άνθρωποι οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι, εφόσον έχουν γνώσεις τουλάχιστον Αγγλικής και πληροφορικής.
Εγώ γνώσεις δεν είχα. Ήθελα πολύ να βρεθώ σε ένα τέτοιο χωριό, γι΄αυτό βρήκα τον τρόπο και τα κατάφερα να βρεθώ ανάμεσά τους. Πήρα κι εγώ την μάσκα μου που ήταν ένα "κυκλάμινο του βουνού" και άνοιξα το δικό μου σπιτικό. Δεν ήμουν "πλούσια", μα ότι είχα θα κερνούσα. "Καλή καρδιά" μου είχε διδάξει η δική μου η δασκάλα.
Γρήγορα με επισκέφτηκε κόσμος με μάσκες και με χωρίς μάσκες. Οι περισσότεροι ήρθαν με δώρα και ανοιχτές αγκάλες. Ήταν τόσο ανοιχτές που εγώ τις πίστεψα και πολύ γρήγορα πέταξα την μάσκα μου. Έλεγαν και ξανάλεγαν πως τους άρεσαν τα γλυκά μου και κυρίως ο χαραχτήρας μου. Έπρεπε λοιπόν να ξέρουν την οικοδέσποινα.
«Είμαι η Κατερίνα», είπα σε όλους και τους άνοιξα την ψυχή μου, ακόμα πιο πολύ.
Τους κέρασα ότι είχα και δεν είχα. Φτωχά, λίγα, αυτά είχα. Έγιναν για μένα «οι καλοί μου φίλοι», που πάντα έτρεχα σαν τρελή κοντά τους, να τους πω την Καλημέρα μου μόλις ξυπνήσω, την Καληνύχτα μου πριν κοιμηθώ, να ακούσω το πρόβλημά τους. Το ίδιο έκαναν και εκείνοι μαζί μου. Κάποιοι μάλιστα έβγαλαν κι εκείνοι την μάσκα τους και επικοινωνούσαμε και εκτός πάρτυ. Όλα ήταν παραμυθένια! Ένας καινούργιος κόσμος, αλλιώτικος απ΄τους άλλους που είχα ζήσει μέχρι τώρα.
Πάνω που ήμουν χαρούμενη που στάθηκα τυχερή στον χώρο του ίντερνετ και έπεσα σε "καλό κόσμο", εκεί έγινε το μπέρδεμα με κάποιους. Η δική τους αλήθεια, που μου έδειξαν, ήταν πολύ διαφορετική απ΄την πραγματικότητα και γι΄αυτό ένοιωσαν την ανάγκη να απομακρυνθούν και να κρυφτούν από μένα. Κινδύνευα να τους παρασύρω να βγάλουν και την δεύτερη μάσκα και την τρίτη και αυτό δεν το άντεχαν.
Αυτό το κατάλαβα και το δέχτηκα, μα δεν σταμάτησε εκεί. Θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από κοντά μου σιωπηλά, σαν κύριοι, όπως ήρθαν. Έτσι είναι η ζωή. Με κάποιους ταιριάζουμε, με κάποιους όχι. Για τίποτα δεν μας υποχρεώνει κανείς, πόσο μάλλον σε ένα μασκέ πάρτυ. (Άσχετα αν εγώ αποκαλύφθηκα).
Είδαν λοιπόν ότι δεν τους κάνω για "φίλη" και έφυγαν απ΄το σπίτι μου, παίρνοντας κι άλλους μαζί και όταν απομακρύνθηκαν καλά, καλά, έκαναν ένα άλλο δικό τους πάρτυ, μπερδεύοντας παλιές και νέες μάσκες. Εκεί είχαν την άνεση να αρχίσουν να κατηγορούν, να κρίνουν, να ειρωνεύονται ότι τους είχα κεράσει τόσον καιρό. Ότι δεν τους άρεσε, αλλά τότε με την άλλη μάσκα δεν το έβλεπαν.
Κάποιος απ΄την παρέα δεν το άντεξε και πρόδωσε το μυστικό. Τότε έγινε ένας πανικός. Έσβηναν φώτα και έτρεχαν να κρυφτούν σε νέα σπίτια.

Το κυκλάμινο όταν είδε όλα αυτά και πολλά άλλα, στεναχωρέθηκε και έσκυψε το κεφάλι, για να μην βλέπει. Αυτό ήταν αληθινό. Οι άλλοι γιατί όχι; Τι έφταιξε; Κι είχαν τόσο ωραίες μάσκες! Θα μπορούσαν να είναι αληθινές!

Τότε βγήκε η Κατερίνα και έσωσε το κυκλάμινο. Το πήρε και το πήγε πάλι εκεί στα βουνά, γιατί η φύση είναι ότι πιο αγνό έχει μείνει.

Για μένα οι έξι μήνες στα μπλογκ ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Πήγα ξυπόλητη στα αγκάθια και ήταν δεδομένο ότι θα πληγωθώ. Άφησα τόσο ελεύθερη την ψυχή μου, άνοιξα τόσο πολύ το σπίτι μου, που αργά ή γρήγορα κάποιος θα το λεηλατούσε. Γι΄αυτό τα πήρα μαζί μου, όλα! Και τα γραπτά και τα συντρίμμια μου και όλες τις αναμνήσεις που για κάποιους ήταν ψεύτικες, μα για μένα τόσο αληθινές!
Φεύγω και αφήνω πίσω μου ελεύθερο τον χώρο και τον χρόνο, σε μια παρέα που «μέθυσε» και θέλει να "ξεσαλώσει", όπως λέει. Μόνο που είναι κρίμα τόση μόρφωση και τόσο χρόνο να τον διαθέτουν για να με κατηγορούν.Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα να ασχοληθούν και τόσα άλλα προβλήματα γύρω μας να κριτικάρουν. Δεν μπορεί να είμαι εγώ το κύριο πρόβλημά τους και το αναμασούν τόσο καιρό. Τόση ενέργεια, μόρφωση και εξυπνάδα, θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν κάνοντας το καλό. Το κακό μπορούν να το κάνουν όλοι. Το μόνο εύκολο. Ειδικά αν έχεις πολύ απ΄αυτό μέσα σου, πολλά μπορείς να πετύχεις.
Αν ο σκοπός τους ήταν να με διώξουν, το κατάφεραν.
Αν ήταν να με στεναχωρήσουν, το κατάφεραν σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι νόμιζαν.
Αν ήταν να με "αρρωστήσουν" κι αυτό το κατάφεραν. Τόση κακία πως μπορούσε να μην μ΄αγγίξει;
Εγώ όμως απ΄αυτό το είδος, είτε με μάσκα, είτε χωρίς μάσκα, δεν έχω. Όχι τόση πολύ, τουλάχιστον! Η δική μου δασκάλα άλλα με δίδαξε. Δυστυχώς την μόρφωση δεν την δίνουν τα πτυχία. Απαιτεί άλλη σχολή κι αυτή απ΄ότι φαίνεται έχει κλείσει.

Θέλω να ευχαριστήσω τους ειλικρινείς ανθρώπους, που όταν έβγαλαν την μάσκα ήταν ακόμη καλύτεροι, απ΄ότι η φαντασία μου είχε πλάσει. Γι΄αυτούς πραγματικά λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους που στάθηκαν "κύριοι" με την μάσκα τους, κι αυτούς λυπάμαι που θα τους χάσω. Και για τους άλλους λυπάμαι πολύ! Τους αγάπησα και ας με πλήγωσαν στο τέλος. Δεν μπορείς έτσι εύκολα να διαγράψεις ανθρώπους και αισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανήματα με κουμπάκια. Κάποιοι τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα.
Αποτέλεσμα:
Κατερίνα και κυκλάμινο και οι δυο μαζί σας χαιρετούν. Αποφάσισαν να απέχουν απ΄αυτό το χωριό. Το κλίμα είναι πολύ αντίθετο απ΄την δική τους ψυχολογία και ανάγκη.
Καλή συνέχεια στους παλιούς!
Να προσέχουν οι καινούργιοι!
Καλό "γλέντι" στα κρυφά στέκια κι όταν κουραστούν ας κάνουν κάτι καλό γύρω τους, για να νιώσουν καλύτερα και εκείνοι και εγώ. Όλοι έχουμε ανάγκη από ψυχική ηρεμία. Εγώ ίσως πιο πολύ..... Ας το σεβαστούν λιγάκι εκείνοι που ξέρουν.

***

57 σχόλια:

  1. θα μου επιτρέψεις μια σκέψη;
    Γιατί να φύγεις εσύ;
    Μήπως το "λάθος" σου είναι ότι "επένδυσες" σε άλλους;
    Δεν ξέρω αν είναι οριστική η απόφασή σου, μακάρι να μην είναι, αλλά νομίζω ότι θα ήταν καλό να ξαναφέρεις μπροστά σου την πρώτη ημέρα που ξεκίνησες να γράφεις εδώ, και να θυμηθείς τι προσδοκούσες;
    Άλλαξαν οι προσδοκίες σου;

    Όπως και να έχει, να έχεις μια καλή τύχη σε ό,τι και να κάνεις.
    Και μη βιαστείς να το κλείσεις αυτό εδώ το μπλογκ.
    Καλό σου βράδυ.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eίσαι μια από τις πιο γλυκές, ήπιες και αληθινές φωνές στα blog.
    Δεν σού λέω να μείνεις στο "μπλογκοχωριό", γιατί τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει.
    Σου λέω να κρατήσεις το blog σου και να συνεχίσεις να γράφεις όλα αυτά τα δικά σου πού έγραφες αυτούς τους 6 μήνες.
    Δεν είναι λύση να το σκας, κάθε φορά που σε πληγώνει κάποιος.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατερίνα μου, λυπάμαι που στεναχωρέθηκες. Για να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω και ακριβώς τι έγινε... Σκέφτομαι όμως, γιατί αυτό το χωριό να είναι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο; Ό,τι ακριβώς βρίσκεις έξω, το βρίσκεις και εδώ. Ας μην δίνουμε μεγαλύτερη αξία σε μερικά πράγματα...Τώρα ξέρεις, ξεκαθάρισε τι είναι σημαντικό για σένα και συνέχισε. Το μπλογκ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κομμάτι της ζωής μας, έχουμε όμως και πολλά άλλα,πολύ πιο σημαντικά. Αλλά τι σου λέω...Μόνο και που μπορείς να είσαι τόσο συχνά στη Ζαγορά φτάνει...!Μπορείς να πιείς λίγο νεράκι για μένα απ'τη βρύση του Αη-Γίώργη; Φιλιά.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είπε ο a.f.marx "Eίσαι μια από τις πιο γλυκές, ήπιες και αληθινές φωνές στα blog". Συμφωνώ μαζί του.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατερίνα είσαι ένας χείμαρος καλοσύνης και οι άνθρωποι δεν το αντέχουν πάντα αυτό...Το ξέρω είναι παράλογο αλλά συμβαίνει.
    Είναι περίεργοι οι καιροί...
    Μην αλλάξεις ποτέ!
    Χαίρομαι που υπάρχεις.
    Σε φιλώ!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλοι που μου γράψατε και "εχθροί" που θα μου γράψετε, επειδή δεν είμαι καλά τις τελευταίες μέρες και ειδικά απόψε, μην με συγκινείτε άλλο.Δεν τ΄αντέχω! Δεν αντέχω πια, ούτε χαρές, ούτε λύπες. Έντονα συναισθήματα, τέλος! Τα απαγόρεψε ο γιατρός προ πολλού κι εγώ τις τελευταίες μέρες το κούρασα πολύ.Ειλικρινά δεν αντέχω τίποτα πια και θα ξεσυνδέσω τον υπολογιστή, γιατί με φθείρει σε πολλή λάθος εποχή για την υγεία μου.Δεν σας μίλησα ποτέ γι΄αυτό, άλλωστε τελευταία προέκυψε.Τότε που σας χάριζα καρδιές... και μαύρα σύννεφα.Μην περιμένετε καμμιά απάντηση. Όφειλα να σας πω μέρος της δικής μου αλήθειας, μπορούσα και ολόκληρης, αλλά δεν ήθελα να κάνω κακό σε άλλους.Γι΄αυτό έγραψα. Όφειλα ένα ευχαριστώ και μια εξήγηση σ΄αυτούς που με πίστεψαν ως Άνθρωπο.
    Αλήθεια σας λέω, δεν το σκάω και κυρίως, δεν κρατάω κακία σε κανέναν! Μόνο λυπάμαι! Μακάρι να μπορούσα να μείνω στο χωριό μου να ηρεμήσω και να ξεχάσω, αλλά κι αυτό δεν γίνεται πια. Απλά πρέπει να κλείσει ο υπολογιστής, απόψε κιόλας.Συγχωρείστε με και κυρίως καταλάβετέ με!Πρέπει!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξερεις,στα χωρια δε συμπαθιουνται ολοι
    μ'ολους.Και το καθε ξεκουκωλωτο καρυδι
    που αναζητα καρυδιά δεν μπορει να κρυφτει πισω απο την οθονη του υπολογιστη,τοσο επιτυχημενα,οπως αλλου.Κιας φορα μασκα..(περαστικο να ειναι το συννεφο που ενεσκηψε,ξαφνικα.Ευχομαι..)
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. λίγα διάβασα πολλά καταλαβα.εσύ κοπέλα μου είσαι από άλλο πλανήτη.τι γυρεύεις εδώ μέσα;καλά κάνεις και το κλίνεις.αργά το κατάλαβες.μαζί σου και μπράβο σου.κρίμα που δε σε είχα εντοπίσει νωρίτερα να δοκιμάσω και γω τα γλυκά σου.και μη στεναχωριέσαι.δεν αξίζει τον κόπο.άκου και μένα που είμαι άνθρωπος της νύχτας.για να λέω κάτι ξερω
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. άκου ελπίδα ή μάλλον διάβασε..
    δεν είσαι η μόνη και η πρώτη που περνάς κάτι τέτοιο.
    ανάλογα βιώματα ζήσαμε όλοι ή μάλλον σχεδόν όλοι εδώ.
    συμπέρασμα δικό μου; δεν αξίζει κορίτσι μου ν αποτραβιεσαι εσύ για όποιους σε πλήγωσαν.
    απλά συνεχίζεις την πορεία σου
    οι μάσκες των άλλων γρήγορα θα πέσουν και οι διπλές και οι τριπλές και το χειρότερο απ όλα είναι πως θα πέσουν και οι μεταξύ τους "μάσκες"
    ήδη έχει γίνει,απ όσα έχω καταλάβει διαβάζοντας μερικά μπλογκς
    δεν σου λέω καλή μου μείνε ή φύγε
    εσύ θ αποφασίσεις
    απλά όπως και στην αληθινή ζωή,δεν μπορούμε ν αποτραβιόμαστε κάθε φορά που μας πληγώνει ή απογοητεύει κάποιος.
    κι είναι πολλοί έτσι δεν είναι;
    απλώς αποφασίζουμε με ποιούς θέλουμε πια να συνεχίσουμε και με ποιούς όχι
    ακόμη κι αν θέλουμε να συνεχίσουμε μόνο με τον εαυτό μας.
    Έτσι κι αλλιώς μόνο αυτόν έχουμε
    Μην επιτρέπεις σε κανέναν να τον πληγώσει ή αν το επέτρεψες άθελά σου,μην τον "σκοτώνεις" κι άλλο,μην δίνεις σε κανέναν το δικαίωμα να πει το κατάφερα την πλήγωσα έφυγε...
    αυτά καλή μου κι ελπίζω να μην έχεις ξεσυνδέσει ακόμη τον υπολογιστή
    πολύ λίγες φορές,μην πω σχεδόν καθόλου,έγραφα οτιδήποτε,όταν έβλεπα ανακοινώσεις αποχώρησης απ τα μπλογκ
    εσύ διαφέρεις όμως...
    γλυκό φιλάκι κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
    :)
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε πιστεύουμε και σ' αγαπάμε, να προσέχεις την υγεία σου. Τίποτα άλλο. άσε τις μάσκες και τα χωριά και όλα τα υπόλοιπα, μετράει η αγάπη που μας κάνεις να ξεθάψουμε και έστω νοητά να στη στείλουμε. όχι συγκινήσεις, ήρεμα και ψύχραιμα...όλα θα πάνε καλά, να σε φροντίζεις και να σε νοιάζεσαι
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. και εγώ είμαι της γνώμης...
    κάθησε εδώ, μη φεύγεις. άσε τους άλλους να φύγουν και να πάνε εκεί που αυτοί μπορούν να 'επιζήσουν' με τον τρόπο που ξέρουν.και στην εξωμπλογκική ζωή τους το ίδιο κάνουν.είναι άτομα που ούτε μία καλημέρα δεν αξίζουν.
    μόνο αξία τους δίνεις και χαρά με το να φύγεις! θα τρίβουν και πάλι τα χέρια τους 'σκοτώσαμε και άλλον έναν'
    δείξε μας με τον δικό σου τρόπο την ζωή!
    παρ' όλα αυτά χάρηκα που σε γνώρισα έστω και μέσα από το μπλογκ.

    τις καλύτερες ευχές μου!

    ( υγ.δεν έχω καταλάβει τι έχει γίνει...)
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η φυγή δεν είναι αλλάζει τα δεδομένα. Οφείλεις να παλέψεις και να αντιμετωπίσεις όσους σε πίκραναν. Δεν έχω καταλάβει τι συνέβει καθώς μάλλον είμαι καινούργιος στο χώρο, άσε δε που δεν μου άρεσαν ποτέ οι μάσκες και δεν τις χρησιμοποίησα ποτέ.
    Είναι κρίμα να χαθεί μια τόσο ωραία "φωνή" απο το χώρο. Οφείλεις να μείνεις. Υπάρχουν ίσως και άλλοι που θα σε στηρίξουν ότι και να είναι αυτό που εννοείς αλλά δεν το λές.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΕΜΕΙΣ το δικο μας πάρτυ γιατι να το διαλύσουμε; Για να ικανοποιήσουμε μερικούς-μερικους;
    ΕΜΕΙΣ δεν είμαστε καλή παρέα;
    ΕΜΕΙΣ μπορεί να μη διαθέτουμε πτυχία σαν τα δικά τους, έχουμε όμως πτυχια ψυχής, ήθους, ευγένειας, αξιοπρέπειας.
    ΕΜΕΙΣ δεν φοράμε μάσκες πια, γιατί έχουμε πρόσωπο
    ΕΜΕΙΣ να συνεχίσουμε το πάρτυ και να δυναμωσουμε τη μουσική. Ξέρεις πώς θα ακούγεται από το βουνο των Κενταύρων;
    Ξαπόστασε, πάρε δυο-τρείς βαθειές ανάσες και ΕΜΕΙΣ θα σε περιμενουμε!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Με στεναχώρεσες στ αλήθεια
    Κατερίνα
    Γιατί να φύγεις εσύ, όπως ακριβώς
    γράφει και ο Μάρκος.
    Γιατί Κατερίνα μου ?

    Την φυγή αυτή θα την κουβαλάς για
    πάντα μαζί σου
    γιατί άραγε να την κουβαλάς ?

    Εγώ δεν θα ρωτήσω ποιός έφταιξε
    και πόσο έφταιξε
    δεν αξίζει ούτε τον κόπο
    μόνο έτσι θα το καταλάβουν
    όλοι αυτοί, με την φυγή σου
    θα χαρούν, ενώ εσύ από τώρα έχεις
    στεναχωρεθεί τόσο πολύ
    Εσύ Κατερίνα μου είσαι πολύ δυνατός
    άνθρωπος δεν χρειάζεται να το
    αποδείξεις με την φυγή σου
    έτσι πιστεύω εγώ και συγνώμη
    αν σε στενοχωρώ κατερίνα μου.

    Και εγώ όταν μπήκα εδώ
    μπήκα μόνος μου, χωρίς να γνωρίζω
    ούτε να με γνωρίζει κανένας
    ούτε ένας και ακόμη κανένας δεν με
    ξέρει ποιός είμαι, πως είμαι, πως μιλάω, πως γελάω και έμεινα και συνεχίζω να γράφω όπως και
    την πρώτη ημέρα και έκανα φίλους
    πολλούς που αγαπώ σέβομαι και
    εκτιμώ
    Έτσι απλά

    Γιατί να φύγεις λοιπόν

    η απόφαση βέβαια είναι δική σου
    και σεβαστή και προσωπικά εγώ
    θα σεβαστώ όποια και αν είναι
    να είσαι πάντα καλά και προ παντός
    να μην στεναχωρεθείς καθόλου
    δεν αξίζει

    καλό σου πρωινό
    φιλιά και αγάπη
    πάντως στεναχωρέθηκα
    και εκτιμώ
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. νευριάζω να σκέφτομαι πως άφησες-επέτρεψες να σε πληγώσουν
    νευριάζω και δεν θέλω καν να φανταστώ ποιοί το έκαναν αυτό
    νευριάζω γιατί μιλάω τώρα στο κενό και συ δεν μπορείς να δεις πως δεν είναι αυτό που κάνεις λύση!!!!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λυπάμαι για την απόφαση σου Κυκλάμινο!

    Ασε ομως ενα παραθυράκι ανοιχτό. Τα παθηματα μας κάνουν πιο δυνατούς συνηθως και ίσως πιο γενναίους.
    Ασε τον καιρό να περάσει λίγο...

    Θα μας λείψεις!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. filakia polla
    lipame pou kapioi se pligosan
    to spiti mou gia sena ine panta anixto, opos ke i kardia mu
    na prosexis
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κρίμα...δεν έχω ιδέα τι έγινε, αλλά σίγουρα μόνο εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για σένα.
    Να είσαι πάντα καλά, να φροντίζεις τον εαυτό σου και να τον προσέχεις σα θησαυρό. Καλή τύχη σε όλα και να ξέρεις ότι θα μου λείψεις!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ώρα σου καλή...

    Για να το νιώθεις, έτσι θα΄ναι.
    (Σωστό πάντως είναι να βαραίνουν μέσα μας, μόνο οι απόψεις εκείνων που εκτιμάμε).

    Σαν βγει ο ήλιος δυνατός, μπορεί και να ξανανταμωθούμε...

    Γέλιο μέσα σου!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Οι άντρες με προκάλεσαν άγρια από χθες με το στοίχημά τους και την παλιά σύνδεση της κάρτας. Το ίντερνετ υπήρχε στο σπίτι μας εδώ και τρεία χρόνια, λόγω του στοιχήματος. Άσχετα αν εγώ δεν το χρησιμοποίησα πριν το μπλογκ, άσχετα αν το ξέχασα μετά το μπλογκ. Έτσι γύρισα στον τόπο του εγκλήματος για λίγο, για να σας πω ότι είμαι καλύτερα. Πέρασα πολύ μεγάλη στεναχώρια και προς αποφυγήν νέας, δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω το κυκλάμινο, όσο κι αν μου λείπει.
    Άλλωστε το παλιό κυκλάμινο έφυγε. Πέθανε. Μας τελείωσε.
    Ως Κατερίνα θα απαντήσω:
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μάρκο μου, όχι δεν ξέχασα τον σκοπό μου. Αυτός δεν ξεχνιέται. Αλλοίμονο αν μου τον θύμιζε το μπλογκ!Μάλλον αυτό ήταν η αφορμή που τον παραμέλησα.
    Πάντως δεν ξεκίνησα το μπλογκ για τον σκοπό μου. Θα θυμάσαι καλά ότι προέκυψε στην πορεία.
    Το θέμα δεν είναι ποιός θα φύγει και ποιός θα μείνει. Το θέμα είναι πως νιώθει ο καθένας. Κι εγώ αυτό που ανακάλυψα (πολύ αργά), δεν μ΄αρέσει, δεν με εκφράζει πια και δεν με καλύπτει. Αυτό είναι όλο.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτίμησα ανθρώπους (με μάσκα ή όχι) κι ότι θα πάψω να τους διαβάζω και να ενδειαφέρομαι γι αυτούς. Το λάθος μου δεν είναι ότι επένδυσα, αλλά ότι πίστεψα κάποιους. Γι΄αυτό και πληγώθηκα πολύ. Τι να επενδύσω; Δεν μου έταξε κάτι κανένας. Ειλικρίνεια νόμιζα ότι μου έδειξαν, μα έκανα λάθος.
    Όπως και να έχει που λες κι εσύ, καλή τύχη σε όλους μας και πάνω απ΄όλα υγεία, γιατί αυτό είναι τύχη πραγματική.Όλα τα άλλα είναι μάταια.
    Σ΄ευχαριστώ για όλα!
    Καλόν χειμώνα!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. enteka
    Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Για γράψε τις 11 παγίδες των
    μπλογκ, να δούμε θα τους βρεις;
    Καλή συνέχεια σου εύχομαι και καλόν χειμώνα!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. a.f.marx
    Σ΄ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια. Έτσι κάνω εγώ. Όπου δεν μ΄αγαπάνε (όλοι), φεύγω! Δεν αντέχω ούτε έναν εχθρό. Φεύγω και του αφήνω το πεδίο ελεύθερο, πριν με κάνει κι εμένα κακιά. Έτσι διατηρώ ψυχή και συνείδηση καθαρή.Σωστό; Λάθος; Είναι θέμα χαρακτήρα.Δεν αλλάζει εύκολα.
    Να είσαι καλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Kira, δεν χρειάζεται να καταλάβεις.
    Αρκεί που κατάλαβα εγώ. Το θέμα είναι ότι εδώ βρήκα χειρότερα απ΄ότι έξω στην κοινωνία. Ήμουν άοπλη και απροετοίμαστη, γι΄αυτό και λύγισα. Δεν πειράζει όμως. Ήταν μια δυνατή εμπειρία της ζωής μου. Έπρεπε να πάρω και από εδώ ένα μάθημα. Και το πήρα με το παραπάνω!
    Και βέβαια θα πιω νερό, όταν θα πάω, για πάρτυ σου. Στην υγειά σου από τώρα και καλά να περνάς...
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. in silence
    Εσύ με τσάκισες κορίτσι μου και έφτασα στους 140 σφυγμούς. Εγώ χαίρομαι που υπάρχουν κορίτσια σαν και σένα!
    Φιλιά πολλά!Και σ΄έυχαριστώ!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. greek-gaylolita
    Σ΄ευχαριστώ πολύ! Νομίζουν όμως πως κρύβονται.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ανώνυμε, δεν έχασες και τίποτα! Τελευταίως κέρναγα όλο λουλούδια.
    Σε πιστεύω. Κάτι έμαθα κι εγώ απ΄τη νύχτα. Να είσαι καλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. αλκυόνη μου, σ΄ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Ρωτάς πολλά και τι να σου απαντήσω; Δεν ξέρω και πόσο θα κρατήσει η κάρτα που έβαλαν, γιατί την άλλη σύνδεση μέχρι να λείξει, πρέπει να έρθει πάλι ο τεχνικός για να την κάνει και δεν έχω τέτοιον σκοπό.
    Κορίτσι μου, καλώς ή κακώς, τα πράγματα ήρθαν έτσι.Δυστυχώς το μπλογκ είναι αλλιώτικη παρέα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους ανθρώπους που μιλάς, ούτε μπορείς να βάλλεις ταμπέλες "φύγε εσύ", "μείνε εσύ". Ούτε μπορείς να απευθύνεσαι μόνο σε εκείνους που νομίζεις ότι σε καταλαβαίνουν.Οπότε, ευτυχώς που προυπήρχε η επικοινωνία και πριν τα μπλογκ. Όποιος του κάνει και αντέχει, μένει και όποιος φθείρεται φεύγει. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, ή αν χαίρονται με την νίκη τους. Όλη η χαρά δική τους. Τους ανήκει!Τους αξίζει!Μου θύμησες ένα στίχο που τον έγραψα με μεγάλα γράμματα κάποτε σε ένα παλιό γραφείο, που αντί για προαγωγή μου έδωσαν μετάθεση. Έλεγε:
    ΤΟΣΑ ΚΛΕΙΔΙΑ!
    ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!
    ΜΕ ΚΛΕΙΣΑΤΕ ΕΞΩ!
    ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!
    Κι έφυγα...και δε μου βγήκε σε κακό. Ευτυχώς! Υπάρχει Θεός και βλέπει!
    Σ΄ευχαριστώ που με ξεχώρισες...
    Δεν ντρέπομαι να πω ότι πληγώθηκα. Αυτό δεν είναι ντροπή. Άλλα είναι.
    Πέρα απ΄αυτό όμως έχασα και την εμπιστοσύνη μου σε ανθρώπους κι αυτό δεν ξέρω αν και πότε θα το ξεπεράσω.Προς το παρόν νιώθω "άδεια" με το θέμα μπλογκ.
    Να είσαι καλά! Καλό σου βράδυ!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. scalidi μου, σ΄ευχαριστώ για την αγάπη σου. Είμαι καλύτερα μην ανησυχείς. Με νοιάζομαι γι΄αυτό και έδωσα τέλος.
    Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά και καλή επιτυχία σε ότι γράφεις!
    Όταν θα μπαίνω θα σε διαβάζω να ενημερώνομαι. Φιλιά πολλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. μεθυσμένα μου χρώματα, δεν ήμουν εδώ κορίτσι μου για να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Ούτε και φεύγω για να αποδείξω ή να δώσω χαρά. Απλά, το μπλογκ δεν μου δίνει την χαρά που ένιωθα πριν πέσουν οι μάσκες. Οι μάσκες μάλλον προυπήρχαν κι εγώ κοιμόμουν. (με την χαρά!) Οπότε, όταν πια δεν σε ευχαριστεί κάτι, γιατί να το κάνεις; Απλά για να λες ότι υπάρχεις στον χώρο; Αυτό τ΄αφήνω για τους κάποιους άλλους, που με τόση διαφήμηση, άρχισαν να μπαίνουν από μόδα.
    Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα κορίτσι μου! Να περνάς καλά εκεί που είσαι!Παραλίγο να έρθω. Μου πρότειναν να έρθω να κάνω παρουσίαση του βιβλίου και αρνήθηκα.Κάποια καλούπια δεν τα μπορώ, όσο κι αν με πάνε πίσω στον σκοπό μου.
    Φιλιά πολλά, καλόν χειμώνα!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. george
    σ΄ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Κρίμα που άργησα να σε γνωρίσω. Λίγο ως πολύ έχω απαντήσει στους άλλους. Αν εννοείς ότι ζητάω στήριξη για το βιβλίο που παρέμεινε εκεί πάνω, είναι που δεν ήξερα πως να το σβήσω.Πρώτο θα το έσβηνα, τότε που πονούσα. Πάντως, να ξέρεις ότι αυτό το βιβλίο περπατάει μόνο του απ΄το ΄97 και μάλλον κακό του έκανα με το μπλογκ,παρά το βοήθησα. Εκείνο έχει την δική του πορεία και την αλήθεια του και ταξιδεύει μόνο του.
    Ευτυχώς θα υπάρχει και χωρίς εμένα και μετά από μένα.
    Τώρα αν εννοείς κάποια άλλη στήριξη, όχι δεν ζητούσα. Φίλους και ανταλλαγή απόψεων έψαχνα.Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
    Να είσαι καλά! Καλή συνέχεια!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. φιλουμένα,
    δεν είμαι σίγουρη για το ποια είσαι. Αν θέλεις μου το θυμίζεις;
    Κορίτσι μου, εγώ δεν έχω ίχνος εγωισμού.Ξαποσταίνω, μα όσο το κάνω, τόσο ανακαλύπτω πως μπορώ να ζήσω πιο ήρεμα χωρίς μπλογκ.
    Να είσαι καλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. sailor μου, τα λόγια είναι περιττά.
    Το ξέρεις αυτό το τραγούδι; Ξέρω ότι εσύ στεναχωρέθηκες. Θα σε βρίσκω όμως εγώ. Μην ανησυχείς. Βουνό με βουνό δε σμίγει. Φιλιά πολλά και να γράφεις τα της ζωής, τα ψεύτικα και τα αληθινά.Όκευ;
    Να είσαι καλά και καλόν χειμώνα!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ραλου μου, σ΄ευχαριστώ! Ότι έμεινε, έμεινε. Σβησίματα τέλος.Πέρασε η κρίση... Θα μείνουν για ενθύμιο τα υπόλοιπα. Φιλιά πολλά και καλό σου χειμώνα!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ψιψινέλ μου, σ΄ευχαριστώ κορίτσι μου! Αφού μου έχεις πόρτα ανοιχτή... κάποια στιγμή θα έρθω. Φιλιά πολλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ελγκάλλα
    Το ξέρω κορίτσι μου!
    Φιλιά πολλά, καλές εμπνεύσεις και καλόν χειμώνα! Κι εσύ να προσέχεις τον εαυτό σου.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. καπετάνισσα
    Δεν είναι θέμα απόψεων, ούτε ήλιου κορίτσι μου. Αλλού είναι το θέμα, αλλά ας μην το κουράσουμε....
    Να είσαι πάντα καλά, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και να είσαι σίγουρη πως όταν μπαίνω θα τρέχω στο λιμάνι σου.
    Φιλιά πολλά και ήλιο ζεστό πάντα μέσα σου!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Πιστεύω ότι σας κάλυψα.Σας ευχαριστώ όλους! Νιώθω καλύτερα τώρα κι εύχομαι καλά να νιώθετε κι εσείς!
    Καλή συνέχεια!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Χμμμ.. πάλι έχασα επεισόδια!
    Κάθε μάσκα κρύβει και ένα ζώο. Δεν χρειάζεται να χαλιέσαι για αυτά.. Ελπίζω να ξαναγράψεις σύντομα!
    Άλλωστε αυτό εδώ είναι ένα απρόσωπο μέσο, μη το παίρνεις σοβαρά! :)
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Τι στο καλό όλοι φεύγετε;;;
    Κατερινάκι πέρασα μετά από καιρό να πω ένα γειά και να τι βρήκα. Τι να πω; Καλή συνέχεια και σε σένα, να'σαι πάντα καλά!!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ΄Αφησες πολύ μεγαλο κενό. Μιλαμε για μαυρη τρυπα συναισθημάτων, ευαισθησιας διαφοετικότητας, αγγίγματος ψυχών, πώς το λένε τελικά; Μήπως να το ξανασκεφτείς; Χρονιάρες μέρες που έρχονται θα μας έφερνες, έστω και νοερά, 'κεί πάνω.
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε σένα!
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. χρόνια σου πολλά και καλά με δημουργικότητα και υγεία...
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Χρόνια Πολλά και Ανθισμένα :)
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Μάλλον έχασα επεισόδια και δεν κατάλαβα τι έχει συμβεί...
    Χρόνια πολλά ελπιδάκι μου, και μην αφήνεις κανέναν που δεν αξίζει να σε πληγώνει...
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. r3b3toskil0
    Άστο! Πονάει. Άστο! Δεν μπορώ να το δω απρόσωπο. Δυστυχώς! Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα.
    Σ΄ευχαριστώ!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. γωγώ
    Να είσαι πάντα καλά καρδιά μου!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. φιλουμένα
    Άσε με κορίτσι μου! Μην το σκαλίζεις... "Ματώνει" ακόμα...
    Είχα πάρει και ψηφιακή να σας δείχνω φωτογραφίες...
    Άστο σου λέω!
    Σ΄ευχαριστώ...
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. sevarose
    Μπορούσα να ήμουν πολύ καλύτερα...
    Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου! Φιλιά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. scalidi μου
    πόσο χαίρομαι που είσαι αληθινή! Να ζήσεις κορίτσι μου και καλή επιτυχία σε ότι κάνεις!
    Σ΄ευχαριστώ! Ήταν μια ξεχωριστή μέρα σήμερα. Έπρεπε να απαντήσω σε ιμέιλ. Μεγάλη η φόρτιση...
    Δε μπορούσα να μη μπω κι εδώ....
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. ανώνυμε ευχαριστώ!
    Ευχές και ανώνυμα; Ναι! Γιατί όχι;
    Τουλάχιστον είναι ευχές!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. citronella
    Σ΄ευχαριστώ που με θυμήθηκες! Με συγκίνησες! Να είσαι πάντα καλά!
    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. sofi-k
    Τι να πω για σένα βρε κορίτσι;
    Στο γάμο σου θέλω να με καλέσεις!
    Αξίζεις πολλά!
    Δεν υπάρχει κορίτσι μου άνθρωπος που δεν αξίζει. Τα πάντα σ΄αυτή τη ζωή έχουν την αξία τους. Ακόμα κι ένας κόκος άμμου. Απλά οι άνθρωποι δοκιμάζονται....
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!
    ΑπάντησηΔιαγραφή