Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Μπόρα είναι. Θα περάσει;

Εδώ και ώρα στενοχωρέθηκα πολύ.
Πήγα στο μόνιτορ για να δω ποιός απ' τους γνωστούς μου μπλόγγερ έγραψε νέο ποστ, γιατί το έχω πει απ' την αρχή, ότι δεν κατέχω Αγγλικά, ούτε από λιγκ και τα συναφή. Από κει οδηγήθηκα σε διάφορα ποστ και σχόλια κι επειδή δεν καταλαβαίνω και πολλά, ούτε ξέρω τι ακριβώς συνέβει, για να πάρω θέση.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παναγιώτη, που με το μεράκι του έδινε βήμα σε όλους μας και ιδιαίτερα εμένα (που δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις) με βοηθούσε πολύ στο να βρίσκω αγαπημένες "φωνές" και θέματα ή σκέψεις που με ενδιαφέρουν ή μ' αγγίζουν. Όπως βοήθησε φυσικά και να με βρουν άλλες φωνές, να ανταλάξουμε απόψεις και ακόμη και να γίνουμε φίλοι.

Θέλω να ευχηθώ "σιδερένια" στην Μιραντολίνα και ποτέ στη ζωή της να μην ξαναπεράσει τέτοιο σοκ. Σίγουρα κάτι τέτοιες στιγμές ο άνθρωπος έχει ανάγκη από αληθινές φωνές, από εκείνες που βγάζουν πραγματική αγάπη, όχι μόνο σαν ωραίες λέξεις γραμμένες, αλλά να αποπνέουν θετικό συναίσθημα, κι αυτό το διαισθάνεται νομίζω ο κάθε μπλόγγερ και ο κάθε σχολιαστής. Την καταλαβαίνω πολύ για ότι αισθάνθηκε και για την ανάγκη της να κλείσει το μπλογκ της αυτή τη στιγμή. Εγώ δεν την γνώριζα την κοπέλα, όπως δεν γνωρίζω και άλλους πολλούς. Μα αυτό δεν έχει σημασία. Ζούμε όλοι σε ένα χώρο και θα πρέπει να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Εύχομαι σύντομα να το ξανανοίξει, όχι μόνο για να την γνωρίσω κι εγώ, αλλά για να μην την στερηθούν οι φίλοι της και κυρίως για την δική της ευχαρίστηση.

Όπως εύχομαι και ο Παναγιώτης να ξανασυνεχίσει το έργο του, με πρόταση να συμμετέχουμε όλοι μας σε μηνιαία οικονομική ενίσχυση, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει και να κάνει το μεράκι του δουλειά.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει θέμα για το ποιος έχει δίκιο. Και οι δυο έχουν, απ' όσα κατάλαβα.
Θέλω να ελπίζω ότι είναι μια παρεξήγηση, μια κακιά στιγμή που θα περάσει και σύντομα θα λυθεί το πρόβλημα. Το να υπάρχουν στρατόπεδα νομίζω μόνο κακό κάνει. Δεν μας πάει ένα βήμα μπροστά ως ανθρώπους και ως μπλόγγερς.

Όταν πρωτομπήκα στα μπλοκ, το φανταζόμουν σαν ένα μικρό αγαπημένο χωριό, γι' αυτό έγραφα κάθε μου σκέψη. Πάντα πίστευα πως άνθρωποι που γράφουν είναι περισσότερο ευαίσθητοι και ειλικρινείς. Η πορεία και τα δικά μου παθήματα στο μπλοκ, μου δίδαξαν πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Δεν θα ήθελα να είναι έτσι. Όμως είναι. Δυστυχώς. Και λυπάμαι πολύ γι' αυτό. Αν μου πείτε ξανά ότι και η κοινωνία μας έτσι είναι, θα σας πω, ότι κι αυτή δεν μ' αρέσει έτσι και ότι εγώ κάνω ότι μπορώ από πλευρά μου, για να αλλάξει.

Μια βόλτα να κάνει κανείς σε διάφορες παρέες, θα συναντήσει περισσότερο κακία και υποκρισία, παρά αγάπη, καλοσύνη, τρυφερότητα για τον δίπλα, για τον συνάνθρωπο, που θα έπρεπε να βγάζει πραγματικά ένας ευαίσθητος μπλόγγερ, τουλάχιστον όπως εγώ τον φανταζόμουν.

Υπάρχουν βέβαια και μπλογκ που αγαλλιάζει η ψυχή σου σαν τα διαβάσεις, μα θαρρώ, λιγοστέψαν!

Κι όμως! Όλοι εμείς, αυτή η μικρή διαφορετική ομάδα μας (μέσα στο σύνολο της χώρας), θα μπορούσαμε να κάναμε πολύ περισσότερα πράγματα σ' αυτόν τον "δώρο" χώρο για μας και μάλιστα με ανθρώπους σαν τον Παναγιώτη που πρόσφερε σε όλους εμάς τις πολύτιμες υπηρεσίες του εθελοντικά μέχρι τώρα.

Εύχομαι κι ελπίζω, ότι αυτή η παρεξήγηση θα λυθεί σύντομα και θα μας πάει ένα βήμα μπροστά και όχι πίσω.

Λυπάμαι ειλικρινά που αυτό το μέσον που μπορεί να δώσει τόση χαρά και συντροφιά, δεν το μεταχειριζόμαστε σωστά και όπως του αξίζει. Εσείς;

8 σχόλια:

  1. Χρόνια πολλά, καλή χρονιά να έχουμε, γεμάτη έμπνευση, δημιουργικότητα και πάνω από όλα υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω ότι το Monitor ήταν ένβα πολύ εύχρηστο και αξιόλογο εργαλείο για όλους μας. Όποιος ενοχλούνταν ας βγει. Θέματα περι πνευματικής ιδιοκτησίας δεν υπάρχει, άσε που λειτουργούσε και διαφημιστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ελπίδα μας καλή χρονιά να έχουμε
    πόση αθωότητα διέκρινα σ όσα γράφεις και καλοσύνη
    μακάρι να χεις πάντα αυτό το βλέμμα
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. νίκος παργινός
    Καλή χρονιά Νίκο να έχουμε και υγεία! Όπως ακριβώς τα λες. Καλή επιτυχία σε ότι γράφεις και γενικά στην ζωή σου. (Είχαμε συναντηθεί κάποια στιγμή, μα μετά σε έχασα πάλι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δείμε μου, αν λειτουργούσε διαφηστικά, εμένα δεν με πειράζει καθόλου. Μακάρι να κέρδιζε κάτι. Αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα, γιατί ο Παναγιώτης επιτελούσε έργο και δικαιούτε και κέρδος και αμοιβή, σαν δώρο, για να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αλκυόνη μου, αυτό το βλέμμα μ' "έφαγε", γενικά στη ζωή μου, μα δεν θέλω και δεν μπορώ ν' αλλάξω, δυστυχώς ή ευτυχώς! Έτσι είμαι κι έτσι θα φύγω...
    Φιλιά και από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακόμα μια φορά αποδείκνύεται οτι όσο γερνάς μαθαίνεις. Προσωπικά δεν ήξερα καν οτι υπάρχει τέτοιο σάϊτ, αλλά νομίζω τοποθέτησες το ζήτημα πολύ όμορφα. Και το λέω αυτό καθώς μπήκα στον πειρασμό να διαβάσω για το μόνιτορ και τι έγινε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιώργο, δεν το πιστεύω ότι εσύ δεν το ήξερες! Εσύ που ξέρεις και έκανες μόνος σου το μπλογκ, δεν βρήκες αυτό; Ε! τότε σε πέρασα σε γνώσεις!Θα μου πεις εσύ δεν το χρειαζόσουν. Κάνεις μόνος τα λιγκ αυτών που θέλεις να διαβάσεις.Άρα και δεν θα σου λείψει! Τυχερέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή