Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007

Πλούσιες κυρίες και ΚΥΡΙΕΣ!


Θυμάμαι, ήμουνα 25 χρονών, με δυο παιδάκια όταν μια πλούσια Αθηναία κυρία μου είπε να πάμε στα μαγαζιά του Βόλου να ψωνίσει.
Θυμάμαι οι δεσμίδες απ’ τα χιλιάρικα φούσκωναν στην τσάντα της και είχαν ξεχειλίσει.
Θυμάμαι μπαίναμε στα πιο ακριβά μαγαζιά, δοκίμαζε, αγόραζε, γέμιζε τσάντες κι εγώ με μεγάλη χαρά τις κουβαλούσα.
Θυμάμαι που ζητούσε την γνώμη μου και της την έλεγα με όλη μου την ειλικρίνεια.
«Αυτό σε παχαίνει, αυτό σε φωτίζει, αυτό σου πάει πολύ!»
Θυμάμαι που μου μίλαγε για τις φίλες της και μου έλεγε ότι όλες ήταν δίπλα της από συμφέρον και μάλιστα από κείνη έμαθα το γνωστό :
«Φίλος επιζήμιος εχθρός επικαλείται».
Θυμάμαι που κάποια στιγμή κουράστηκε να προβάρει άλλα ρούχα και μου είπε:
«Διάλεξε κι εσύ κάτι να σου πάρω!»
Θυμάμαι ότι ντράπηκα πολύ και προσβάλθηκα. Γυμνή να ήμουνα, ποτέ δε θα καταδεχόμουνα να γίνω άλλη μια φίλη "επιζήμια" στη λίστα της ζωής της.
Μπορεί να ήθελα κι εγώ να πάρω ένα όμορφο δεύτερο φουστάνι, μα δε σημαίνει πως ήμουνα και ζητιάνα!
Θυμάμαι ότι της αρνήθηκα ευγενικά κι εκείνη επέμενε, γιατί είχε πολλά λεφτά και δεν θα την ξόδευα...
Θυμάμαι ότι δεν ζήλεψα τα φουστάνια της και χαιρόμουν για τα καινούργια της ρούχα, πραγματικά.
Θυμάμαι ότι αν και φορούσα το καλό μου το φουστάνι, κόκκινο με άσπρο γιακαδάκι κι αυτό μου έφτανε για τις μετρημένες βόλτες μου, ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι μου, στα παιδάκια μου, στον αντρούλη μου, στην μαννούλα μου… στα πλούτη μου!
Θυμάμαι ότι δεν έφυγα…
Θυμάμαι ότι έμεινα εκεί μαζί της, μέχρι που έκλεισαν τα μαγαζιά.

Όλα αυτά τα «θυμάμαι», τα θυμήθηκα χθες (Δευτέρα) και συγκινήθηκα πολύ, όταν συνάντησα μια άλλη πλούσια ΚΥΡΙΑ στην Αθήνα. Μια ΚΥΡΙΑ, πολύ αλλιώτικη, πολύ γλυκιά, πολύ Ανώτερη.
Σ’ αυτή την κυρία δεν είδα Ευράκια να ξεχειλίζουν, γιατί ήξερε να τα «κρύψει», τόσο που να μην με προσβάλλει…
Αυτή η κυρία ξεχείλιζε από καλοσύνη, από εκτίμηση και αγάπη για το πρόσωπό μου.
Αυτή η κυρία, πολύ με συγκίνησε…
Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, σιωπώ. Χάνω τις λέξεις, κι αυτές τις λίγες που ξέρω…
Να είναι πάντα καλά, γερή, ευτυχισμένη και επιτυχημένη! Να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι που αγαπά, για να χαμογελάει πάντα! Το αξίζει!

Αν ήταν όλοι οι πλούσιοι έτσι, θα ένιωθαν πιο όμορφα οι φτωχοί.
Σ' ευχαριστώ ΩΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ!
Μ' έκανες να νιώσω σαν την Σταχτοπούτα...
Να ξέρεις πως αυτή η Σταχτοπούτα εκτίμησε πολλά... κι ας μην τα είπε...
(Η φωτο... δική μας!)

Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

Δημήτρη μου, Δημήτρη μου...





ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!
στις Δημητρούλες και στους Δημήτρηδες
ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
Να ζήσουν να τους χαιρόμαστε!


Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007

Σφραγίδα

λε λού δι α


... τα φύλλα που είναι ... φθινοπωρινά...




... μα πάντα θά 'ρχονται...







Φθινοπωρινό Πήλιο















Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

Μέρα κατά της φτώχειας λέει, σήμερα κι είναι μια ευκαιρία να δούμε γύρω μας...
Υπάρχουν πολλοί.
Όπως και τρόποι για να τους δούμε να χαμογελάσουν.
"Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!" έλεγε η μάννα κι όταν πληρωνόταν μου έπαιρνε και σταφίδες, καραμέλες και σοκολάτα, όταν η ανάγκη για καλοπέραση ήταν εντονότερη...
Ξέρω απ' αυτό το κεφάλαιο...
Το έζησα κι εύχομαι να μη το ζήσει κανένας!
Αν και... "έρχονται χρόνια δύσκολα" που λέει και ο Στέλιος:

http://www.youtube.com/watch?v=A7B-yfOUALc

Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

17 Οκτωβρίου παγκόσμια μέρα κατά της φτώχειας

λέει η Ελευθεροτυπία.
Ευτυχώς που ο χρόνος έχει 365 μέρες!
Άραγε φτάνουν για να γιορτάσουμε όλα όσα θα θέλαμε;
Και τι να σου κάνει μια μέρα, μια γιορτή;
Δε φτάνει!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007

Για ποιο περιβάλλον μου μιλάς...


(Από την ΘΕΣΣΑΛΙΑ)


(Από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ)

Για ποιο περιβάλλον μου μιλάς,
όταν το φαινόμενο που λέγεται Άνθρωπος, αδιαφορεί για τους γύρω του,
σκοτώνει αδύναμα ζώα, καίει δάση και κυκλοφορεί ελεύθερος;

Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2007

Νέο ποστ ο ρίντερ!

Γεια σου

ρε ρίντερ!











"Καλό Φθινόπωρο!"
Χαίρομαι για σένα! Γενικώς!
http://www.diavazo.blogspot.com/

Αχ, ρε κόσμε γυάλινε!


Μια Καλημέρα...


είν' αυτή,
πες την κι ας πέσει χάμω...
Καλημέρα! Τι κάνεις;

Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Γεράσιμος Ανδρεάτος

http://www.youtube.com/watch?v=EvKs8wMLLFQ

Καλά! Για να μην σας κουράσω, επειδή ξεχάστηκα, θα βρω άλλο στέκι και θα κατεβάζω εκεί όλα τα τραγούδια που μ' αρέσουν!
Πολύ το χάρηκα σήμερα που κατάφερα έστω κι αυτό!
Ένιωσα σαν τότε που ήμουνα παιδί και πήγαινα στους ερασιτεχνικούς σταθμούς και αφιέρωνα τραγούδια!
Ωραίες εποχές!
Αξέχαστα χρόνια!

Στο άδειο μου πακέτο Φίλιππος Νικολάου

http://www.youtube.com/watch?v=jWpK5sLBTaw

Σπύρος Ζαγοραίος

http://www.youtube.com/watch?v=Y0FNXqkXtJA

Καλός!

Το τσιγάρο Γιάννης Κότσιρας

http://www.youtube.com/watch?v=86GNMokOup8

Ήτανε μια φορά... Νίκος Ξυλούρης

http://www.youtube.com/watch?v=SXE4Hj8-w_o

Ένα γράμμα ΠΑΡΙΟΣ

http://www.youtube.com/watch?v=3rjXCQENShU

Η ζημιά! Ρίτα!

http://www.youtube.com/watch?v=_mh0vBU5eIA

Ω! Τι εποχές μου θύμησε αυτό!

Τι σου 'κανα και πίνεις Πόλυ Πάνου

http://www.youtube.com/watch?v=1h7c8an-Tbc

Γενέθλια Μπικάκης

http://www.youtube.com/watch?v=sD1bFmbUuME

Αλίμονο! Μητροπάνος

http://www.youtube.com/watch?v=CIASIEI2BSg

Σ' αγαπώ ακόμα... Μητροπάνος

http://www.youtube.com/watch?v=pPdFBVAvZyY

Στης ψυχής το παρακάτω... Μητροπάνος

http://www.youtube.com/watch?v=31AFP7ZC_d8

Θα 'θελα να 'χα... Πουλόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=-CJzrCuWbt4

αγριολούλουδο ΣΤΕΛΙΟΣ

http://www.youtube.com/watch?v=nxxoEG_x04U

Μάννα δε φυτέψαμε ούτε ένα λουλούδι Πάριος

http://www.youtube.com/watch?v=7NpGy74CK_g

Το περωμένο Γιώργος Νταλάρας

Είναι κι αυτός ένας τρόπος να βάλω μουσική:

http://www.youtube.com/watch?v=Trf-9eCGJlM

Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007

Βυσσινάκι Πηλιορείτικο!


Και μετά τους
κακούς μύθους,
κερνάω βύσσινο γλυκό
όλους εσάς
και την τρίτη μοίρα
μας, για να
μας αγαπάει!

Δύο μύθους θα σας πω... για τα γραφτά της μοίρας




Ήταν Αύγουστος του 99 όταν κατέγραψα δυο μύθους που μου είπε ο μπάρμπα Μήτσος.
Αφορούν τα γραφτά της μοίρας. Το πεπρωμένο που λένε.
Αν θέλετε τους διαβάζετε και μου λέτε αν πιστεύετε εσείς ότι υπάρχει πεπρωμένο.
Εγώ πάντως, πιστεύω!

Μύθος 1ος
Κάποτε φιλοξένησαν σε ένα στάβλο έναν αλήτη. Εκεί δίπλα γεννούσε μια γυναίκα. Ο νεαρός άκουσε τις τρεις μοίρες που είπαν την τύχη του μωρού.
Η Τρίτη μοίρα που έχει και μεγάλη δύναμη, είπε ότι αυτό το νεογέννητο κοριτσάκι θα παντρευτεί αυτόν τον νεαρό, τον αλήτη!
Ο αλήτης όμως νευρίασε. Δεν ήθελε να παντρευτεί αυτό το μωρό και μόλις έφυγαν οι μοίρες, πήρε το μωρό, το έβαλε μέσα σε ένα κασόνι, το κάρφωσε και το πέταξε πολύ μακριά.
Μετά από πολλά χρόνια, ο άντρας ρώτησε την γυναίκα του, «τι σημάδι ήταν αυτό που είχε ψηλά στο μέτωπο".
Τότε εκείνη του διηγήθηκε ότι, όταν ήταν μωρό, κάποιος την κάρφωσε μέσα σε ένα κασόνι… και το καρφί της άφησε σημάδι.

Μύθος 2ος
Ένας πατέρας άκουσε την Τρίτη μοίρα να λέει για τον γιο του, ότι θα τον δάγκωνε ένα φίδι από ψηλά και θα πεθάνει, την ώρα που θα στεφανώνεται.
Όταν μεγάλωσε το παιδί και έφτασε η ώρα να παντρευτεί, ο πατέρας φοβόταν. Πήρε το σπαθί μαζί του στην εκκλησία.
Όλοι απορούσαν γιατί είχε σπαθί και γιατί κοίταζε συνέχεια ψηλά.
Εκείνος έλεγε:
«Συνεχίστε το μυστήριο».
Κάποια στιγμή, στο «Ησαία χόρευε» ο πατέρας είδε ένα φίδι να κρέμεται πάνω απ’ τον πολυέλαιο. Τότε, έκοψε αμέσως με το σπαθί του το φίδι στα δυο.
Όμως, το κεφάλι του φιδιού, όπως έπεφτε, δάγκωσε το κεφάλι του γαμπρού κι έπεσε αμέσως νεκρός!

«Κακκιά μοίρα, ότι γράφεις δεν ξεγράφεις!»
Μου είχε πει τότε ο Μπάρμπα Μήτσος.

Αφορμή τότε για την συζήτησή μας ήταν που πέθανε μια κοπελίτσα γνωστή μας, μετά το γλέντι του γάμου, πριν προλάβει να βγάλει το νυφικό της.
Με το ίδιο νυφικό μπήκε στο φέρετρο…
Αιωνία η μνήμη της κοπέλας!
Άγγελος έγινε!

Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007

Το φθινόπωρο ήρθε!


Το φθινόπωρο ήρθε, οι βροχούλες άρχισαν γλυκά γλυκά κι εμείς θα μαζευτούμε σπίτι να ζεσταθούμε όπως κάθε χρόνο.
Καλό φθινόπωρο και πάλι παιδιά!
Σε μερικούς ευχήθηκα κι από κοντά. Μου έλλειψαν οι βόλτες και πολύ το χάρηκα! Στους υπόλοιπους γνωστούς, άλλη μέρα.
Να είμαστε όλοι μας καλά και να τα λέμε!

40 χρόνια απ' τον θάνατο του ΤΣΕ



"Δεν μπορείς να κερδίσεις κάτι σημαντικό για την ζωή και την πατρίδα σου, αν δεν είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις γι' αυτό."

Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007

Ημέρα κατά της θανατικής ποινής η 10η Οκτωβρίου




Θεέ μου, βόηθα τον Χριστόδουλο!



Καλό παιδί της εκκλησίας δεν είμαι, όμως προχθές που διάβασα στο Καρφί ότι δυσκόλεψαν τα πράγματα για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στεναχωρήθηκα πολύ.
Μέσα μου "ρώτησα" πολλά στον Θεό...
Σήμερα έμαθα ότι ο Αρχιεπίσκοπος μπήκε στο χειρουργείο για να κάνει την μεταμόσχευση, αλλά ο καρκίνος έχει προχωρήσει πολύ και ήταν μάταιο.
Ξέρω ότι τα πράγματα είναι κρίσιμα για κείνον, γι' αυτό παρακαλάω τον Θεό να τον βοηθήσει!
Πρέπει να τον βοηθήσει!
Αν δεν γίνει το θαύμα σε έναν εκπρόσωπο του Θεού, σε ποιον θα γίνει;
Κάνε το θαύμα σου Θεέ, για να δώσεις ελπίδα και σε μας που "ξεφύγαμε" απ' τον δρόμο σου...
Ξέρω ότι το μπορείς!
Και θα το κάνεις!

Κυριακή, Οκτωβρίου 07, 2007

Κάπου θα συναντηθούμε...

-Μετά τις τρεις.
-Δηλαδή ξημερώματα Δευτέρας!
-Εσύ μπορείς; Πότε φεύγεις;
-Γύρω στις τέσσερις.
-Ε, θα σε δω... τότε!

Δε μπορεί, δε μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2007

Υπογράψ' τε κι εσείς

Η διαμαρτυρία για την Βιρμανία ήταν χθες, αλλά για υπογραφές ισχύει και το σήμερα και το Αύριο:

http://www.avaaz.org/en/stand_with_burma/

http://ange-ta.blogspot.com/

Σε 5... 25 + τα κρατούμενα...




28!

ΑΝΑΣΑ!

Πάρτε τα όλα, πάρτε τα, βάλτε φωτιά και κάψ'τε τα!

http://kyklaminovounou10.blogspot.com/2007/10/blog-post_05.html

http://kyklaminovounou5.blogspot.com/

Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007

Θολούρα ζωής με τατουάζ


Η Νίνα συχνά πυκνά χτυπάει την πόρτα μου και μου ζητάει λεφτά.
Βρίσκει πάντα τους σοβαρότερους λόγους.
Πάντα λυγάω και της δίνω, αν και δεν με πείθουν πια ούτε οι λόγοι της, ούτε οι δικαιολογίες της.
Προχθές την μάλωσα.
«Να πας να δουλέψεις, Νίνα» της είπα. «Εμένα δεν μου περισσεύουν. Δουλεύω ξενύχτια για να τα βγάλω πέρα…»
«Το ξέρω κυρία Κατερίνα, αλλά δεν με παίρνουν στη δουλειά!»
«Γιατί δεν σε παίρνουν Νίνα;»
«Γιατί βλέπουν τα τατουάζ! Δεν τα βλέπετε;»
Κοίταξα τα χέρια της… και θυμωμένη της είπα:
«Να τα κρύψεις! Να φορέσεις μακρύ μανίκι και ν’ αλλάξεις τρόπο ζωής. Εγώ βοηθάω τόσα χρόνια, μα δεν βλέπω καμιά προκοπή!
Κρίμα ρε Νίνα! Γιατί;»
«Θ’ αλλάξω κυρία Κατερίνα! Σας το υπόσχομαι θ’ αλλάξω! Είστε πολύ καλή και η μόνη που μας στηρίζετε…»
(Εννοούσε την οικογένειά της).
«Το έχεις ξαναπεί και στο παρελθόν Νίνα. Πάντως να ξέρεις ότι είναι η τελευταία φορά που σου δίνω! Δεν βλέπω φως!»

