Παρασκευή, Μαρτίου 23, 2007

Καλά ταξίδια γλάροι μου!


Ένας γλάρος έτρεχε να προλάβει ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο που σήκωσε άγκυρα.
Ήθελε να φύγει από καιρό. Δεν ήθελε να βλέπουν το πέταγμα του οι άνθρωποι. Ήθελε να πετάει σε ανοιχτές θάλασσες. Να τον βλέπουν μόνο όσοι ταξιδεύουν. Τα πέταγμά του το χάριζε μόνο σ' αυτούς. Θεωρούσε πως μόνο αυτοί το άξιζαν.

Στο λιμάνι αυτό βρέθηκε γιατί είχε ανάγκη από τροφή και από ξεκούραση. Τον ξεγέλασε ένα ψαροκάικο και τον έφερε εδώ, μαζί με την ομάδα του. Αναγκάστηκε να μείνει πολύ. Έκανε πολλές απόπειρες φυγής, μα πάντα γύριζε πίσω. Κάποια γυναίκα τον κρατούσε πίσω, γιατί αυτή έδειχνε να τον θαυμάζει πιο πολύ, απ' τον υπόλοιπο κόσμο που έκανε βόλτες στην παραλία και όλο τον πλησίαζε. Αυτό τον κολάκευε στην αρχή.

Τώρα τελευταία, αυτή η γυναίκα τον πλησίασε πολύ και φοβήθηκε. Κρατούσε και κάτι στα χέρια της. Έπρεπε να φύγει το γρηγορότερο. Έτσι σκέφτηκε και δεν άλλαζε γνώμη με τίποτα.
Άδικα φώναζε αυτή, πως οι προθέσεις της ήταν καλές. Εκείνος είχε βγάλει τη δική του γνώμη γι' αυτή και ήταν τελεσίδικη.

Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και έτσι έπρεπε. Έπρεπε να προλάβει.

Έφτασε λαχανιασμένος στο κρουαζιερόπλοιο....


και πέρασε μπροστά. Δεν του άρεσε ποτέ να μένει πίσω. Ήταν ο πιο εγωιστής γλάρος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Είχε όμως την αξία του. Ήταν ο υπερήφανος, ο πιο έξυπνος, ο αρχηγός.


Πίσω ήταν η ομάδα του. Αυτοί οι γλάροι περίμεναν τις μικρές βαρκούλες να ξεκινήσουν, για να τον ακολουθήσουν. Ήξεραν τον προορισμό του και θα πετούσαν μετά για να τον φτάσουν.
Δεν ήταν έτοιμοι ακόμα να τρέξουν πίσω του. Χρειάζονταν και άλλες δυνάμεις. Ίσως αν αυτή η γυναίκα να τους έδινε τροφή, να έτρωγαν, να δυνάμωναν και μετά να τον ακολουθούσαν πετώντας.
Ίσως. Δεν ήξεραν. Ρίσκο έπαιρναν. Κρατούσαν όμως τις αποστάσεις. Βρίσκονταν ήδη πολύ μακριά της και κοίταζαν.
Κάποιοι πιο θαρραλέοι έφυγαν νωρίτερα με άλλα καράβια, πιο μικρά. Με ότι βρήκαν μπροστά τους. Αρκεί να μην χάσουν τον αρχηγό τους. Να είναι στο δρόμο του, να ελέγξουν για άλλα καλύτερα καράβια και να τον περιμένουν. Ήξεραν τις διαθέσεις του αρχηγού τους. Ήθελε να φύγει. Κι έτσι έπρεπε να γίνει. Να φύγουν κι αυτοί. Κάποιοι νωρίτερα, κάποιοι αργότερα.

Καλό ταξίδι γλάρε μου σε σένα και σε όλη σου την ομάδα!
Μόνο να τους προσέχεις!
Ειδικά αυτό το μικρούλι, το τελευταίο, που δεν έχει μάθει καλά ακόμα το κολύμπι της ζωής και τ' αγαπώ πολύ! Να το προσέχεις, σαν παιδί σου!
Εύχομαι γαλήνιες θάλασσες, σε όλους τους γλάρους!
Καλή και πολύ τροφή και πολλά γερά και πλούσια καράβια στο δρόμο σας!
Ξέρω πως οι γλάροι δεν μένουν ποτέ στο ίδιο μέρος. Κουράζονται και ίσως κουράζουν κι αυτοί, γιατί ξεμυαλίζουν τους ανθρώπους και βγαίνουν απ' το πρόγραμμά τους. Γιατί οι άνθρωποι έχουν πρόγραμμα και υποχρεώσεις. Περπατούν στη γη και δεν έχουν φτερά για να πετάξουν. Μόνο με αεροπλάνο, αλλά αυτό το πέταγμα το απολαμβάνουν μόνο οι πλούσιοι και δεν έχει καμιά σχέση με του γλάρου.
Οι φτωχοί μένουν να χαιρετάνε και τους γλάρους και τ' αεροπλάνα.
Στους γλάρους αρέσει να φεύγουν. Να ταξιδεύουν. Και δεν τους νοιάζει ο καιρός.
Ζουν για το ταξίδι. Και καλά κάνουν. Αυτή είναι η ζωή τους! Να ταξιδεύουν!
Τους αγαπώ πολύ τους γλάρους. Πάντα τους αγαπούσα, κι ας έφευγαν.

Εγώ θα μείνω εδώ, γιατί δεν είμαι γλάρος, γιατί ο τόπος μου είναι εδώ, σταθερός και τον αγαπώ πολύ. Όπως αγαπώ και σας γλαράκια μου! Αν δεν σας άρεσε η αγάπη μου και σας τρόμαξε, δεν φταίω εγώ. Λάθος καταλάβατε κι εσείς κι ο αρχηγός σας. Κουράστηκα να το λέω. Δε με νοιάζει πια!
Εγώ θα είμαι εδώ. Αν κάποτε άλλα καράβια σας φέρουν στο ίδιο λιμάνι, εγώ θα είμαι εδώ, για να σας δείξω με αποδείξεις, ότι στα χέρια μου κρατούσα σπόρους και όχι δηλητήριο, όπως νομίσατε.
Ναι.... και μια φωτογραφική μηχανή!
Σας καταλαβαίνω όμως.... Πολύ! Στα όνειρά μου κι εγώ έχω πετάξει και πολλές φορές ξύπνησα τρομαγμένη.
Ενώ εσείς φεύγετε, εγώ σας κουνάω το μαντήλι και σας τραγουδάω το:
"Θέλεις δε θέλεις, θα μου αφήσεις, τις αναμνήσεις...."
καλές ή κακές.
Εγώ δεν διαγράφω έτσι εύκολα, τίποτα!
Όλα ήταν μέρος της ζωής μου. Και οι χαρές και οι λύπες και οι πληγές και τα σημάδια. Ακόμα και αυτές οι φωτογραφίες, που φεύγετε.....
Να είστε σίγουροι, πως θα τις "προσέχω" καλύτερα απ' τα μάτια μου κι αυτές και τις αναμνήσεις! Πιστέψ' τε με και μην αμφιβάλλετε ποτέ γι' αυτό.

Καλά ταξίδια γλάροι μου! Δεν σας ζητώ να με πάρετε μαζί στο πέταγμά σας. Είμαι πολύ κουρασμένη, δεν αντέχω τα συχνά ταξίδια σας και δεν θέλω να γίνω βάρος στις πλάτες σας.
Καλά ταξίδια γλάροι μου!

4 σχόλια:

  1. Εγω πάλι τους ζηλεύω τους γλάρους!
    Ειδικά εκείνες τις στιγμές που αιωρούνται ακίνητοι πάνω στα ρεύματα αέρα λες και εχουν σταματήσει τον χρόνο.
    Αλλά νομίζω ότι τις θάλασσες τις θέλουν φουρτουνιασμένες.
    Η ηρεμία είναι για τα χελιδόνια που μεγαλώνουν μωρά στις γωνιές των τοίχων.
    Τουτοι δω την χαίρονται διαφορετικά την ζωή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κυκλαμινάκι όμορφο, (κι' αγαπημένο μου λουλούδι!),
    Διακρίνω μια θλίψη, πίκρα, απογοήτευση, ή αποχωρισμό;.....
    Εσύ, είσαι το λιμάνι που πάντα ο/οι γλάρος/οι θα γυρίζει/ζουν.....
    Πρέπει να ξαποσταίνουν, δε γίνεται να αρμενίζουν συνέχεια.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου ραλούκα μου!
    Όπως την βρίσκει ο καθένας! Έτσι είναι και τα πουλιά!
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φύρδην μίγδην μου,
    ήταν μια ιστορία γλάρων. Αν εξέπεμπε και κάτι από μένα, δεν είναι κακό! Είναι;
    Άσ' τους κορίτσι μου να αρμενίζουν!
    Αρκεί να είναι γεροί και ευτυχισμένοι!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή