Την Αστοριανή, μια ξενητεμένη Ελληνίδα ποιήτρια, δεν την ήξερα!
Τώρα την "μαθαίνω"!
Μπορούμε να την "μάθουμε" μαζί, ψάχνoντας στο μπλογκ της:
http://astoriani.blogspot.com/
κι εδώ:
yiotas@optonline.net
astoriani8@gmail.com
Η Γιώτα έγραψε ένα ποίημα Ψυχής για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και η θέση του είναι εδώ, σε ποστ!
(Αυτό, για τον Αλέξανδρο, ο οποίος μας συντάραξε όπως κι ένας άλλος μικρός Άλεξ!)
Στον Αλέξανδρο(-Ανδρέα Γρηγορόπουλο)
Τον είδα που φτερούγισε
Άγγελος λαβωμένος,
όχι στο σώμα, στη καρδιά,
άπειρος, σαστισμένος.
Τώρα την "μαθαίνω"!
Μπορούμε να την "μάθουμε" μαζί, ψάχνoντας στο μπλογκ της:
http://astoriani.blogspot.com/
κι εδώ:
yiotas@optonline.net
astoriani8@gmail.com
Η Γιώτα έγραψε ένα ποίημα Ψυχής για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και η θέση του είναι εδώ, σε ποστ!
(Αυτό, για τον Αλέξανδρο, ο οποίος μας συντάραξε όπως κι ένας άλλος μικρός Άλεξ!)
Στον Αλέξανδρο(-Ανδρέα Γρηγορόπουλο)
Τον είδα που φτερούγισε
Άγγελος λαβωμένος,
όχι στο σώμα, στη καρδιά,
άπειρος, σαστισμένος.
Ακράτητη η τόλμη του
στη λάμψη του ονείρου,
φωτιά όπου τον τύφλωνε
στα βάθη του απείρου
στη λάμψη του ονείρου,
φωτιά όπου τον τύφλωνε
στα βάθη του απείρου
και πριν να γίνει τ΄όνειρο
όραμα, φως στη δάδα,
ο Άγγελος φτερούγισε
για μια καινούρια Ελλάδα.
Ας είναι τούτες οι αυθόρμητες σκέψεις ένα "Αντίο" απ' την "Αλλη Οχθη" του Ατλαντικού.
Εύχομαι για μια καλύτερη μέρα.
Υιώτα ΝΥ
"Θεώρησα ότι για τη μνήμη αυτού του παιδιού κι όσων έχουν κατά καιρούς χαθεί αναίτια, αυτό να είναι ένα κεράκι στη μνήμη τους..."
Εδώ θα μείνει το αυθόρμητο "κεράκι" σου, Αστοριανή μου, να σιγοκαίει...
όραμα, φως στη δάδα,
ο Άγγελος φτερούγισε
για μια καινούρια Ελλάδα.
Ας είναι τούτες οι αυθόρμητες σκέψεις ένα "Αντίο" απ' την "Αλλη Οχθη" του Ατλαντικού.
Εύχομαι για μια καλύτερη μέρα.
Υιώτα ΝΥ
"Θεώρησα ότι για τη μνήμη αυτού του παιδιού κι όσων έχουν κατά καιρούς χαθεί αναίτια, αυτό να είναι ένα κεράκι στη μνήμη τους..."
Εδώ θα μείνει το αυθόρμητο "κεράκι" σου, Αστοριανή μου, να σιγοκαίει...
Γλυκούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρότι με έχεις πάλι μπερδέψει με τα χίλια σπίτια σου, πρέπει να σου αναγνωρίσω πως ξέρεις να διαλέγεις φίλους στη μπλογκογειτονιά. Η Γιώτα είναι σπουδαία γυναίκα και μεγάλη λογοτέχνις της διασποράς.
Σε γλυκοφιλώ με πασπάλισμα χιονιού
Ιουστίνη μου γλυκιά, δεν με χωράει ο τόπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκοπέυω να κλείσω τον κύκλο του κυκλάμινου και λογικά πρέπει να κλείσει από δω.
Ωστόσο, είναι ανοιχτά τα σχόλια σε όλα τα βασικά μπλογκ, οπότε, κανένα πρόβλημα!
Την Γιώτα δεν την ήξερα! Τώρα την μαθαίνω! Και η πλάκα είναι ότι εκείνη με βρήκε!
Το πόσο σπουδαία είναι το παίρνω απ' την κίνησή της να ρθει εκείνη σε μένα...
Αυτό λέει πολλά.
Κι αν λυπάμαι για κάτι, τώρα που σκέφτομαι να κλείσω το κυκλάμινο, είναι το παράπονο "γιατί να την γνωρίσω τόσο αργά;"
Δεν έχω προλάβει ακόμα να την "μελετήσω" όσο θα ήθελα, μα απ' τα λίγα... κατάλαβα πολλά!
Να είναι καλά Ιουστίνη μου, να την χαίρεται η οικογένειά της και όλοι εμείς οι Έλληνες που έχουμε ξενητεμένους ανθρώπους ταλαντούχους και ωραίους, που μας βγάζουν ασπροπρόσωπους παραπέρα...!
(Μεσ' το σχέδιο... είσαι κι εσύ, φυσικά!)
Να σας χαιρόμαστε και να σας καμαρώνουμε!
Καλές εμπνεύσεις σε όλους σας!
Και σε όσους δεν ξέρω ακόμα!
Κι από μένα φιλάκια, Ιουστίνη μου!
Είπε ότι κι εδώ θα χιονίσει για τα Χριστούγεννα. Για να δούμε!