Να λοιπόν...

«Όλοι με ρωτάνε να τους πω…»
Γιατί έχω τόσα πολλά ονόματα, όπως :
Κυκλάμινο του βουνού, Ελπίδα, Ανάσα, ανάσα ελπίδας, Κατερίνα Σταματίου-Παπαθεοδώρου, κ.λ.π.

Να λοιπόν γιατί…
(σ’ αγάπησα λέει το τραγούδι, αλλά εγώ θα παραμείνω στις εξηγήσεις, γιατί νέος κόσμος έχει μπει στο μπλογκ και μπερδεύτηκαν, δικαιολογημένα βέβαια!)

Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή.

Με λένε Κατερίνα. Έτσι με βάφτισε η νονά μου.

Το «Ελπίδα» το χρησιμοποίησα σαν ψευδώνυμο στην β’ έκδοση του βιβλίου «Γράμμα στη μάννα… με δύο ν», όταν προσπάθησα να το κάνω μυθιστόρημα, γιατί «η αλήθεια πονούσε» και απευθυνόμουν πάλι στους ίδιους αναγνώστες. ( Να πω εδώ ότι και οι τρεις εκδόσεις του μάννα έχουν το καθένα και διαφορετική ύλη, τουλάχιστον κατά το ½.)

Το «κυκλάμινο του βουνού» είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσα απ’ τα 14 σε ερασιτεχνικούς σταθμούς για αφιερώσεις τραγουδιών και στα λευκώματα.

Τον Μάιο του 2006 που έμαθα για τα μπλογκ, έδωσα τα ψευδώνυμα που ήθελα και μου το άνοιξαν. Τότε δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν τα μπλογκ και ήθελα να είμαι ανώνυμη.

Τον ίδιο μήνα όμως, βγήκε το βιβλίο μου απ’ την Αθήνα και θέλοντας να το βοηθήσω, αποκάλυψα το όνομά μου. (Πράγμα που δεν κατάφερα, γιατί ο εκδότης μου δεν έχει αντιπρόσωπο πωλήσεων και είναι στις αποθήκες ακόμα και όχι γιατί δεν διαβάζεται…) Το βιβλίο αυτό έχει τη δική του ιστορία.

Τότε δεν ήξερα ότι μπορώ να αλλάξω τα ψευδώνυμα που είχα δώσει στην αρχή. Όταν έμαθα το πώς, προτίμησα να τ’ αφήσω έτσι, γιατί ο κόσμος των μπλογκ μ' αγάπησε σαν κυκλάμινο κι Ελπίδα κι όχι σαν Κατερίνα και συγγραφέα. Άλλωστε, ούτε κι εγώ ήθελα να το εγκαταλείψω ή να το προδώσω. Κι έτσι θα πρέπει να παραμείνει.

Τώρα, όσον αφορά το «ανάσα», προέκυψε τελευταία. (Προσωπικοί οι λόγοι.) Προέκυψαν κάποια σοβαρά προβλήματα, ένιωσα να πνίγομαι, είχα ανάγκη από ανάσες κι ένα ωραίο βράδυ που έχασα για λίγο την ελπίδα μου, το έσβησα και έγινα ανάσα.

Σύντομα όμως ξανάρθε η ελπίδα, είχα ανάγκη κι από ανάσες κι έτσι συμπλήρωσα δίπλα την ελπίδα και έγινα ανάσα ελπίδας.

Όπως και να ‘χει, είμαι η Κατερίνα. Αγαπημένο μου λουλούδι από παιδί είναι το κυκλάμινο του βουνού, για συμβολικούς λόγους. Λατρεύω τις γαρδένιες, τα γιασεμιά, τα τριαντάφυλλα, τις καμέλιες, τις ορτανσίες, τα ίτσια, ακόμα και τα ζιζάνια, αλλά αυτό είναι η σφραγίδα μου της ζωής μου.

Στα άλλα μου μπλογκ, έχω άλλα ονόματα π.χ. αγριολούλουδο, βότσαλο και άλλα, γιατί νόμιζα πως έπρεπε να είναι διαφορετικά. Θα μπορούσα να τα διορθώσω τώρα, αλλά απ’ τη στιγμή που παραπέμπω στην έδρα μου που είναι το κυκλάμινο και το κυκλάμινο παραπέμπει στα πλούτη μου, κάθε άλλο παρά κρύβομαι. Τελικά εγώ δεν μπορώ να κρυφτώ. Ακόμα και το βιβλίο να μην υπήρχε, είμαι τόσο αυθόρμητη και αληθινή που σύντομα θα το έλεγα. Αυτό οι παλιότεροι το έχουν καταλάβει.

Προέκυψαν τα ψευδώνυμα και έτυχε!
Ας μείνουν! Άλλωστε, είναι τόσο εύκολο ν’ ανοίξεις ένα νέο μπλογκ!
Χρόνος και διάθεση να υπάρχει!

ΥΓ. Κι ένα άλλο που με ρωτάτε στα μέιλ:
«Γιατί όχι όλα σε ένα;»
Η απάντηση είναι γιατί ήθελα να τα ξεχωρίσω σε ενότητες και δεν ήξερα πως. Πολλά μπερδέματα προέκυψαν απ’ την άγνοια Αγγλικών και Υπολογιστών. Κουτσά στραβά όμως τα κατάφερα και ας χρυσοπλήρωσα την κάθε μου απορία…
Μεράκι ήταν…
Πέρασε;
Θα δείξει! Η ζωή είναι κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν. Εκείνη μόνο ξέρει...

Να λοιπόν γιατί σας μπέρδεψα!