Καράβια βγήκαν στη στεριά...

Το κυκλάμινο, ένα λουλουδάκι του βουνού ήταν κι όμως κατάφερε και κολύμπησε. Πότε στα βαθιά, πότε στα ρηχά, πότε σκοντάφτοντας σε βράχους.

Δεν έχει παράπονο. Αν και δεν ήξερε μπάνιο, καλά τα πήγε. Ευχαριστημένο είναι απ’ τις προσπάθειές του και απ’ τα μέρη που συνάντησε. Και όσοι το έβλεπαν να κολυμπάει, δειλά στην αρχή, καλύτερα μετά, το παραδέχτηκαν. Κάποιοι το χειροκρότησαν κιόλας όταν έπιανε λιμάνι. Ε, αν το κορόιδεψαν και κάποια μεγάλα πλοία και του κόρναραν πότε πότε και του τάραζαν τα νερά, αφού είναι γερό και μπορεί να βγει στη στεριά, δεν το πειράζει.

Αυτό το διάλειμμα το είχε προγραμματίσει από καιρό. Εκείνο το απάνεμο λιμανάκι ήταν ο προορισμός του. Ήσυχο και κοντά στο βουνό. Το Πήλιο! Πιο άλλο;

Του Χορευτού το λιμανάκι. Ναι! Γι΄αυτό είναι ότι πρέπει. Στα μέτρα του. Θα προσαράξει και θα δέσει.

Μακρινό ταξίδι θα σκεφτεί πότε θα ξανακάνει. Είναι θέμα χρόνου πια και υποχρεώσεων. Του άρεσε όμως η θάλασσα και θα κάνει μικρές βόλτες με τα βαρκάκια του και θα μοιράζει φωτογραφίες, γιατί ήδη έχει πολλές στ’ αμπάρια του.

Λυπάται που δεν προλαβαίνει να χαιρετίσει τώρα τα άλλα καράβια από κοντά. Εκείνα ξέρουν ότι θα τους χαιρετάει κι από μακριά. Κι αν πιάσει το βουνό που είναι η αγαπημένη του γη, θα τους κάνει συνιάλο κι από κει. Θα βρει τρόπο.

Την αγάπησε αυτή τη θάλασσα κι όλα τα πλεούμενα της. Τους εύχεται «Καλά Ταξίδια» και αφήνει τα παράθυρα ανοιχτά για να τα βλέπει και να το βλέπουν, μέχρι να ξανασυναντηθούν στη θάλασσα ή στην στεριά....


Καράβια βγήκαν στη στεριά
Και πιάσανε τα όρη....