Τετάρτη, Μαΐου 13, 2009

Ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς

Σάββατο, 9 Μάϊος 2009

Ευχαριστώ δημόσια την Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς!




Ευχαριστώ δημόσια την
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς,
για την μεγάλη τιμή να με συμπεριελάβει στους Ζαγοριανούς συγγραφείς!
Μεγάλη η Τιμή...
και η συγκίνηση...
για την συγκυρία...
Η γιορτή της μητέρας, αύριο!

Σταματίου - Παπαθεοδώρου Κατερίνα

Η Κατερίνα Σταματίου ή Δεσπότη, Παπαθεοδώρου, γεννήθηκε στη Ζαγορά τον Αύγουστο του 1960.
Τελειώνοντας το Λύκειο πήγε στον Βόλο. Εκεί βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε και ζεί ως σήμερα.
Έγραφε από παιδί σε μορφή ημερολογίου. Το κρατούσε όμως μυστικό, γιατί το θεωρούσε ελάττωμα.
Η Φυγή της αγαπημένης της μητέρας τον Δεκέμβριο του 1991 την πρόδωσε και έτσι εκδόθηκε με δικά της έξοδα, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι την απέρριψαν, το πρώτο βιβλίο "Γράμμα στη μάννα με 2Ν" τον Οκτώβρη του 1998.

Μετά ακολούθησαν:

  • Η δεύτερη έκδοση με υπότιτλο "Η Αλήθεια πονά"
  • Η αληθινή παιδική ιστορία "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά"
  • Το λεύκωμα στιγμών "Στιγμές ζωής - Στιγμές ψυχής"
  • Η τρίτη έκδοση "Γράμμα στη μάννα ... με δύο ν", με έξοδα των εκδόσεων ΚΑΛΥΔΩΝ, του Λευτέρη Καπώνη, αλλά κι εκεί ατύχησε, γιατί ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.

Η Κατερίνα είναι της άποψης πως τα βιβλία πρέπει να χαρίζονται και αν και γράφει πολύ, εκδίδει όταν έχει κάτι να πει και θέλει να "μείνει".
Όνειρό της είναι να γυρίσει στο αγαπημένο της χωριό, να χορτάσει πατρίδα και φύση και να γράφει, "για να γράφει" και όχι μόνο από ανάγκη.

Κυριακή, Μαΐου 10, 2009

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;

Κυριακή, 10 Μάϊος 2009

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;



Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.
Η Λένα μου, πέρα απ' τις ευχές της για την γιορτή της μητέρας, μου είπε πως συνάντησε την Στέλλα την Σμυρνιά, πριν λίγες ώρες και συγκινήθηκε πολύ...
Κι εγώ.
"Πουλούσε βότανα... στο Μοναστηράκι".
Η Λένα μου πήρε λεβάντα, κι εκείνη κλαίγοντας, της είπε την ιστορία της και την φτώχεια της...
Της τραγούδησε, τις έδειξε φωτογραφίες της δόξας της, τις έδωσε ευχές...
Πόσο πολύ ντρέπομαι... που δεν μπορώ να βοηθήσω εγώ, έστω σαν κυκλάμινο!
Πόσο πολύ λυπάμαι για τα χάλια μας...
"Ν' αναρωτιέσαι αν κανείς, να ζήσει ή να μη ζήσει..."
"Γιορτή της μητέρας..." λέει κι εκείνη τραγούδησε την ΜΑΝΑ και κάποτε την είχαν κάνει εξώφυλλα...
"Πουλάει βότανα και κανένας δεν παίρνει...μαμά!"
Της Ανθρωπιάς έχεις, Στέλλα μου;
"Φορτωμένη...Μια γριούλα... μανούλα μου..."
....
Παύση.
Έργα.
Πόσο ακόμα;