Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007

Τρακ

Εδώ και ώρες έχω μεγάλο τρακ. Η καρδιά μου χορεύει, τα πόδια και τα χέρια τρέμουν. Μέρες τώρα κάνω πρόβα για το πώς θα βγω στη σκηνή .....
κι όσο πλησιάζει η στιγμή, τόσο ανέτοιμη νιώθω.

Τώρα τ’ αποφάσισα.
«Ήδη άργησες πολύ!» είπα στον εαυτό μου.
«Ή τώρα ή ποτέ!»

Κι αυτός ο άσπρος κρίνος της Παναγίτσας, όλο και μ’ έσπρωχνε.....
Τρεις μέρες τώρα, μου μιλάει. Μέχρι που τον φωτογράφησα. Δεν ήθελα να τον κόψω, ούτε σαν δώρο για την μάννα. Ήθελα να τον βλέπω. Να παίρνω δύναμη για να προχωρήσω.

Τον είδα Σάββατο πρωί. Άνθισε μες το καταχείμωνο, απ’ έξω απ’ τον κήπο μου. Μόλις τον είδα ταρακουνήθηκα. Άλλο ένα μήνυμα της μάννας! Αυτός και η βροχή είναι τα δυνατά της μηνύματα.

Άλλο ένα «προχώρα» δικό της! Για άλλη μια φορά το σημάδι της, τα σημάδια της! Γιατί δίπλα ήταν και άλλα δυο λουλουδάκια, οι αγαπημένες της όπως έλεγε: "γύφ' τσες!"

Αυτός ο κρίνος ήταν το πιο αγαπημένο της λουλούδι. Η παλιά αυλή μας ήταν γεμάτη απ’ αυτούς. Μέχρι το δρόμο έφταναν. Κάθε Πάσχα έκλεβαν την παράσταση, μαζί με την καμέλια, τις γύφτισσες και τα κίτρινα δακράκια.

Στην αυλή μας δεν υπάρχουν πια, λόγω της νέας οικοδομής. Θα υπάρξουν όμως, στο μέλλον.

Αυτό το λουλούδι το έχω δει σε απίθανες στιγμές στη ζωή μου και σε απίθανα σημεία. Μέχρι που το πρόσεξα και κάθε φορά το καταγράφω στα γραπτά μου. Το παίρνω σαν συμβουλή από Κείνη, ανάλογα σε τι φάση βρίσκομαι.

Έτσι και προχθές το Ψυχοσάββατο. Τον είδα ενώ ξεκίνησα για τα παλιό σπίτι της .....
κι ενώ ήμουν σε δίλλημα για το αν πρέπει .....

«να αερίσω τα προικιά μου!»


Το είπα!
Βοήθησε ο κρίνος και το είπα πιο εύκολα.

Και τα δακράκια βοήθησαν που άνθισαν μες τον δικό μου κήπο. Κι αυτά τα φωτογράφησα. Είχαν σκυμμένα τα κεφαλάκια.....

..... σεμνά και ταπεινά:

http://katerinastamatioupap.blogspot.com/

(Αυτό το ποστ το έγραψα ξημερώματα. Κάτι όμως με εμπόδισε να το στείλω... Θα σας το πω στην πορεία. Το στέλνω τώρα, μεσημέρι Τρίτης 4μ.μ.,που σταμάτησε η βροχή και βγήκε ο ήλιος!)

Και τώρα τρέμω.... Ξανά το τρακ! 1, 2, 3 ... ΒΓΑΙΝΩ!

11 σχόλια:

  1. Παιδιά, είμαι πολύ τρακαρισμένη. Αυτό το πάθαινα μόνο στην κάμερα. Πρώτη φορά μου συμβαίνει στο μπλογκ! Θα απαντήσω σε όλα τα σχόλια (και στο λεύκωμα), όταν συνέλθω! Εσείς με καταλαβαίνετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι έγινε παιδιά; Εγώ "συνήλθα"! Εσείς ακόμα;
    Δεν σας άρεσε η προίκα μου;
    Καλά! Δεν πειράζει! Εγώ αυτή έχω!
    Όποιος μ' αγαπάει θα με δεχτεί όπως είμαι. Φτωχή μεν, πολλή "πλούσια" δε!
    Φιλιά σε όλους! Πάω στο λεύκωμα και μετά στα καμαρίνια, γιατί κουράστηκα πολύ αυτές τις μέρες.
    Καλό σας βράδυ απ' αυτό το σπίτι!
    Είδατε;Άμα έχεις πολλά σπίτια, έχεις και πολλές υποχρεώσεις και πολλή κούραση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ μόνο σ' αυτό το σπίτι έρχομαι, όχι γιατί δε θέλω, αλλά γιατί δεν έχω το χρόνο πια...

    Πάντως είδες ελπιδάκι μου, τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή!
    Και η Μάννα θα είναι πάντα εκεί, να σκορπάει τις αμφιβολίες!
    Γιατί την κουβαλάς μέσα σου!

    Σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά γλυκά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..τώρα και πολυμπλοκίτισα!

    Μα γιατί αγχώνεσαι!;Καλά έκανες!

    Μου άρεσε που είδα κριτικές:)

    Φιλί

    υ.γ(τα ξημερώματα που έγραφα στο λεύκωμα σου,κρατούσα στα χέρια μου το βιβλίο και το ξεφύλλιζα.....έβρεχε,είναι η αλήθεια..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σοφάκι μου, ποιος έχει χρόνο; Μάρτης αύριο και σε ένα μήνα έχουμε Πάσχα! Εγώ να δεις χρόνο που θα έχω από δω και πέρα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξίλιο μου, δεν ήξερα πως θα το πάρετε. Είδα ότι όλοι οι συγγραφείς έχουν σάιτ, μα επειδή εγώ δεν κατέχω απ' αυτά κι αφού έμαθα κάποια πράγματα στα μπλογκ, μετά από 10 μήνες, αποφάσισα να το κάνω εδώ. Όσοι καταλαβαίνουν, δεν θα παρεξηγήσουν.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παιδίσκη μου, έτσι δεν είναι οι ψυχές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παιδίσκη μου, έτσι δεν είναι οι ψυχές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή