Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007

"Τώρα" διαρκείας....



Τώρα ήταν κι έγινε κιόλας, χθες!

Χθες βράδυ τέτοια ώρα, δυο κορίτσια έλεγαν τα μυστικά τους στο σαλόνι δίπλα στο τζάκι, με το φως των κεριών. Είχαν πολλά να πουν, γιατί αυτή η φίλη μένει στην Σουηδία. Χαιρόμουν που ήταν δίπλα μου, τόσο κοντά κι ας μην άκουγα τα μυστικά τους. Το αγόρι είχε βγει με άλλη παρέα.
Σαν τώρα ήταν, κι έγινε χθες!

Προχθές το βράδυ, δυο κορίτσια έμπαιναν, έβγαιναν, με πολλές στάσεις στην κουζίνα, στο σαλόνι και στο δωμάτιό τους. Ντύνονταν στολίζονταν, άντε να πάρεις σειρά στο μπάνιο, μέχρι να καλλωπιστούν για την επόμενη βόλτα. Το αγόρι έβγαινε πιο γρήγορα. Τα αγόρια δεν στολίζονται.
Σαν χθες ήταν κι έγινε προχθές!

Παραπροχθές το βράδυ, τα ίδια πάλι. Μεσημεριανή έξοδο, απογευματινή έξοδο, βραδινή έξοδο. Η φιλοξενούμενη φίλη απ΄την Αθήνα, έπρεπε να γνωρίσει καλά τον Βόλο, με τον ήλιο της Πρωτοχρονιάς! Και το αγόρι μπαινόβγαινε το βράδυ, για να δει το φεγγάρι....
Σαν προχθές ήταν κι έγινε παραπροχθές!

Προπαραπροχτές όμως, χαιρετούσαμε το 2006 και υποδεχόμασταν χαρούμενοι το 2007.
Εκεί θα σταθώ.
Τέτοια ώρα έτρεχα να μπω στο μπάνιο, να προλάβω να πλυθώ, να με βρει ο καινούργιος χρόνος καθαρή. Τα κορίτσια αργούσαν κι εγώ γκρίνιαζα. Πρόλαβα όμως, όπως είχαν προλάβει και ο άντρας μου και το αγόρι.
Τόσο τρέξιμο, τόσο άγχος! Κάθε χρόνο τρώγαμε πριν έρθει ο καινούργιος χρόνος. Φέτος δεν προλάβαμε. Φάγαμε μετά τα έθιμα....
«Να τα κάνεις όλα μαμά! Να τα δει και η φίλη μου!»
«Να τα κάνω κορίτσι μου!»
Κι αυτά δεν τα προλάβαμε όλα πριν τις 12. Κάποια τα κάναμε μετά. Προλάβαμε όμως τα βασικά.
12 παρά πέντε ο αφέντης του σπιτιού, ήταν έξω απ΄την πόρτα. Εκείνος στη θέση του κι εμείς στις θέσεις μας. Στη γραμμή πίσω απ΄ την πόρτα.
Σβήσαμε τα φώτα. Βλέπαμε απ΄το φως της φλόγας του τζακιού και των κεριών. Η κόρη κοντά στο τζάκι, με έτοιμο τον κόκκινο φάκελο να καεί στην πυρά, με κρυφές και φανερές επιθυμίες όλων μας, γραπτές για να πραγματοποιηθούν μέσα στον χρόνο!
3, 2, 1!
Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω τα φώτα, ο φάκελος με τις επιθυμίες ήδη καίγεται και ο άντρας μου ντυμένος με την στολή του Άει Βασίλη, λέγοντας "Χρόνια Πολλά", έσκασε τρεις φορές το ρόδι κάτω στην είσοδο, να είναι τυχερή η χρονιά! Μετά άνοιξε την σαμπάνια και το "πάφ" της ξεχώρισε απ΄τις τουφεκιές των γειτόνων.
Μετά, γέμιζε ένα ένα ποτήρι με σαμπάνια και το έδινε με ευχές σε μας, με την σειρά.
Μετά γέμισε και το δικό του, τσουγκρίσαμε όλοι μαζί στην πόρτα, πήρε το τσουβάλι με τα δώρα και τα γράμματα και ήρθε στο φτωχικό μας. Γελαστός και χαρούμενος, έδινε σε έναν έναν τα δώρα του και το γράμμα ή την κάρτα του. Φέτος ο ταχυδρόμος είχε λιγότερα γράμματα, γιατί ο Άει Βασίλης είχε πολύ τρέξιμο και δεν πρόλαβε να γράψει. Αντί για 25, ήταν 20. Ήμασταν 5, όλοι πήραμε από 4 γράμματα. Σ΄αυτά τα γράμματα πάντα γράφουμε λόγια ουσίας, ή παράπονα που δεν λέγονται με το στόμα και σίγουρα ευχές. (Εμένα μες τα παράπονα ήταν και τα μπλογκ!)
Μεγάλη η χαρά με τα δώρα, πολύ περισσυλογή με την αλληλογραφία που δεν κράτησε για πολύ, γιατί περίμεναν τα δώρα του καθενός για τον καθένα. Εγώ σε όλους. Τα κορίτσια σε όλους. Το αγόρι σε όλους. Δεν έχει σημασία η χρηματική τους αξία, όσο η κίνηση.
Πέρασε η ώρα, χωρίς να καθίσουμε στο τραπέζι. Το σαλόνι είχε γεμίσει πολύχρωμα χαρτιά και σακκούλες! Όμορφα σκουπίδια. Στο πάτωμα. Εκεί. Να τα βλέπουμε, να τα πατάμε!

Διάλειμμα για φαί. Ευχές, τσουγκρίσματα, νοστιμιές!

Ντριν το κουδούνι. Ήρθε ο κουμπάρος για ποδαρικό με τον μικρό. Η βαφτιστήρα μου δεν ήρθε, γιατί ήταν αργά.

«Ακόμα δεν φάγατε;»
«Σ΄αγαπάει η πεθερά σου κουμπάρε! Κοπιάστε να φάμε όλοι μαζί!»
Εκεί στο τραπέζι, γύρισε η λοταρία. Κάθε νούμερο έκρυβε ένα κέρμα, ή Χρόνια Πολλά! Γύρα γύρα και ξανά απ΄ την αρχή. Όλοι κάτι πήραν, ενώ έτρωγαν.

«Μαμά, τα μπαλόνια!!!!»
«Φάτε πρώτα κορίτσι μου!»
«Όχι τώρα! Πριν φύγει ο Γιωργάκης!»
Βουρ στο σαλόνι όλοι μαζί. Μικροί και μεγάλοι.

«Α! Δεν έχει! Φέτος άλλάζει το πρόγραμμα. Όχι όποιος προλάβει! Ένας, ένας! Με την σειρά! Πάρε Γιωργάκη την οδοντογλυφίδα και σπάσε όποιο μπαλόνι θέλεις».
Φοβόταν Ο Γιωργάκης το "μπαμ", βοηθούσαν και οι μεγάλοι! Η οδοντογυφίδα άλλαζε χέρια και ξαναγύριζε πάλι στα ίδια.
Πολλά τα μπαλόνια, λίγα τα πολύ τυχερά. Ευχές, 1ε 2ε 5ε, για το καλό! Για γούρι!
Σαν τώρα ήταν, που γέλαγα βλέποντας τον άντρα μου να μπουσουλάει στο πάτωμα, σα μωρό παιδί, για να καρφώσει το τυχερό μπαλόνι! 50 χρονών άνθρωπος, ίσος κι όμοιος με τον Γιωργάκη! Πολλά τα γέλια. Εγώ δεν συμμετείχα. Προτίμησα να κάνω τον φωτογράφο. Είχα κερδίσει ήδη, που τους έκανα όλους παιδιά!

Φάγαμε πάλι κι ο κουμπάρος με τον Γιωργάκη έφυγαν.
«Μαμά την βασιλόππιτα! Την ξέχασες!»
«Πού μυαλό, κορίτσι μου;»

Σκαλίσαμε και την βασιλόπιττα. Το φλουρί συνόρευε σε τέσσερα κομμάτια. Του σπιτιού, των γονιών και της κόρης. Πήραμε όλοι μας τη χαρά και το χαρτονόμισμα το δώσαμε στην κόρη....

«Μαμά, αργήσαμε! Φεύγουμε!»

Είπα κι εγώ! Θυμήθηκε και τ΄ άλλα που ξέχασα ή μάλλον δεν πρόλαβα να ετοιμάσω;
Φτηνά την γλύτωσα!

Πριν λίγες μέρες ήταν, και λέγεται πέρ΄σι!

Τώρα άρχισα να γράφω, κι έγινε Πριν!

17 σχόλια:

  1. Σαν τώρα έβαλα την φακή στη φωτιά και την έκαψα!!!!
    Γούρι;
    Τυχερή ήμουν, που δεν πήρα φωτιά!
    Αχ! Πρέπει να κόψω το blogging,το συντομότερο!
    Μεγάλος ξεμυαλισμός! Μη γελάτε καθόλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παιδιά, έχω πεθάνει στα γέλια! Γελάω μόνη μου! Το τραγούδι
    "Πήρα ΦΩΤΙΑΑΑΑΑ!", το ξέρετε;
    Ε, εντάξει! Δεν πήρα, αλλά πάει το φαί! Μύρισε! Θα τ΄ακούσω αύριο και θα έχουν και δίκιο!Μα εγώ πήγα και το έκλεισα το μάτι, αλλά, νόμιζα! Απ΄την βιασύνη την πολύ, το χαμήλωσα αντί να το κλείσω!
    Καλά που ξαναπήγα στην κουζίνα για γλυκό! Αλλιώς, θα γελάγατε εσείς αύριο!
    Ευτυχώς όμως, ήμουν τυχερή!
    Έτσι κι αλλιώς, δεν την συμπαθούν και πολύ την φακή!
    Χαλάλι μου! Ε;Τόσες μέρες είχα πάθει στέρηση του blogging.
    Με παρέσυραν και οι αναμνήσεις...
    είναι καλή δικαιολογία!
    Αυτό κι αν είναι θέμα για ποστ!
    Προσοχή όμως! Χωρίς φαί στη φωτιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή Χρονιά να έχεις και προπάντων να μην παίζεις με την φωτιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άβατον
    Τώρα, μετά από αυτή την λαχτάρα;
    Δεν θα ξαναμαγειρεύω όταν γράφω!
    Δεν θα ξαναμαγειρεύω όταν γράφω!
    Η καημένη, τζάμπα μου βγήκε το όνομα! Στο γουόρντ έγραφα! Για μένα! Μετά είπα, ας βάλλω και κάτι στο ποστ!
    Μόλις γύρισε ο γιος μου απ΄την βόλτα, με ρώτησε γελώντας:
    "Που είναι οι φακές, κυκλάμινο του βουνού;"
    Αχ! Αυτό το κυκλάμινο του βουνού!
    Για όλα αυτό φταίει!
    Καλό βράδυ φίλε μου! 8 μήνες δεν το ξαναέπαθα αυτό!
    Το κακό δε αργεί να γίνει!
    Μη με βλέπεις που γελάω. Να! μου πάει!
    Καίγεται η φακή; Κι όμως καίγεται!
    Και το σπίτι ολόκληρο καίγεται,από μια αφηρημένη κίνηση.Το πάθημά μου, ας γίνει μάθημα σε όλους!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαχαχαχα
    Καλημέρα και από μένα :-)
    (το word φταίει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλημέρα και χωρίς απρόοπτα:))
    απολαυστικό κείμενο ελπίδα μας, μού έφτιαξες την διάθεση - το τώρα γίνεται πριν, μένει όμως πάντα η ομορφιά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Xεχεχε....πολύ το χάρηκα..το κείμενο!:Ρ
    Πρόσεχε με το φαί..πρόσεχε!Να πάρεις απο αυτά τα ρολογάκια να μην ξεχνιέσαι...χεχε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. στέφανος
    Η φακή φταίει!Εκδικήθηκε γιατί τόσες μέρες προτιμήσαμε τα κρέατα.
    Και....
    "Μ΄εκδικήθηκε,
    ήξερε πως δεν την αγαπούσα...."
    που λέει και το άσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ψιτρονέλλα μου γλυκιά,
    Το κάτι μου μένει είναι και η καμμένη φακή και η κατσαρόλα που θέλει καλό τρίψιμο και η νυκοκοιρά χωρίς φαί!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εξίλιο μου, γελάς έ:
    Βρε συ, δεν έφταιγα! Πάντα βάζω το ξυπνητηράκι του κινητού και πάω αμέσως. Και χθες το έβαλα και πήγα!
    Έρριξα μάλιστα κι ένα ποτηράκι ακόμα νερό και έκλεισα το μάτι.
    Πήγα βόλτα το σκυλί και μετά αφέθηκα στο γουόρντ και στις αναμνήσεις! Ήμουν ξένιαστη απ΄το φαί. Νόμιζα πως όλα εντάξει!
    Αμ, δε! Ο δαίμων της κουζίνας βοήθησε να καίει το μάτι πολύ χαμηλά.Μέχρι να τα θυμηθώ εγώ όλα τα έθιμα, σκέψου δεν τα έγραψα και όλα, έγινε το κακό! Που να πήγαινα για ύπνο! Ευτυχώς που είμαι ξενύχτισσα και ελέγχω τους δαίμονες!
    Φιλιά πολλά! Καλή χρονιά είπες;
    Αμ, δεν είπες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για δες που η φακή έκλεψε την παράσταση!
    Δεν ξέρω πάντως αν σας μύρισε εσάς, το σπίτι πάντως, δεν μυρίζει τίποτα! Τα κάλυψα όλα... όπως η γάτα. Λίγο ξυδάκι, λίγο άρωμα, εξαφάνισα και τα ίχνη, τέλος καλό, όλα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. citronella μου, σόρυ για το ψι!
    Νόμιζα πως ήμουν στο Αγγλικό! Μετά το είδα!
    Ο δαίμων του τυπογραφείου!
    Ένα παπά ρε παιδιά! Να με διαβάσει!
    Φτείστε με κι εσείς!Με ματιάσανε!
    (Μη βγάλετε το άχτι σας όμως! με το μαλακό!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φτού..φουτού καλέ!!

    ..και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑ!!(ειχα την εντύπωση ότι το είχα πει:Ρ)

    Φιλάκια!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θα μας κεράσεις τίποτα που ήρθαμε στο σπιτικό σου?ΚΑνά γλυκάκι?:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. exilio μου, κι εγώ νόμιζα πως είχα κλείσει το μάτι της κουζίνας, αλλά, γελάστηκα!
    Σε κέρασα φωτογραφίες με χιόνι. Ελπίζω να σ΄αρέσουν!
    Φιλιά πολλά, Καλή Χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κάθε χρόνο να περνάς το ίδιο καλά και ακόμα καλύτερα. Χθες και πέρυσι είναι έννοιες που χάνονται μέσα στα βάθη της θύμησής μας. Το πέρσι και το φέτος θα χαθούν μέσα στην αιωνιότητα που αναμοχλέυει κάθε τόσο η μνήμη μας. Δεν υπάρχει χρόνος. Είναι μία διάσταση που μόνο να τη μετράμε μπορούμε -ή έτσι νομίζουμε- μα είναι τόσο άπειρος όσες και οι μνήμες σου. Σε λίγα χρόνια που το 50χρονο παιδάκι θα γίνει 60παιδί, θα θυμάσαι και θα γελάς στην αγκαλιά του. Να περνάτε καλά και να γλεντάτε τις αλλαγές χωρίς να θυμάστε το πέρσι και το πριν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δείμε μου,
    αν δεν θυμάσαι, δεν μπορείς να συνεχίσεις.Οι αναμνήσεις είναι πάντα οι ρίζες που δένουν ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις.
    Καλή σου χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή