Κυριακή, 10 Μάϊος 2009
Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.
Η Λένα μου, πέρα απ' τις ευχές της για την γιορτή της μητέρας, μου είπε πως συνάντησε την Στέλλα την Σμυρνιά, πριν λίγες ώρες και συγκινήθηκε πολύ...
Κι εγώ.
"Πουλούσε βότανα... στο Μοναστηράκι".
Η Λένα μου πήρε λεβάντα, κι εκείνη κλαίγοντας, της είπε την ιστορία της και την φτώχεια της...
Της τραγούδησε, τις έδειξε φωτογραφίες της δόξας της, τις έδωσε ευχές...
Πόσο πολύ ντρέπομαι... που δεν μπορώ να βοηθήσω εγώ, έστω σαν κυκλάμινο!
Πόσο πολύ λυπάμαι για τα χάλια μας...
"Ν' αναρωτιέσαι αν κανείς, να ζήσει ή να μη ζήσει..."
"Γιορτή της μητέρας..." λέει κι εκείνη τραγούδησε την ΜΑΝΑ και κάποτε την είχαν κάνει εξώφυλλα...
"Πουλάει βότανα και κανένας δεν παίρνει...μαμά!"
Της Ανθρωπιάς έχεις, Στέλλα μου;
"Φορτωμένη...Μια γριούλα... μανούλα μου..."
....
Παύση.
Έργα.
Πόσο ακόμα;
ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΚΟΜΑ... ΤΩΡΑ... Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ... ΑΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΑ 1.000 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ 1 ΣΤΙΓΜΗ... ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΩ ΕΓΩ... ΤΑ 30 ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΑ ΚΑΝΩ 0 (ΤΩΡΑ)!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, σου διέφυγε πως μόνο αν θέλει ο Θεός το τώρα μας γίνεται ΤΩΡΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "εγώ" μας υπήρξε και υπάρχει, ΜΟΝΟ γιατί το θέλησε Εκείνος και κανένας άλλος!
Τώρα πάντως, ήσουνα η ευκαιρία να έρθω εδώ και είχα χάσει και τον κωδικό!
Το "τώρα" σου ήταν ζωή για το πρώτο κυκλάμινο και Σ' ευχαριστώ!
Πάντα και παντού και κυρίως σε σένα, να δίνει ζωή!