Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006

Καλή Χρονιά!




X Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α!

Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α !

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας, το 2007 να σας φέρει Υγεία, Χαρά, Αγάπη, Ευτυχία, επαγγελματική άνοδο, οικονομική άνοδο και ότι άλλο ονειρεύεται ο καθένας από σας!

Να είναι γεροί οι άνθρωποι που αγαπάτε και πάντα κοντά σας!

Να έχουμε Ειρήνη

και Ανθρωπιά για τον συνάνθρωπο γύρω μας!

Φιλιά πολλά, Κατερίνα

ή Ελπίδα

ή κυκλάμινο του βουνού

(περισσότερα στα σχόλια)

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006

Σήμερα γάμος έγινε

σε ωραίο περιβόλι! Ο Αργύρης και η Χρυσάνθη ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν!


Βίον ανθόσπαρτον στα παιδιά!

Και στα δικά σας οι ελεύθεροι!

Και στα παιδιά μας οι παντρεμένοι!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006

Έκτακτο δελτίο

Ανάμεσα στα ώπα ώπα της tv, πριν λίγο, ένα έκτακτο δελτίο είπε ότι ένα τσουνάμι ύψους ενός μέτρου, κατευθύνεται στα παράλια της Κίνας!

Όχι Θεέ μου, άλλο τσουνάμι!
'Οχι πάλι εφιάλτες!
Όχι πάλι θύματα!

Μια προσευχή απ΄όλους μας, ίσως βοηθήσει!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 25, 2006

Το πρώτο θέμα!



Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους σας! Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα! Ξανά και ξανά!Οι ευχές ποτέ δεν κούρασαν κανέναν. Ούτε αυτόν που τις λέει, ούτε αυτόν που τις ακούει.

Μακάρι να λέγαμε και να ακούγαμε ευχές κάθε μέρα!

Πριν λίγο ρώτησα έναν έναν, όλα τα μέλη της οικογένειας, αν είχαν μια εφημερίδα ποιό θέμα θα έβαζαν πρωτοσέλιδο αύριο.

Ο άντρας μου κουρασμένος, καθότι ως περιπτεριούχος δουλεύει κάθε μέρα 12ωρο και, μου είπε αύριο είναι αργία!Δεν θα έβγαζα! Εδώ δεν θα βγουν οι πραγματικές εφημερίδες! Νωρίτερα όμως μου έλεγε, ότι φέτος δεν είχαμε την δουλειά που είχαμε πέρυσι, κι ότι ο κόσμος πεινάει! Εννοείται ότι και πέρυσι ήταν χειρότερη από την πιο προηγούμενη χρονιά. "Κάθε χρόνο και χειρότερα..."

Η κόρη μου, μου είπε ότι θα έγραφε: "Πως περνούν τα Χριστούγεννα οι άστεγοι".

Ο γιος μου θα έγραφε: "Πως περνάει μια οικογένεια όταν συγκεντρώνονται όλοι μαζί".

Εγώ θα έγραφα κάτι για την αδικαιολόγητη (ή δικαιολογημένη;) μελαγχολία που μου φέρνουν τα Χριστούγεννα.

Όπως και να 'χει, δεν έχουμε εφημερίδα, λένε. Εγώ νιώθω πως έχω, αλλά το θέμα μου χαλάει, οπότε, ας εκμεταλλευτώ την αργία, προκειμένου να μελαγχολήσω και εσάς.

Να περνάτε όλοι σας καλά, χωρίς καμιά επίσκεψη μελαγχολίας!

Κυριακή, Δεκεμβρίου 24, 2006

Αγαπημένες μου "Φωνές".....




Αγαπημένες μου «Φωνές»,

(Φωνές που άλλοι λένε εικονική πραγματικότητα κι εγώ τις λέω αληθινή πραγματικότητα, γιατί πίσω απ΄αυτές υπάρχουν Άνθρωποι!)

Αγαπημένες μου Φωνές, εσείς που με κάνετε να τρέχω στον υπολογιστή να μάθω νέα σας, είτε συναντώντας σας στο δικό μου μπλογκ, είτε στα δικά σας, είτε στο μόνιτορ, απόψε ένοιωσα πολύ άσχημα που δεν έχω τις γνώσεις να χαρίσω σε όλους σας κάτι. Ούτε τραγούδια ξέρω να βάζω, ούτε Χριστουγεννιάτικα στολίδια ξέρω να κατεβάσω, ούτε βιντεάκια. Θα ήθελα να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να σας πραγματοποιούσα όλα σας τα όνειρα! Δεν το έχω όμως. Έχω όμως καθαρή ψυχή και μπορώ να ευχηθώ απ΄τα βάθη της καρδιάς μου, ότι καλύτερο για όλους σας! Όχι μόνο γι΄αυτές τις Άγιες Μέρες, αλλά, για όλη σας τη ζωή!

Αγαπημένες μου φωνές,
Φωνές που άκουσα
ή φωνές που δεν έτυχε ακόμη ν΄ακούσω,
Φωνές που φύγατε,
Φωνές που μείνατε,
Φωνές που ήρθατε,
Φωνές που θα 'ρθειτε,
Ή θα ξαναγυρίσετε (μακάρι!)
Φωνές που θα φύγετε (εύχομαι κανένας!)

Εύχομαι σε όλους σας απ' τα βάθη της καρδιάς μου,

να είστε όλοι σας γεροί, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!
Χρόνια Πολλά σε όλους σας!
Καλά Χριστούγεννα!

Αγαπημένες μου Φωνές, αγαπημένοι μου συν-Άνθρωποι....

(πόσα ήθελα να σας πω απόψε; Πόσα;)

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006

Λεπτομέρειες που δίνουν χαρά!




Μια ζωή με θυμάμαι να στέλνω κάρτες.

Χριστούγεννα, Πάσχα, ονομαστικές γιορτές, ακόμα και το καλοκαίρι στις διακοπές μου.

Όπως μου αρέσει να στέλνω, άλλο τόσο μ΄αρέσει και χαίρομαι πολύ, όταν παίρνω κάρτες με ευχές.

Σήμερα όμως χάρηκα περισσότερο, γιατί έλαβα ευχετήριες κάρτες από κει που δεν το περίμενα.

Η μία ήταν από την τράπεζα που πήρα το δάνειο για το σπίτι στο χωριό! Πολύ μ΄άρεσε που δεν με θυμούνται μόνο για τους λογαριασμούς. Αυτή η κάρτα μου έδειξε ότι δεν είναι απρόσωπη κι ότι θα συνεχίσουμε αυτή την ανθρώπινη συνεργασία και στο μέλλον, που θα είναι μακρύ....

Η άλλη που δεν την περίμενα ήταν από τον μαραγκό που έκανε τα κουφώματα του σπιτιού. Πολύ με συγκίνησε η κίνησή του αυτή! Δείχνει ότι εκτίμησε την δουλειά που του έδωσα και την συνεργασία μας. Γι΄αυτή την κίνηση και μόνο, θα του δώσω και τις υπόλοιπες δουλιές!

Αυτές ήταν οι δύο εκπλήξεις της ημέρας που μου έδωσαν μεγάλη χαρά!

Την ίδια χαρά και συγκίνηση πήρα, που με θυμούνται κάποιες βιβλιοθήκες που χάρισα παλιότερα βιβλία, την ίδια που κάποιοι αναγνώστες του βιβλίου της "Μάννας με 2ν" με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, την ίδια χαρά από συγγενείς και φίλους.

Οι κάρτες που σας έβαλα η μία είναι απ΄τον Σύλλογο Ζαγοριανών Βόλου, που δείχνει το Δημαρχείο μας χιονισμένο και η άλλη από κάπου αλλού, με αφορμή τα "δώρα της Μάννας".

Αυτές οι κάρτες είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά...

Αυτές οι κάρτες, απλές κινήσεις που δίνουν όμως, τόση χαρά!

"...Εκ βαθέων..."


άλεχτος λόγος
άλεχτα χρόνια
χρόνια τα χρόνια


Θ΄αφήσω
εδώ δα την καρδιά μου
να μετρήσεις τους στίχους της
-εγώ θα φύγω-


Μόνος σα μείνεις
της αγάπης τα δώρα
θα σου δώσει.
ροδομέλι σου φύλαγε
-για τη στιγμή-
Χαιρέτημα και χάδεμα


Θ΄αφήσω
εδώ δα την καρδιά μου
να λιαστείς
στα πρωινά της

Ατόλμητες ώρες
άνανθοι καιροί
φύλαξαν τα λόγια μου
Μέτρησε τις αλήθειες τους
-τώρα-

Τώρα θα ξέρεις...
-Άκου
-Στέκω αντίπερα-

"Βράχι που έκρυψε γλυκοθύμητους πόνους
στάχυ που κάρπισε σπόρους ζωής
Μελιχρό μεσημέρι Κυριακάτικης μέρας"

Αφήνω εδώ δα την καρδιά μου
όλο φως, να την πάρεις.
Στους γυάλινους ήχους
της σιωπής, κρατησέ την
Κράτησέ την απ΄το Μεγάλο δάκρυ
τ' ουρανού και...
"εξάλειψον το ανόμημά μου..."

Ποίηση
Χαρούλα Ηλία-Φράγκου
ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ εκδόσεις Ώρες 1999

Μικρός κομπάρσος

Έστεκε στο δρόμο μ' ένα σφουγγάρι στο χέρι,
κομπάρσος στα παρασκήνια της ζωής.
Ήρθε από μακρινές Πατρίδες
να μας κοιτάξει με τα μεγάλα
μελαγχολικά του μάτια
και να ρωτήσει:
-Να καθαρίσω κύριε το τζάμι;
Αστόχαστη η καρδιά θα μπόραγε
ν΄ανοίξει το χερούλι της πόρτας
και να τραβήξει μέσα το παιδί.
Όμως.... δεν το ΄καμε!
Γλίστρησε φειδωλά τα δάκτυλα
στο μισάνοιχτο τζάμι
κι άφησε δυο κέρματα ντροπής
να πέσουν στο κουρασμένο χεράκι
και τα μεγάλα μελαγχολικά μάτια
φάνηκαν ακόμα μεγαλύτερα,
άνοιξαν διάπλατα γεμάτα απορία.
Ένα, δύο, τρία, πέντε, δέκα αυτοκίνητα
κι ο μικρός κομπάρσος
τραγουδά μέσ' τη βροχή το τραγούδι του
-Να καθαρίσω κύριε το τζάμι;
-Να καθαρίσω κύριε την .... καρδιά σας;

Χαρούλα Ηλία-Φράγκου
Ποίηση
ΜΕΛΙΡΡΥΤΟΙ ΛΟΓΟΙ
Εκδόσεις Ώρες 1999

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2006

Ο σεισμός ξυπνά τον φόβο

και τις αναμνήσεις.
Έχω ξανααισθανθεί σεισμούς, αλλά αυτός με πάγωσε! Μου θύμισε τους σεισμούς του '80.

Εύχομαι να είναι έτσι όπως μας τα λένε...

Άντε να κοιμηθείς το βράδυ!

Ας ελπίσουμε πως όπως ήρθε, θα φύγει!

Να τα πω;


Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
το "Δόξα εν υψίστοις".
Και τούτο άξιον εστί
η των ποιμένων πίστις.

Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Η κάρτα είναι από έναν αυθεντικό πίνακα ζωγραφισμένο με το στόμα από τη
ΜΑΡΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2006

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα ζει και είναι δίπλα μας!









.......
Το κοριτσάκι άναψε κι άλλο σπίρτο για να ζεσταθεί. Συνέχιζε να κοιτάζει εκείνο το φωτεινό παράθυρο που μέσα σ΄αυτό έβλεπε χαρούμενους ανθρώπους να τρώνε, να γελούν και να γλεντούν.
«Τι κάνεις εκεί κοριτσάκι, μες το κρύο, μες το χιόνι; Θα παγώσεις αν μείνεις έξω, μια νύχτα σαν κι αυτή!»
"Μα, κύριε, δεν έχω που να πάω.... Η γιαγιά μου πέθανε κι εγώ δεν πούλησα τα σπίρτα....", είπε το κοριτσάκι αδύναμο, εξαντλημένο και με σκυμμένο το κεφάλι, στον κύριο που πέρασε δίπλα της εκείνη τη στιγμή.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν ντροπαλό και υπερήφανο. Δούλευε. Δεν ζητιάνευε. Μόνη, φτωχή, κουρασμένη και πεινασμένη ήταν.

Ο κύριος έσκυψε κοντά της, χάιδεψε τα χιονισμένα μακριά μαλλιά της, σήκωσε απαλά το προσωπάκι της και είπε:
«Σήκω κορίτσι μου να πάμε σπίτι μου! Φτωχός είμαι κι εγώ, αλλά η γυναίκα μου έχει μαγειρέψει ζεστή κοτόσουπα σήμερα και τα παιδιά μου θα χαρούν πολύ να αποκτήσουν κι άλλη μία αδελφούλα!»

Θα μπορούσε να είχε ένα παρόμοιο τέλος το πολυαγαπημένο απ΄όλους μας παραμύθι του Άντερσεν, αλλά ο συγγραφέας είχε τους λόγους του που έδωσε ένα τόσο λυπηρό!

Ήξερε ότι έτσι θα μείνει στην μνήμη των ανθρώπων και θα τους μείνει αξέχαστο.
Ήθελε να ξυπνήσει συνειδήσεις και να προβληματίσει μικρούς και μεγάλους.

Θέλησε να "παγώσει" την ηρωίδα του, για να ζήσουν οι πραγματικοί άνθρωποι καλύτερα.

Αλήθεια! Πόσα «κοριτσάκια με τα σπίρτα» είναι δίπλα μας και δεν τα βλέπουμε, είτε γιατί δεν θέλουμε να τα δούμε, είτε γιατί συνηθίσαμε στην εικόνα, είτε γιατί έχουμε δικά μας προβλήματα;

Πόσα παιδιά στους δρόμους; Πόσοι άστεγοι; Πόσα ορφανοτροφεία, γηροκομεία και νοσοκομεία είναι γεμάτα αυτές τις μέρες;

Πόσοι άνθρωποι μονάχοι;

Πολλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γύρω μας και τους ξέρουμε. Οι γιορτινές μέρες και το παραμύθι με το κοριτσάκι, που πάγωσε μες το κρύο και το χιόνι, ας είναι αφορμή να δώσουμε ένα «χαμόγελο» δίπλα μας, όσο μικρό ή μεγάλο είναι αυτό.

Γιατί ο συγγραφέας δεν έδωσε όνομα στο κοριτσάκι;
Γιατί η "Δυστυχία" είναι παντού, έχει πολλά ονόματα και δεν ήθελε να μας μπερδέψει.

Στείλτε ζωγραφισμένες ευχές!

Άγγελοι Χριστουγέννων
Από έναν αυθεντικό πίνακα ζωγραφισμένο με το στόμα από τη ΡΟΥΘ ΚΡΙΣΤΕΝΣΕΝ















Το αστέρι της Βηθλεέμ
Από έναν αυθεντικό πίνακα ζωγραφισμένο με το στόμα από τον ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Ζωγραφική με το στόμα και το πόδι
Κ. Λουκάρεως 31 / 11475 /Αθήνα

Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006

Γκι και μια κάρτα ....


Ελπίζω ότι σας "κέρασα" καλά.
Εύχομαι Υγεία, Ευτυχία, Αγάπη και Ειρήνη σε όλο τον κόσμο!
Με αγάπη,
Κατερίνα

Ένα καφεδάκι κι ένα μανιταράκι




Η Ελένη ψήνει καφέ για τους εργάτες που δουλεύουν στα κάρβουνα.

Φωτο

Σωτήρης Κουκιάσας

Χάνια Πηλίου (1)
















Στα Χάνια υπάρχει και χιονοδρομικό κέντρο. Φωτογραφίες θα βρείτε στο google.

Χάνια Πηλίου (2)


Μια στάση εδώ...




Μακρυνίτσα

Το μπαλκόνι του Πηλίου

Πορταριά Πηλίου


Ρέμα Ζαγοράς σε φάσεις (1)



Ρέμα Ζαγοράς σε φάσεις (2)



Ζαγοράς
















Δεν πρόλαβα να φωτογραφήσω το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου και τόσα άλλα, άλλωστε τώρα απόκτησα καλή μηχανή και δεν μένω εκεί. Επιφυλάσσομαι για το μέλλον.

Ωραία σπίτια


Καλντερίμια