Ανατολή...

Η--- - ---------;

Π----- ----!

Π---!

ΧΟΡΕΥΤΟ

ΧΟΡΕΥΤΟ:http://ammoshtane.blogspot.com/

Ανάληψη Ζαγοράς

Ανάληψη: http://analipsi.blogspot.com/

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ!

Ευχαριστώ την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ που δημοσίευσε τα παραπονεμένα λόγια μου!

Τα λόγια είναι εδώ: http://agriokyklamino.blogspot.com/

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ!

Ευχαριστώ την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ που δημοσίευσε τα παραπονεμένα λόγια μου και φωτογραφία!

Τα λόγια είναι εδώ: http://agriokyklamino.blogspot.com/

ΣΟΚ!

Μόλις γύρισα. Είμαι ακόμα σε κατάσταση σοκ! Δεν μπορώ να δουλέψω αυτές τις φωτογραφίες, ούτε ξέρω αν πρέπει να σας τις δείξω.
Ντρέπομαι! και Λυπάμαι!
Λυπάμαι και ντρέπομαι!
Έχω ένα χρόνο που παιδεύομαι να διαφημίσω το χωριό μου, να το στηρίξω, να το βοηθήσω τουριστικά. Χωρίς να έχω κανένα συμφέρον. Άλλοι που έχουν, δεν κατάλαβα πως επέτρεψαν αυτή τη σφαγή!
Ναι, ήταν επικίνδυνα. Ναι, έπρεπε να κλαδευτούν. Ναι, να γίνουν κούτσουρα και κάποια σάπια. Όχι όμως όλα!!!!
ΕΛΕΟΣ!
"Δεν μας νοιάζει εμάς που μένουμε εδώ και δεν θα έχουμε ίσκιο και νοιάζει εσένα;" με ειρωνεύτηκαν κάποιοι, γιατί όντως έγινα υστερική, όταν είδα....
"Πέθαναν τόσες ψυχές και δεν έκλαψες! Κλαις για τα πλατάνια;"
Τι να πω, τι να συγκρίνω, τι να τους απαντήσω και τι να γράψω και σε σας απ΄αυτά που άκουσα;
Ας ηρεμήσω καλύτερα, γιατί εν βρασμώ θα πω πολλά.

Εσείς χαρείτε τα ζωντανά, γιατί τα ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ!

Κι εγώ χθες που δεν μπορούσα να είμαι εκεί, τα σκεφτόμουνα. Μεγάλη η διαφορά όμως απ' το να βλέπεις το πως τα κόβουν και το αποτέλεσμα.
Όπως τα σκέφτομαι και σήμερα, αλλά αλλιώς....
Τα πενθώ, αλλά αυτή την κηδεία που φωτογράφησα κλαίγοντας και τσιρίζοντας, δεν ξέρω αν θα βρω την δύναμη να σας την δείξω κι αν πρέπει.
Στόχος μου είναι να βοηθήσω το Πήλιο και το χωριό μου. Όχι να του κάνω κακό.
Ίσως αν η "φωνή" μου μετρούσε, να έκανα απεργία, για να γλυτώσω άλλα πλατάνια που είναι στο πρόγραμμα για την άλλη βδομάδα...
Αν φωνάζω, αν εκτίθεμαι και αποκτάω κι άλλους εχθρούς, είναι γιατί κάποιος πρέπει να αναλάβει με ευθύνη για το πιο κλαδί πρέπει να κοπεί και σε πιο σημείο, ένα προς ένα και όχι ΕΤΣΙ!

Καμαρώστε τα αλλιώς:

Πλατανοφιλία : http://platanofilia.blogspot.com/


Και συγχωρείστε με σήμερα...

Θα μου περάσει...
Θα συνηθήσω....

Ένας κούκος ΠΟΤΕ δεν έφερε την Άνοιξη!

Αυτά τα χέρια ήταν ΜΑΧΑΙΡΙΑ!

Όχι μόνο στα δέντρα αλλά και στην ψυχή πολλών!

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ

Η ΑΓΑΠΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΚΠΙΠΤΕΙ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
Μυθιστόρημα
Καστανιώτης

Γύρισε απ’ τις διακοπές με το βιβλίο που του έδωσα γεμάτο σημειώσεις. Το επιστρέφει απολογητικά, ήταν από τα πιο αγαπημένα μου, μα δεν κρατιέται να μην υπογραμμίσει ό, τι τον εντυπωσιάζει, να μη γράψει τις σκέψεις του μονολεκτικά στο περιθώριο. Ρωτά αν θέλω να μου το αντικαταστήσει. Το αντίθετο. Η μεγαλύτερη οικειότητα είναι να διαβάζεις αυτό που ο άλλος σημείωσε τις ώρες που δεν σε είχε καθόλου κατά νου κι όμως συνδιαλεγόταν και μαζί σου.
Σελίδα 109

Περισσότερα στην βιβλιοπαρουσίαση:

http://kyklaminovounou8.blogspot.com/

Αυτό είναι το καντερίμι...

που θα σας οδηγήσει στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Είναι μια εκκλησία πνιγμένη στο πράσινο, κι όμως τόσο αδικημένη απ΄τους Ζαγοριανούς και απ΄τους τουρίστες, γιατί βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Όπως μου είπε ο παπά Δημήτρης φταίει η δύσκολη πρόσβαση του αυτοκινήτου.

Κι όμως! Εγώ ξέρω πως στους τουρίστες αρέσει η πεζοπορία!

Πάμε να σας ξεναγήσω;

http://kyklaminovounou4.blogspot.com/

"Πλατάνειο άσμα"

Είχα πάει να πάρω χρώματα να βάψω τις γλάστρες μου. Η φωτο κρεμασμένη στο λαιμό. Πάντα! μη μου ξεφύγει κάτι!

Αν και ατιμέλητη, πέρασα απ' την πλατεία. Είχε κόσμο, μα δεν μ΄ένοιαξε. Άφησα τα ψώνια μου και άρχισα να φωτογραφίζω τα αγαπημένα μου πλατάνια της πλατείας του Αγίου Γεωργίου.

(Μεγάλη η χάρη του! Γιορτάζει σήμερα! Χρόνια Πολλά στους Γιώργηδες και στις Γεωργίες, γιατί με την βιασύνη μου, με βλέπω να το ξεχνάω στο τέλος!)

Πως και πως τα περίμενα να πρασινίσουν! Τα έχω φωτογραφίσει τόσες φορές γυμνά, που ήταν αδύνατον να αντισταθώ στην ομορφιά τους.

Κάποια στιγμή με φώναξε μια παρέα Ζαγοριανών.

-Βγάλ΄τα τώρα Κατερίνα, γιατί δεν θα τα ξαναδείς! Άπό βδομάδα θα τα κόψουν!

Να μην σας πω, ότι μόνο που δεν λιποθύμησα. θα σας πω μόνο ότι ρώτησα έναν έναν τους Ζαγοριανούς που έβλεπα μπροστά μου, για να μάθω περισσότερα.

Έμαθα λοιπόν, ότι έσπασαν δυο κλωνάρια και παραλίγο να έχουμε θύματα μαθητές! Ότι έπεσε ένα μεγάλο κλωνάρι, πάνω σε τραπέζια καφετέριας που λόγω του δυνατού αέρα, όλοι οι πελάτες είχαν μπει μέσα!

Με σόκαρε το γεγονός! Πάνω απ΄όλα οι άνθρωποι! Όλα κι όλα!

Όμως, αυτά τα πλατάνια..... τ΄αγαπώ πολύ. Έχουν Ιστορία! Μαζί τους έχω κι εγώ την δική μου ιστορία, τις δικές μου αναμνήσεις.

Άλλοι μου είπαν θα "τα κόψουν απ΄τον πάτο"!

Άλλοι μου είπαν μόνο τα επικίνδυνα κλωνάρια.

Άλλοι μου είπαν ότι είναι όλα τα πλατάνια σάπια!

Πολλά άκουσα, αλλά και πολλά είπα. Είπα στον κόσμο να φροντίσει να είναι παρόν, την ώρα του κλαδέματος ή της κοπής. Να σκεφτούν την ομορφιά, την δροσιά, τον τουρισμό, την Ιστορία τους! Να προσέξουν "τους κουρείς"! Μην τα κάνουν κούτσουρα!

Απ΄τον φίλο Γιάννη που έχει καφενείο, είδα την φωτογραφία του προηγούμενου "κουρέματος", που έγινε το 1898! Πριν 109 χρόνια!

Τι έχουν δει αυτά τα πλατάνια! Ακόμη και τον πατέρα μου, που εγώ δεν θυμάμαι, αυτά τον ήξεραν καλά!

Πονάω από προχθές που το έμαθα....

Αν φεύγω πάλι επειγόντως αύριο, ο κύριος λόγος είναι αυτός! Να είμαι εκεί! Να δω! Να εμποδίσω κάτι, αν μπορώ!

Αυτός ο πλάτανος που σας δείχνω, θα κουρευτεί σίγουρα! Πόσο, δεν ξέρω. Αυτά τα κλαδιά πάνω απ΄τα σπίτια, δεν θα τα ξαναδώ, ούτε εγώ, αλλά ούτε κι εσείς.....

Αυτόν τον πλάτανο τον αγαπώ πολύ! Ίσως γιατί έχει την βρύση και ξεδίψασα πολλές φορές εκεί, από παιδί....

Ας μην παρασυρθώ σε συναισθηματικά κείμενα και αναμνήσεις που έτσι κι αλλιώς προκύπτουν....

"Δεν είναι ώρα για τέτοια..."

Είν΄ η ώρα για έργα.

Ας αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες. Εκείνες θα τα πουν καλύτερα.

Κι είναι τόσες πολλές! Πάντα ήμουν της υπερβολής, άλλωστε!

Θα γεμίσουν τα μπλογκ μου πλατάνια! Από δω, στο "εδώ Ζαγορά", στο Πήλιο, στην εφημερίδα μου, παντού!

Παντού ...... "ΠΛΑΤΑΝΕΙΑ ΑΣΜΑΤΑ" θα βλέπετε, μέχρι να γυρίσω με νέες φωτογραφίες.... που ελπίζω..... να βλέπονται!

Άγιε μου Γιώργη, σώσε τα πλατάνια της πλατείας σου και πλατείας μου!

Πίνακας Ανακοινώσεων

Σ-Τάσο, θύμησέ μου να κλείσω το φαί σε 10 λεπτά, μη το κάψω πάλι!

-Τάσο, αν ακούσεις ότι τελείωσε το πλυντήριο, φώναξέ με για να βάλλω κι άλλο!

-Τάσο, πάνε μια βόλτα το σκυλί για να κερδίσω χρόνο!
.........
-Μαμά, θέλω και να μου σιδερώσεις!
-Μαμά, να πλείνεις κι εκείνες τις μπλούζες. Στο χέρι όμως!
-Μαμά, κάνε πάλι κανένα παραπάνω φαί να μ΄αφήσεις όσο θα λείπεις!
.........

-Αμάν ρε μαμά με το μπλογκ! Λες και πληρώνεσαι κάνεις! Λες κι έχεις εφημερίδα!

-Έλα ρε γιόκα μου! Βόηθα την κατάσταση λίγο. Δεν γίνονται όλα για τα λεφτά, ούτε για την δόξα! Όλα θα τα κάνω! Όλα θα τα προλάβω!

-Μα, πως κάνεις έτσι; Λες και θα σου βάλλουν πρόστιμο!
-Κάτι χειρότερο γιε μου! Είχα τάξει τον Επιτάφιο και φτάνει η Ανάληψη! Το Πήλιο οργιάζει στο πράσινο, κι εγώ τους το έχω δείξει γυμνό! Ο Πατριάρχης, η Σωτήρα, τα πλατάνια μου...
Επείγουν!

-Επείγουν κι άλλα, όμως!
-Το ξέρω γιε μου! Υπομονή! Είναι θέμα προταιρεοτήτων! Γι΄αυτό τρέχω!
.......

Ο άντρας μου:Πάλι εκεί είσαι; Δεν είπαμε θα πάμε βόλτα;
Η κόρη μου: Μαμά, πότε θα ρθεις Αθήνα;
Ο μάστορας: Δεν φτάσαν τα πλακάκια!
Ο ηλεκτρολόγος: Πότε θα τελειώσουν οι άλλοι; Μετά δεν θα μπορώ!
Η γειτόνισσα: Πότε θα πάμε ν΄αγοράσουμε λουλούδια;
Η αδελφή μου: Πότε θα κάνεις εκείνο το τσεκ απ;
Η πεθερά μου: Πότε θα κάνω την εγχείρηση; Πονάει το πόδι μου!
Ο μάστορας: Πότε θα ρθω να βάψω;
Ο μάστορας: Πότε θα βάλλω τα ντουλάπια;
Ο τεχνικός: Πότε να ρθω να δω τα μειλ με τους ιούς; Θα πάθεις ζημιά!
Ο λογιστής: Έχεις έτοιμα τα χαρτιά για την φορολογική δήλωση;
Ο υπολογιστής: Πάλι με γέμισες φωτογραφίες; Σβήσε καμμία!
Βιβλία: Πότε θα μας διαβάσεις; Μας ζάλισες στα προκαταρκτικά!
Φωτο: Πρέπει να μου κάνεις σέρβις. Τα 'φτησα!
Το σπίτι στο Βόλο: Πολύ με παραμέλησες! Δεν μ΄έχεις συνηθήσει σε τέτοια!
Το σπίτι (α) στο χωριό: Ως πότε θα βλέπω τα μαστόρια;
Ο κήπος του Βόλου: Πότε θα φροντίσεις κι εμένα; Όλο της Ζαγοράς περιποιείσαι!

Όλοι περιμένουν κάτι από μένα κι εγώ τρέχω σαν τον Βέγγο. Μπόρα είναι, θα περάσει!
Καλά να είμαστε! Με λίγη καλή διάθεση, όλα γίνονται!

Εδώ ΖΑΓΟΡΑ!

Εδώ ΖΑΓΟΡΑ:
http://kyklaminovounou4.blogspot.com/

Βόλτα στην Μακρυνίτσα

Βόλτα στην Μακρυνίτσα:

http://doroeinai.blogspot.com/2007/04/blog-post_9593.html

Καράβια βγήκαν στη στεριά...

Το κυκλάμινο, ένα λουλουδάκι του βουνού ήταν κι όμως κατάφερε και κολύμπησε. Πότε στα βαθιά, πότε στα ρηχά, πότε σκοντάφτοντας σε βράχους.

Δεν έχει παράπονο. Αν και δεν ήξερε μπάνιο, καλά τα πήγε. Ευχαριστημένο είναι απ’ τις προσπάθειές του και απ’ τα μέρη που συνάντησε. Και όσοι το έβλεπαν να κολυμπάει, δειλά στην αρχή, καλύτερα μετά, το παραδέχτηκαν. Κάποιοι το χειροκρότησαν κιόλας όταν έπιανε λιμάνι. Ε, αν το κορόιδεψαν και κάποια μεγάλα πλοία και του κόρναραν πότε πότε και του τάραζαν τα νερά, αφού είναι γερό και μπορεί να βγει στη στεριά, δεν το πειράζει.

Αυτό το διάλειμμα το είχε προγραμματίσει από καιρό. Εκείνο το απάνεμο λιμανάκι ήταν ο προορισμός του. Ήσυχο και κοντά στο βουνό. Το Πήλιο! Πιο άλλο;

Του Χορευτού το λιμανάκι. Ναι! Γι΄αυτό είναι ότι πρέπει. Στα μέτρα του. Θα προσαράξει και θα δέσει.

Μακρινό ταξίδι θα σκεφτεί πότε θα ξανακάνει. Είναι θέμα χρόνου πια και υποχρεώσεων. Του άρεσε όμως η θάλασσα και θα κάνει μικρές βόλτες με τα βαρκάκια του και θα μοιράζει φωτογραφίες, γιατί ήδη έχει πολλές στ’ αμπάρια του.

Λυπάται που δεν προλαβαίνει να χαιρετίσει τώρα τα άλλα καράβια από κοντά. Εκείνα ξέρουν ότι θα τους χαιρετάει κι από μακριά. Κι αν πιάσει το βουνό που είναι η αγαπημένη του γη, θα τους κάνει συνιάλο κι από κει. Θα βρει τρόπο.

Την αγάπησε αυτή τη θάλασσα κι όλα τα πλεούμενα της. Τους εύχεται «Καλά Ταξίδια» και αφήνει τα παράθυρα ανοιχτά για να τα βλέπει και να το βλέπουν, μέχρι να ξανασυναντηθούν στη θάλασσα ή στην στεριά....


Καράβια βγήκαν στη στεριά
Και πιάσανε τα όρη....

Ωραία που είναι η νύφη μας....

....ωραία τα προικιά της,

ωραία κι η παρέα της

που φτιάξαν τη χαρά της.....

Και...

Ντάρι ντάρι, ντάρι ντάρι,

να μας ζήσει το ζευγάρι,

συμπεθέροι και κουμπάροι!

Άντε και στα δικά σας ή στα παιδιά σας!

(Φωτο με στολισμό ορτανσίας θα μπει στα Άνθη.)

Η συνέντευξη στην κ. Ελένη Γκίκα στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής

www.blog

Η πρώτη σελίδα του μπλογκ της Κατερίνας Σταματίου –Παπαθεοδώρου, Kyklaminovounou.blogspot.com

(φωτο, ελιά με μοβ κρίνο)

Το κυκλάμινο του βουνού

Τη συναντάμε στη διεύθυνση http://kyklaminovounou.blogspot.com/. Ελπίδα, υπογράφει. Μας «κερνάει» βιβλία, ιστορίες, λουλούδια από το Πήλιο. Λέγεται Κατερίνα Σταματίου-Παπαθεοδώρου και της αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει. Μοβ κρίνους, πασχαλιές, γλαράκια, «στιγμές» και ένα ιδιαίτερα τρυφερό βιβλίο «Γράμμα στη μάννα… με δυο ν» όπως η Ελπίδα-Κατερίνα, και στον τίτλο της ακόμα επιμένει.

- Κυρία Σταματίου- Παπαθεοδώρου ποιοι λόγοι σας οδήγησαν ν’ ανοίξετε μπλογκ;



-Οι λόγοι είναι αυτοί που κουβαλούσα από παιδί και δεν έβρισκα τρόπο να τους «δέσω» με το σήμερα: Λευκώματα, ερασιτεχνικοί σταθμοί, βιβλία, φωτογραφίες, θέατρο, μουσική, αλληλογραφία, ανάγκη για γνώση και επικοινωνία.





- Μέσα απ’ αυτό γίνατε δημιουργικότερη, αποκτήσατε φίλους, διαβάσατε καλύτερα…




-Δημιουργικότερη δεν έγινα, γιατί άφησα πίσω μου άλλες συνήθειες… Το μπλογκ απαιτεί χρόνο και σε παρασύρει στους ρυθμούς του. Μέσα από αυτό κάλυψα πολλές πνευματικές μου ανάγκες. Ενημερώθηκα για πράγματα που δεν ήξερα, γνώρισα και μίλησα με ανθρώπους που δεν θα γνώριζα ποτέ. Έκανα μετρημένους «φίλους», αλλά νομίζω και «εχθρούς».




