Στέρεψαν οι λέξεις....

Κάποτε έγραφα πολύ.

Ανοίγοντας αυτό το μπλογκ, εδώ και ένα χρόνο περίπου, νιώθω πως στέρεψαν οι λέξεις. Δεν είχα και πολλές...

Όταν "κάποιοι" ασχολούνται μαζί μου, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι το αξίζω, νιώθω χαρά μεν.... αλλά μεγάλη συγκίνηση, δε.

Η εφημερίδα Έθνος, μέσω της Κυρίας Ελένης Γκίκας, μου δίνει για δεύτερη φορά μεγάλη χαρά. Δεν ξέρω τι να κάνω, ούτε τι να γράψω. Φοβάμαι ότι είναι όνειρο και θα ξυπνήσω.

Όσα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κι αν πω, θα είναι λίγα. Και σε ποιον να πρωτο΄πω;

Καλύτερα να σκύψω το κεφάλι και να σας κεράσω φωτογραφίες....

Σε όλους! Σε έναν έναν ξεχωριστά! Από προσωπικό εφημερίδας, μέχρι τον πρώτο ανώνυμο που μου έγραψε ή με διάβασε.

Όταν βρω την λαλιά μου, θα γράψω περισσότερα.

Ναι! Το ήξερα. Δεν το πίστευα όμως.... Δύσκολα πιστεύεις το όνειρο.

"Το κυκλάμινο του βουνού" στο Έθνος! Χάρη σε μια ευαίσθητη και πολυταλαντούχα Κυρία!

Τι να πω και τι να πείτε κι εσείς;

Και στα δικά σας παιδιά! Ότι επιθυμείτε! Όλοι σας!

Και Χρόνια Πολλά στους Θωμάδες και στις Θωμαίδες!

Το σημερινό "Ευχαριστώ μου" είναι εδώ: http://doroeinai.blogspot.com/

Παλιότερο (η Διαδρομή Αθήνα-Ζαγορά, χειμώνα) : http://sylloges1.blogspot.com/

Παλιότερο (λευκοί κρίνοι): http://paradisosgi.blogspot.com/2007/03/blog-post_9276.html

Πιο παλιό (αγριολούλουδα): http://timiseneken.blogspot.com/