Απόρησα με τον εαυτό μου. Πως μου βγήκε τόση σκληράδα;
Της έδωσα το πεντάευρο σε ψιλά όμως, για να νιώσει την αξία του χρήματος, γιατί με τα χάρτινα παλιότερα και εικοσάευρα να ήτανε, δεν τα εκτιμούσε για ν’ αλλάξει.
Την άκουγα να μου λέει χίλια «Ευχαριστώ» και πολλούς επαίνους, αλλά εγώ είχα χαθεί στη θολούρα των ματιών της…
23 χρονών κοπέλα, ψηλή, σαν τα κρύα τα νερά, έγινε μέσα σε λίγα χρόνια σαν γριά εκατό χρονών. Το πρόσωπό της μαύρισε, τα μάτια της μπήκαν όσο πιο βαθιά μπορούσαν, το κορμί της έμεινε μισό. Τα μάτια της θολά απ’ την μαστούρα και στα χιλιοτρυπημένα χέρια της κρατούσε τσιγάρο και μια μπύρα.
«Λυπάμαι, Νίνα» της είπα.

Πράγματι λυπάμαι και χρόνια τώρα έκανα παραπάνω πράγματα απ’ όσα μπορούσα. Κάποιοι άνθρωποι αν δεν θελήσουν κι αν δεν προσπαθήσουν από μόνοι τους να ξεφύγουν και να ζήσουν, δεν μπορεί να τους βοηθήσει κανείς, μα κανείς!
Αυτοκτονούν αργά αργά και το ξέρουν!
Τα ναρκωτικά είναι θάνατος κι εγώ σκέφτηκα ότι βοηθώντας την όποτε μου ζητήσει, μόνο κακό της κάνω. Ίσως και να επισπεύδω ένα θάνατο.
Γι’ αυτό από δω και πέρα, μόνο σε είδος.

Τα τατουάζ στα χέρια κάποτε θύμιζαν φυλακισμένους.
Τώρα έγιναν μόδα και τα κάνουν και υγιείς άνθρωποι.
Τα τατουάζ της Νίνας όμως είναι από κείνα που γίνονται με μαστούρα, αλλά δεν είναι αυτός μόνο ο λόγος που δεν την παίρνουν στη δουλειά.
Είναι τα «φευγάτα» μάτια της, αν πράγματι ψάχνει...

Ντελάλι

Ο Μανώλης κάτι λέει:

http://canislibertatis.blogspot.com/

Δικό σου το ΦΩΣ!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, Μάτια μου!



Το ΦΩΣ σου ανήκει

και σου αξίζει!

ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΨΙΛΙΚΑΤΖΟΥ ΜΑΣ!


Το είδα στο περιοδικό ΟΚ και πολύ το χάρηκα!
Συγχαρητήρια Κωνσταντίνα, ψιλικατζού μας!
Να τις χιλιάσεις τις εκδόσεις!
Το αξίζεις!
Έχεις αστέρι!
Καλές εμπνεύσεις για το δεύτερο!
Μπράβο και στον εκδοτικό σου οίκο όμως, τον Intro books που κάνει σωστά την δουλειά του!
Μακάρι να ήταν όλοι σαν κι αυτόν!
Το μπλογκ της Κωνσταντίνας είναι:

Πανέξυπνος ο κουτσομπόλης!


Πέρεζ Χίλτον τον λένε και τα 'κονόμησε απ' το κουτσομπολιό!
Μπράβο του!
Απ' την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος.