Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007

Πλούσιες κυρίες και ΚΥΡΙΕΣ!


Θυμάμαι, ήμουνα 25 χρονών, με δυο παιδάκια όταν μια πλούσια Αθηναία κυρία μου είπε να πάμε στα μαγαζιά του Βόλου να ψωνίσει.
Θυμάμαι οι δεσμίδες απ’ τα χιλιάρικα φούσκωναν στην τσάντα της και είχαν ξεχειλίσει.
Θυμάμαι μπαίναμε στα πιο ακριβά μαγαζιά, δοκίμαζε, αγόραζε, γέμιζε τσάντες κι εγώ με μεγάλη χαρά τις κουβαλούσα.
Θυμάμαι που ζητούσε την γνώμη μου και της την έλεγα με όλη μου την ειλικρίνεια.
«Αυτό σε παχαίνει, αυτό σε φωτίζει, αυτό σου πάει πολύ!»
Θυμάμαι που μου μίλαγε για τις φίλες της και μου έλεγε ότι όλες ήταν δίπλα της από συμφέρον και μάλιστα από κείνη έμαθα το γνωστό :
«Φίλος επιζήμιος εχθρός επικαλείται».
Θυμάμαι που κάποια στιγμή κουράστηκε να προβάρει άλλα ρούχα και μου είπε:
«Διάλεξε κι εσύ κάτι να σου πάρω!»
Θυμάμαι ότι ντράπηκα πολύ και προσβάλθηκα. Γυμνή να ήμουνα, ποτέ δε θα καταδεχόμουνα να γίνω άλλη μια φίλη "επιζήμια" στη λίστα της ζωής της.
Μπορεί να ήθελα κι εγώ να πάρω ένα όμορφο δεύτερο φουστάνι, μα δε σημαίνει πως ήμουνα και ζητιάνα!
Θυμάμαι ότι της αρνήθηκα ευγενικά κι εκείνη επέμενε, γιατί είχε πολλά λεφτά και δεν θα την ξόδευα...
Θυμάμαι ότι δεν ζήλεψα τα φουστάνια της και χαιρόμουν για τα καινούργια της ρούχα, πραγματικά.
Θυμάμαι ότι αν και φορούσα το καλό μου το φουστάνι, κόκκινο με άσπρο γιακαδάκι κι αυτό μου έφτανε για τις μετρημένες βόλτες μου, ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι μου, στα παιδάκια μου, στον αντρούλη μου, στην μαννούλα μου… στα πλούτη μου!
Θυμάμαι ότι δεν έφυγα…
Θυμάμαι ότι έμεινα εκεί μαζί της, μέχρι που έκλεισαν τα μαγαζιά.

Όλα αυτά τα «θυμάμαι», τα θυμήθηκα χθες (Δευτέρα) και συγκινήθηκα πολύ, όταν συνάντησα μια άλλη πλούσια ΚΥΡΙΑ στην Αθήνα. Μια ΚΥΡΙΑ, πολύ αλλιώτικη, πολύ γλυκιά, πολύ Ανώτερη.
Σ’ αυτή την κυρία δεν είδα Ευράκια να ξεχειλίζουν, γιατί ήξερε να τα «κρύψει», τόσο που να μην με προσβάλλει…
Αυτή η κυρία ξεχείλιζε από καλοσύνη, από εκτίμηση και αγάπη για το πρόσωπό μου.
Αυτή η κυρία, πολύ με συγκίνησε…
Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, σιωπώ. Χάνω τις λέξεις, κι αυτές τις λίγες που ξέρω…
Να είναι πάντα καλά, γερή, ευτυχισμένη και επιτυχημένη! Να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι που αγαπά, για να χαμογελάει πάντα! Το αξίζει!

Αν ήταν όλοι οι πλούσιοι έτσι, θα ένιωθαν πιο όμορφα οι φτωχοί.
Σ' ευχαριστώ ΩΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ!
Μ' έκανες να νιώσω σαν την Σταχτοπούτα...
Να ξέρεις πως αυτή η Σταχτοπούτα εκτίμησε πολλά... κι ας μην τα είπε...
(Η φωτο... δική μας!)

6 σχόλια:

  1. πολύ ωραία αναρτηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Yπέροχη εγγραφή, ό,τι ακριβώς αξίζει σε μια πραγματική Κυρία.
    Καλή σου μέρα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. nikos
    Ευχαριστώ Νίκο! Καλώς όρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νιόβη
    Καλημέρα σου και ευχαριστώ Νιόβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όμορφο.... =)

    τα ρασα δεν κάνουν τον παπά,..... ούτε το χ΄ρημα την κυρά ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ λίνα μου, όσο δεν φαντάζεσαι!
    Καλώς ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή