Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007

Κλάμα μέσα στη νύχτα


Απόψε δεν μ' άφησε να κοιμηθώ το κλάμα ενός σκυλιού. Λες και είναι μόδα, η γειτονιά μου τον τελευταίο χρόνο γέμισε σκυλιά. Τα παίρνουν τα παιδιά και τα προσέχουν οι γονείς τους, ως συνήθως.

Άκουγα το σκυλί να κλαίει και σκεφτόμουν "ποιος θα πεθάνει πάλι;" Το έχω μάθει απ' τους παλιούς και το έχω παρατηρήσει κι εγώ. Αυτό το σκυλί έκλαιγε διαφορετικά. Το κλάμα του δεν μου θύμιζε αυτό "του πένθους", αλλά πόνο.

Το σκυλί μάλλον υπέφερε από κάτι. Οι κηδεμόνες του ή κοιμούνται βαριά ή βαριόντουσαν να σηκωθούν απ' την ζεστούλα του κρεβατιού τους. Προσπαθούσα να εντοπίσω ποιας οικογένειας είναι το σκυλί. Εν τω μεταξύ, έξω έριχνε καρεκλοπόδαρα. Εντόπισα ότι είναι ο Λουάν που έχει χαρακτηριστικό γαύγισμα.

Αφού είναι αυτός, σκέφτηκα, έχει σπιτάκι να προστατευτεί απ' τη βροχή. Δεμένος είναι, φραγμένος είναι, ας γυρίσω πλευρό. Θα έχει κανένα πονάκι και εγώ δεν θα μπορώ να τον βοηθήσω. Το σκυλί όμως συνέχιζε και το κλάμα του μου τρύπαγε τ' αυτιά.

Αδύνατον να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν συνέχεια. Κι αν μπερδεύτηκε με την αλυσίδα του, κι αν κινδυνεύει να πνιγεί, κι αν έγινε μούσκεμα απ' τη βροχή, κι αν κρυώνει και δεν μπορεί να μπει στο σπιτάκι του;

Για πότε βρέθηκα έξω, δεν το κατάλαβα. Είδα το σκυλί μούσκεμα. Καθόταν μες την βροχή και έκλαιγε. Μόλις με είδε σκαρφάλωσε στα κάγκελα και κάτι μου έλεγε. Μου γαύγιζε σαν να με παρακαλούσε για κάτι. Περνάω κάθε μέρα από κοντά του, όταν βγάζω βόλτα το δικό μου σκυλί, αλλά τότε δεν ασχολείται μαζί μου. Συνήθως μυρίζονται με το δικό μου, φιλιούνται και κουνούν ουρές. Σήμερα κάτι έλεγε σε μένα, γιατί πήγα μόνη μου.

Κοίταξα αν είχε νερό. Γεμάτο το κουβαδάκι του. Κοίταξα αν είχε φαγητό και είδα αναποδογυρισμένο το κατσαρόλι του. Δεν μπορούσα να ξέρω αν από κάτω είχε τροφή, ούτε αν ήταν άδειο. Αν αναποδογύρισε χθες ή προχθές. Δεν μπορώ να ξέρω αν χθες τα αφεντικά του έδωσαν τροφή ή ξέχασαν.

Μόλις του είπα:" Πεινάς Λουάν"; μου γαύγισε δυνατά. Τότε του είπα: "Περίμενε, θα γυρίσω πάλι."

Από τότε το σκυλί δεν έκλαψε ξανά. Με κοίταζε όταν έφευγα, σιωπηλό, στην ίδια θέση το βρήκα όταν γύρισα με την σακούλα με τις υπόλοιπες κροκέτες του δικού μου σκυλιού. Έκανε μεγάλες χαρές. Έτρωγε λες και είχε να φάει απ' το '40! Πέταξα την άδεια σακούλα στα σκουπίδια και γύρισα σπίτι.

Ο Λουάν δεν ξαν' ακούστηκε κι εγώ ξαγρύπνησα και γράφω.

2 σχόλια:

  1. Δεν κατανοώ όλους εκείνους που εγκαταλείπουν ζώα και μας γέμισαν αδέσποτα. Δεν θέλω ζώο στο σπίτι μου ακριβώς όπως είπα και παλιά επειδή το σπίτι μου είναι μία φυλακή. Αλλά μερικοί είναι τελείως αδιάφοροι και το παίζουν και φιλόζωοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δείμε μου, με πρόλαβες μόλις πήγαινα να κλειδώσω. Καλά! Θα κλειδώσω αύριο πριν φύγω. Θα τα λέμε στο "ραντεβού", στα πεταχτά, γιατί από αύριο έχω πολύ τρέξιμο. Θα το ανοίγω όταν μπορώ να έχω και τον έλεγχό του. Η πείρα βλέπεις! Έτσι δεν κάνουμε με τα σπίτια μας όταν φεύγουμε; Τα προστατεύουμε κλειδώνοντάς τα!!!
    Όσο για το ποστ, ήταν παλιότερο που δεν το είχα στείλει.
    Πολλοί είναι αυτοί που έχουν ζώα, χωρίς να είναι ζωόφιλοι. Δυστυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή