Τάχα, για να γράψω σε σας....

Αγαπημένες μου "φωνές",
Χρόνια σας Πολλά και Καλή σας Χρονιά και πάλι!
Το 2007 να φέρει σε όλους σας Υγεία, Αγάπη, Ειρήνη και στον καθένα σας ξεχωριστά να φέρει ότι ποθεί η καρδιά του!

Το 2006 "έδυσε" πια, ανήκει στο παρελθόν. Θα μένει όμως ζωντανό στις αναμνήσεις του καθενός μας.

Για μένα το 2006 ήταν μια χρονιά σταθμός στη ζωή μου. Έγιναν μεγάλα και δυνατά γεγονότα, όνειρα, που άλλα είχα κάνει, κι άλλα ήρθαν από μόνα τους, γιατί τελικά κάποια πράγματα είναι γραμμένα και πρέπει να συμβούν. Πολλά γεγονότα έτρεξαν και το καθένα ξεχωριστά άφησε τα σημάδια του, είτε ήταν χαράς, είτε ικανοποίησης, είτε αγωνίας, φόβου, απογοήτευσης, στεναχώριας, ελπίδας, είτε ανάμικτα.

Το 2006 ξεκίνησε με «καβάντζα» το δάνειο που ήρθε τα προηγούμενα Χριστούγεννα.

Τον Ιανουάριο έκανα μόνη μου την έκδοση του τέταρτου βιβλίου μου,
το «Στιγμές Ζωής, Στιγμές Ψυχής», το οποίο ως επί το πλείστον χαρίζω.
Αυτό ήταν η αφορμή να γνωρίσω ανθρώπους σημαντικούς και να μάθω

και για τα μπλογκ, τα οποία μου κράτησαν συντροφιά ατέλειωτες ώρες.
Μέσω αυτού γνώρισα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους που ίσως δεν θα γνώριζα ποτέ, και να "ακούσω" άπειρες «Φωνές». "Φωνές" που άλλες μου έδωσαν χαρά, άλλες με έκαναν να κλάψω, να θυμώσω, να στεναχωρεθώ, να γελάσω.

Τον Μάρτιο γκρεμίστηκε το πατρικό στο χωριό και τον Αύγουστο τρία νέα σπιτάκια, (ένα για κάθε παιδί κι ένα για τα γερόντια- σωστές κινήσεις!) μας καλούσαν κοντά τους, να μας φιλοξενήσουν κι ας μην ήταν ακόμα έτοιμα. Ο συνδυασμός παλιού και νέου σπιτιού μαζί με την ολοκλήρωσή τους έφεραν όλου του κόσμου τα συναισθήματα. Να γελάς και να κλαις μαζί. Να χαίρεσαι και να απογοητεύεσαι μαζί, όταν βλέπεις το αποτέλεσμα της εργασίας που έκαναν τα μαστόρια. Να χαίρεσαι που έχεις λεφτά και να στεναχωριέσαι μαζί που είναι δανεικά και η θηλειά είναι έτοιμη εκεί, να σε περιμένει με υπομονή 25 ολόκληρα χρόνια!

Ο Μάρτιος έφερε και τον αίφνίδιο θάνατο μιας γυναίκας, που με συγκλόνισε κι ακόμη με συγκλονίζουν τα αποτελέσματά του, χωρίς να μπορώ να τα εμποδίσω... (Δεν αφορά την οικογένειά μου, αλλά το πρόβλημα με άγγιξε και έφτασε στο σπίτι μου).

Τον Μάιο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Καλυδών (Αθήνας) η τρίτη έκδοση του πρώτου βιβλίου μου « Γράμμα στην μάννα με δύο ν ». Αυτό κι αν μου έφερε ανάμικτα συναισθήματα! Αυτό κι αν ήταν η αφορμή να γνωρίσω ξεχωριστούς ανθρώπους!

Τον Αύγουστο μαζί με τις διακοπές συνάντησα μετά από πολλά χρόνια ξανά την Μάννα, με αφορμή το νέο οστεοφυλάκιο του χωριού. Δυνατή συνάντηση! Γι΄αυτό και δεν γράφτηκε ποτέ! ( Τα καλύτερα κείμενα είναι εκείνα που δεν γράφτηκαν στην ώρα τους).

Σεπτέμβριο κάποια κρούσματα κακής υγείας, έκαναν το μέλλον να φαντάζει μικρό....
τόσο, που λέγεται "παρών"! Το δέχτηκα σιωπηλά και ετοίμασα εκρεμότητες ... και ψυχή...

Οκτώβριος, νέες ελπίδες για λάθος διάγνωση (ή θαύμα Θεού;) έφεραν "μετρημένη" χαρά....

Τον ίδιο μήνα μια παρεξήγηση στα μπλογκ, έφερε "ασήκωτες" πληγές.... (Ασήκωτες! Επιμένω στην έκφραση, κι ας μη στέκει!)

Ο Νοέμβριος έφερε δικαιώσεις ετών, αλλά και στεναχώρια για την κακή υγεία συγγενικών και γνωστών ανθρώπων.

Και ο Δεκέμβριος έφερε το 2007 που ανέτειλε πριν ένα 24ωρο και χαίρομαι πολύ που έφερε κοντά μας μια αγαπημένη και ξεχωριστή «φωνή» και όχι μόνο, που δεν είναι άλλη απ΄ την αγαπημένη σε όλους μας Μαρίνα!

Καλωσορίζω λοιπόν και από δω την αγαπημένη μου Μαρίνα και της εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο στην ζωή της! Είμαι βέβαιη πως η ζωή της οφείλει πολλά και το 2007 πρέπει να αρχίσει να ξεχρεώνει.

Καλωσορίζω και το 2007 που ήρθε στην ζωή όλων μας, μόλις.
Απλώνω τα χέρια και τ΄ αγκαλιάζω. Είμαι όμως επιφυλακτική μαζί του, μέχρι να δω τι θα μου φέρει και να τ΄αγαπήσω κι αυτό, όπως αγάπησα το 2006 και όλα τα υπόλοιπα χρόνια, μέχρι το 1960, γιατί τα ΕΖΗΣΑ!

Και έτσι πάει.
Αγαπάς κάποιον, όταν τον ζήσεις!
Ακόμα και τον χρόνο!
Σαν έναν Άνθρωπο!
Μελαγχολείς και στεναχωριέσαι για κείνον που έφυγε.....
Χαίρεσαι και ελπίζεις για τον καινούργιο που έρχεται να πάρει την θέση του παλιού.

Αυτόν τον αποχαιρετισμό γιόρτασα χθες και δεν μπόρεσα να σας γράψω.
Τους είχα καλεσμένους σε κοινό πάρτυ. Αποχαιρετισμό του 2006 και υποδοχή του 2007 που ήρθε. ( Το πως τους γιόρτασα, θα σας το γράψω άλλη μέρα).

Ήθελα να καλοπάρω τον νέο, να μας έχει όλους καλά και να ευχαριστήσω τον παλιό, για όσα μου έφερε, μη με πει αχάριστη!

Μεγάλο υστερόγραφο:

Είχα χρόνια να νιώσω την ανάγκη του

"ένα στυλό ρε παιδιά, να γράψω!"

και την έννιωσα έντονα απόψε. Αντιστάθηκα όμως στο χαρτί, (τάχα για να γράψω σε σας), αλλά ο απολογισμός του 2006 και η "ανάγκη" για εκτόνωση, με νίκησε. Σίγουρα δεν έγραψα όσα είχα ανάγκη να γράψω, (στο λίγο που έμεινα μόνη μου), όμως νιώθω καλύτερα τώρα που "άδειασα" εδώ κάποια πράγματα και τα εμπιστεύτηκα σε σας. Βέβαια αυτό είναι εγωιστικό, γιατί δεν σας επισκέφτηκα ακόμη, κι ο χρόνος είναι πάλι λίγος, (γιατί έχω ακόμη μουσαφίρηδες), αλλά "γραφιάδες" όλοι σας, πιστεύω πως με καταλαβαίνετε, ακόμη!

Υστερόγραφο μικρούλι:
Συγνώμη για συντακτικά, εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη. Διώχνω το κείμενο αδούλευτο, για να απαντήσω στα σχόλιά σας και να επισκεφτώ όσους προλάβω, πριν γυρίσουν τα κορίτσια.