- Πότε ακριβώς ξεκινήσατε το μπλογκ και τι έχει συμβεί σε αυτό το διάστημα;




-Το μπλογκ το ξεκίνησα μόλις έμαθα την ύπαρξή του, τον Μάιο του 2006. Για μένα το πρόβλημα ήταν και είναι μεγάλο, γιατί δεν έχω γνώσεις στοιχειώδους Αγγλικής και υπολογιστών. Το ξεπερνάω όμως ζητώντας βοήθεια πότε από φίλους μπλόγκερ και πότε από τεχνικό.
Το «κυκλάμινο του βουνού», ένα ψευδώνυμο που με ακολουθεί από παιδί, πέρασε από πολλές και δύσκολες φάσεις. Οι δύο κυριότερες ήταν : Η πρώτη όταν αποκάλυψα το όνομά μου, τον Ιούνιο του 2006, με αφορμή να βοηθήσω ένα βιβλίο μου, το «Γράμμα στη μάννα με … 2ν». Αυτή η κίνηση έβαλε το πρώτο φρένο στην προσωπική μου εκτόνωση. Η δεύτερη φάση ήταν τον Οκτώβριο, όταν μπήκα στο στόχαστρο από κακόβουλους, οι οποίοι με στεναχώρησαν πολύ και έσβησα όλο το μπλογκ, σελίδα σελίδα. Τότε έκλαψα πολύ γι’ αυτό.




-Στο μπλογκ σας συναντάμε και αποσπάσματα από τα βιβλία σας, και χρονογραφήματα, και φωτογραφίες σας… Μπορείτε να κάνετε για μας έναν μικρό απολογισμό;




-Τώρα που έμαθα τα βασικά και κινούμαι μόνη μου, το «κυκλάμινο του βουνού» χωρίστηκε ανά θέμα, ώστε τόσο εγώ όσο και ο αναγνώστης να βρίσκει εύκολα αυτό που τον ενδιαφέρει. Το «Στιγμές» έχει χρονογραφήματα δικά μου. Το «Όλα μου τα πλούτη» έχει κριτικές των βιβλίων μου και αποσπάσματα αυτών. Το «λεύκωμά μου», η «βιβλιοπαρουσίαση» αγαπημένων μου βιβλίων, η «εφημερίδα μου» και πολλές δικές μου φωτογραφίες από το αγαπημένο μου «Πήλιο» και την λατρεμένη μου πατρίδα την Ζαγορά, «λουλούδια», «ζώα» κ.α.




- Το Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην Αθήνα ή και στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσα απ’ αυτό;




-Στόχος μου είναι να μάθουν το Πήλιο και εκτός Ελλάδας. Να δουν ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα και να τρέξουν κοντά του! Ένας να το γνωρίσει με αφορμή εμένα, θα έχω πετύχει κάτι.





-Ποια η άποψή σας για τα blogs;




-Τα blogs είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο και μάλιστα δωρεάν! Αν γίνει σωστή χρήση από όλους μας, γράφοντες, σχολιαστές και αναγνώστες, τότε σίγουρα κάτι καλό θ’ αφήσει πίσω του.

Ξανά:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Στέρεψαν οι λέξεις....

Κάποτε έγραφα πολύ.

Ανοίγοντας αυτό το μπλογκ, εδώ και ένα χρόνο περίπου, νιώθω πως στέρεψαν οι λέξεις. Δεν είχα και πολλές...

Όταν "κάποιοι" ασχολούνται μαζί μου, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι το αξίζω, νιώθω χαρά μεν.... αλλά μεγάλη συγκίνηση, δε.

Η εφημερίδα Έθνος, μέσω της Κυρίας Ελένης Γκίκας, μου δίνει για δεύτερη φορά μεγάλη χαρά. Δεν ξέρω τι να κάνω, ούτε τι να γράψω. Φοβάμαι ότι είναι όνειρο και θα ξυπνήσω.

Όσα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κι αν πω, θα είναι λίγα. Και σε ποιον να πρωτο΄πω;

Καλύτερα να σκύψω το κεφάλι και να σας κεράσω φωτογραφίες....

Σε όλους! Σε έναν έναν ξεχωριστά! Από προσωπικό εφημερίδας, μέχρι τον πρώτο ανώνυμο που μου έγραψε ή με διάβασε.

Όταν βρω την λαλιά μου, θα γράψω περισσότερα.

Ναι! Το ήξερα. Δεν το πίστευα όμως.... Δύσκολα πιστεύεις το όνειρο.

"Το κυκλάμινο του βουνού" στο Έθνος! Χάρη σε μια ευαίσθητη και πολυταλαντούχα Κυρία!

Τι να πω και τι να πείτε κι εσείς;

Και στα δικά σας παιδιά! Ότι επιθυμείτε! Όλοι σας!

Και Χρόνια Πολλά στους Θωμάδες και στις Θωμαίδες!

Το σημερινό "Ευχαριστώ μου" είναι εδώ: http://doroeinai.blogspot.com/

Παλιότερο (η Διαδρομή Αθήνα-Ζαγορά, χειμώνα) : http://sylloges1.blogspot.com/

Παλιότερο (λευκοί κρίνοι): http://paradisosgi.blogspot.com/2007/03/blog-post_9276.html

Πιο παλιό (αγριολούλουδα): http://timiseneken.blogspot.com/

Τα πόδια μου!

Αυτό είναι το μηχανάκι μου. Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι' αυτό, μα δε με βοηθάει η ώρα.

Ίσως να συμπληρώσω λόγια άλλη στιγμή. Ήθελα να το δω όμως στην οθόνη μου.

Είναι το δεξί μου χέρι;

Είναι τα δυο μου πόδια που με τρέχουν στις δουλιές μου;

Είναι τα βάρη που κουβάλησε εδώ και 20 χρόνια; Από παιδιά στα σχολεία και σακκούλες με ψώνια;

Είναι το υπομονετικό γαιδούρι μου που το φορτώνω τόσα χρόνια και δε μιλάει;

Είναι κομμάτι απ' τη ζωή μου; Απ' το σώμα μου;

Όλα είναι. Πολλά είναι αυτό το μηχανάκι για μένα.

Είχα απ' τον Σεπτέμβρη να το καβαλήσω. Σοβαροί οι λόγοι.

Η μελαγχολία του φαίνεται στη σκουριά....

Μηχανικώς είναι πρώτο! Οπτικώς θα γίνει μόλις βρω αυτόν τον χρόνο που λέγαμε.

Πάντως εδώ και κανένα μήνα με τρέχει πάλι.

Πιστός φίλος! Σκυλί μαύρο!

Απόψε, δηλαδή τι απόψε;

4 ή ώρα! Σήμερα αντί για μένα, θα τρέξει αυτό κοντά σας. Με ξέρει τόσο καλά, που σίγουρα θα βρει και το δρομολόγιο στα μπλογκ, που θα έκανα εγώ, αν είχα κι άλλο χρόνο σήμερα.

Ξέρει που θα ήθελα να πάω και θα πάει μόνο του. Εγώ πρέπει να κοιμηθώ, γιατί έχω πολλές δουλιές αύριο και μεθαύριο....

Ζευγαράκι πελεκάνων

Περισσότερες φωτο,

Η εφημερίδα μου: http://agriokyklamino.blogspot.com/

Οι φίλοι μας τα ζώα: http://kyklaminovounou3.blogspot.com/

Το ντύσιμο των δέντρων

Φέτος δεν είχαμε χειμώνα, μα εμένα μου φάνηκε πως το Πήλιο κοιμήθηκε πολύ!

Έτσι, χαίρομαι πολύ το νέο πράσινο της Άνοιξης που άρχισε να φαίνεται δειλά, δειλά!

Πεθύμησα να το δω ντυμένο!

Ας μην αργήσει κι άλλο!

Ήρθε η Άνοιξη και πρέπει να ξυπνήσει τώρα...

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μαζί με τον Χριστό αναστένεται και η φύση! (φωτο ΠΗΛΙΟ, πάντα!)

Μακάρι και οι καρδιές μας!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"

και

"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"

σε όλους!

ΑΓΑΠΗ, ΥΓΕΙΑ και ΧΑΡΑ!

Ταμένο ποστ

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

(Εδώ θα μπουν φωτογραφίες από τον Επιτάφιο Αγίου Γεωργίου Ζαγοράς, μόλις έχω και θα σας εξηγήσω και πως τον στολίζουμε εκεί.)

Ξημερώματα 22 Απρίλη 2007 και ώρα 2:55 π.μ

Το τάμα μου εκπληρώθηκε: http://kyklaminovounou4.blogspot.com/

Μεγάλη Παρασκευή

"Αι γενεαί αι πάσαι, ύμνον την ταφήν σου...."

Ο Επιτάφιος του Αγίου Νεκταρίου, Νέας Ιωνίας, Βόλου

"Χρόνια Πολλά"

"Καλή Ανάσταση!" σε όλους σας.

Μεγάλη Πέμπτη

"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου".

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Μωβ κρίνοι

Εύχομαι σε όλους σας ολόψυχα "Καλή Ανάσταση" και "Χρόνια Πολλά"!

Να περάσετε καλά όλοι σας και όσοι ταξιδέψετε να προσέχετε τους δρόμους!

Να είμαστε καλά και να συναντηθούμε ξανά μετά τις γιορτές.

Στον Χρήστο Φασούλα: http://fasoulas.blogspot.com/

που με κάλεσε να γράψω για τη βία στα γήπεδα και τον ευχαριστώ πολύ, έχω να πω πως δεν θα πρέπει να υπάρξει άλλη Μάνα που θα χάσει έτσι άδικα το παιδί της, επειδή ασχολείται με τον αθλητισμό. Λογικά ο αθλητισμός είναι ο πιο "καλός δρόμος" για ένα παιδί. Λυπάμαι πολύ που συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μου και άδικα προσπαθώ να καταλάβω το "γιατί", όπως σίγουρα προσπαθεί κι Εκείνη η Μάνα. Ακόμα και να της απαντήσουν όμως, κανείς δεν θα φέρει πίσω το παλληκάρι της.

Ελπίζω κι εύχομαι να είναι το τελευταίο δυσάρεστο επεισόδιο, ο τελευταίος άδικος νεκρός, η τελευταία χαροκαμένη Μάνα.

Δεν με πείθει κανείς όμως γι' αυτό. Κυρίως η πολιτεία.

Χαρίζω στη μνήμη αυτού του παιδιού, όλους τους μωβ κρίνους του κόσμου:

http://paradisosgi.blogspot.com/

Ξημερώνει και η Μεγάλη Βδομάδα. Γενικό το πένθος.

Με παρέσυρε το ρέμα

«Με παρέσυρε το ρέμα»......

Δεν είναι το μόνο που με παρασέρνει απ’ τη φύση.
Κάνοντας ζουμ με την νέα μου φωτογραφική μηχανή, ανακάλυψα «πρόσωπα» που το μάτι δεν «βλέπει» εύκολα.

Και πώς να τα «δει», όταν είμαι βιαστική και παρακαλάω τον οδηγό:
«Σταμάτα δυο λεπτά να το φωτογραφήσω πάλι!»

Κι ο οδηγός μου έκανε το χατίρι.

Όταν είδα τις πολλές φιγούρες, ξαφνιάστηκα!
Σίγουρο είναι ότι το ρέμα θα το φωτογραφήσω πάλι, λεπτομερώς την επόμενη φορά!

Μπορείτε να «δείτε» κι εσείς στο:

http://anexigita.blogspot.com/