Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007

Παλιά και νέα αλήθεια....

Δευτέρα, Ιούνιος 26, 2006

H αλήθεια μου....

Δεν θα έπρεπε, μα μου συμβαίνει....
Εδώ και καιρό, από τότε που αναγκάστηκα να "βγάλω την μάσκα μου", λόγω του βιβλίου, νομίζοντας ότι θα το βοηθήσω (το βοήθησα άραγε;), πηγαίνοντας να γράψω στο blog μου, νιώθω εγκλωβισμένη. Ανάλογα με τις στιγμές που ζω, ανάλογα τις σκέψεις της κάθε στιγμής, νιώθω και την ανάγκη να γράψω. Παλιότερα στο ημερολόγιό μου δεν είχα αυτό το πρόβλημα. Έγραφα όποτε το είχα ανάγκη, έγραφα ακριβώς ότι ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Εδώ στο blog δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Κι αυτό όχι γιατί μου το απαγορεύει κάποιος συγκεκριμένα. Αν μου το απαγορεύει κάποιος είναι η ίδια η λογική μου που μου λέει:
Θα σε παρεξηγήσουν.
Θα χαλάσεις την εικόνα σου.
Θα θίξεις καταστάσεις κι άτομα και τόσα άλλα...
Και κάπου εκεί, ανάλογα τη ψυχολογική φόρτιση εκείνης της στιγμής, πότε νικάει η λογική, πότε το συναίσθημα. Όταν περάσει αυτή η φορτισμένη στιγμή όμως, θυμώνω μ΄αυτόν τον αυθορμητισμό μου.
Θυμώνω με μένα.
Μαλώνω με μένα.
Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το blog μου δεν είναι για όλες τις στιγμές. Θα μπορούσε όμως να ήταν, αν δεν είχα βγάλει την μάσκα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έχω πραγματικά ανάγκη. Να διαφημίσω το βιβλίο μου ή να γράφω τις σκέψεις μου (εκτονώνοντας και τα συναισθήματά μου ανάλογα τις στιγμές), να επικοινωνήσω με κόσμο, να κάνω την πλάκα μου όταν θέλω, το «κουτσομπολιό» μου από ποστ σε ποστ ανάλογα το θέμα;
Μέσα μου βαθιά ξέρω, γι΄αυτό και το ξεκίνησα άλλωστε, για να καλύψω αυτή την εσωτερική ανάγκη. Δεν είμαι ο άνθρωπος της δημοσιότητας, για να νιώσω ότι καλύφθηκα. Μου λείπει κάτι πιο σημαντικό, που είναι η γραπτή εκτόνωση κι αυτό θέλω να λύσω. Αν ήξερα να ανοίξω άλλο blog, ίσως άνοιγα δέκα!Ένα για κάθε ενδιαφέρον μου ή και για διάφορες στιγμές της ζωής μου, όπως χαράς, θυμού, λύπης και τόσες άλλες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Δεν ξέρω αν μόνο σε μένα συμβαίνει αυτό και έχω πολλές και διαφορετικές ψυχολογικές διακυμάνσεις κατά την διάρκεια μιας ημέρας, πάντως μου συμβαίνει.
Θέλω να καταλήξω λοιπόν, στο ότι αυτό το θέμα με προβληματίζει πολύ και ζηλεύω όλους τους άλλους, τους ανώνυμους. Εκείνοι πραγματικά "ξεκουράζουν" την ψυχή τους. Θα ΄θελα να την ξεκουράζω πραγματικά κι εγώ. Τον τρόπο ψάχνω.
Θα καταφεύγω αυτές τις "άλλες" στιγμές στο πιστό ημερολογιάκι μου που είναι και ανέξοδο και δεν με μαρτυράει;
Θ΄ανοίξω κι άλλο blog;
Ή θα κρατήσω αυτό και σε όποιον αρέσει, ας με διαβάζει;
Εγώ έτσι κι αλλιώς, αυτή είμαι. Δεν πρόκειται ν΄ άλλάξω. Είμαι μια γυναίκα 46 ετών, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, συνταξιούχα, με την μόρφωση μιας μεσαίας Ελληνίδας που είναι συνάμα και νοικοκυρά και γειτόνισσα, με την διαφορά μου, ότι έχω αυτό το κουσούρι να εκτονώνομαι γραπτώς. Όσο κυριλέ και να ντυθώ, ο αυθορμητισμός θα βγει από μέσα μου κι όσα πλούτη και να μου δώσουνε, εγώ θα τρέχω στα "όλα 300!"
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Γεννιέται! Δεν γίνεται! Λυπάμαι που σας χάλασα την εικόνα μου, που σας πρόδωσα ίσως, μα έπρεπε να σας πω την αλήθεια μου. Για να νιώθω καλύτερα κι εγώ.
Σήμερα γράφοντας αυτά τα λόγια, νιώθω ότι "κάλυψα" και την ανάγκη μου για εκτόνωση και μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου "ξεκουράστηκε".
Γι΄ αυτό και τώρα, ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
Οι επόμενες στιγμές..... θα δείξουν για πόσο!

Ξημερώματα Κυριακής 14 Γενάρη 2007

Αυτές τις αλήθειες τις έγραψα πριν 6 μήνες, γιατί έτσι έννιωθα.
Έξι μήνες μετά, οι επόμενες στιγμές έδειξαν ότι:

Και άλλο μπλογκ άνοιξα, ( μου άνοιξαν - γιατί αυτό δεν το έχω μάθει όπως τα λινκ) αλλά, ούτε εκεί μπορούσα να καταφύγω όποτε ήθελα, όπως στο χαρτί. Ένιωθα ότι αναγνωριζόμουν εύκολα και δεν προχώρησε η ιδέα.

Οπότε, κατέληξα ότι ήταν μεγάλο λάθος για μένα η αποκάλυψη των στοιχείων μου. Και μου στέρησε την χαρά της εκτόνωσης και το βιβλίο δεν νομίζω πως το βοήθησα. Δεν μπορούσα να μιλάω συνέχεια γι' αυτό. Είχα μάθει μέχρι τώρα να μου το θυμίζουν άλλοι κι είχα ανάγκη εδώ να εκφράσω το "τώρα" και όχι αυτό που έγραψα πριν 15 χρόνια.

Μια κυρία με συμβούλεψε στην αρχή και σε πολλά βγήκε αληθινή.
Να είναι καλά, καλή της ώρα! Ίσως και να με διαβάζει ακόμα. Δεν το ξέρω.
Μου είχε πει να κρατήσω στυλ, όπως κάνουν κι άλλοι συγγραφείς, να μην ανακατέψω προσωπικά, να μην σχολιάζω σε άλλα ποστ, να μην απαντάω σε σχόλια, να μην διαφημίζω λινκ, να δημοσιεύω τις κριτικές μου και άλλα πολλά.

Ίσως αν τα έκανα όλα αυτά να πετύχαινα να με αγαπήσετε ή να με εκτιμήσετε περισσότερο και να γίνει ανάρπαστο το αγαπημένο μου βιβλίο. Θα αγαπούσατε όμως, ( αυτοί οι έστω λίγοι) μια ψεύτικη Κατερίνα.

Όμως, δεν μπορούσα και δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι μια άλλη. Είμαι άνθρωπος αυθόρμητος και εκδηλώνω αμέσως την χαρά μου ή την απογοήτευσή μου.
Κακό αυτό, ίσως, αλλά, δεν αλλάζει!

Πολλές φορές ξεχάστηκα κι εδώ κι έβγαλα από μέσα μου ότι θα έβγαζα και στο χαρτί. Αυτό ίσως και να χάλασε την εικόνα μου. Δεν το ξέρω. Ή μάλλον ξέρω, ότι από κάποιους παρεξηγήθηκα χωρίς πρόθεση και από κάποιους με πρόθεση.

Εδώ και 9 μήνες που άνοιξα το μπλογκ, πήρα χαρές αλλά και απογοητεύσεις που μ΄έκαναν ακόμη και να το σβήσω.

Κι αυτό το μετάνιωσα.
Έχω κάνει πολλά λάθη τελικά.
Απ' αυτά όμως, έμαθα κι ας έπαθα.

Τώρα είμαι στην φάση να δακτυλογραφήσω παλιά μου γραπτά, πρώτα για δική μου ανάγκη, κι ότι προκύψει....., γιατί σύντομα θα δουλέψω και δεν θα έχω πάλι τόσο ελεύθερο χρόνο να το κάνω, πόσο μάλλον για να διατηρήσω σωστά, όπως πρώτα το μπλογκ και τις επαφές μου.

Αγαπάω όμως και το κυκλάμινο και εσάς. Γι' αυτό και σιγά σιγά θέλω να το ομορφύνω, γιατί από τότε που το έσβησα το νιώθω ανάπηρο και με πονάει πολύ. Θέλω να το κάνω καλύτερο, για να έρχομαι να σας βρίσκω και να ξεκουράζομαι.

Η διάλυση του μόνιτορ με ανάγκασε να μάθω να κάνω λινκ, για να μην σας χάσω εγώ και όχι εσείς εμένα. Έτσι κι αλλιώς εσείς ξέρετε πως και που θα με βρείτε.

Κι επειδή έχω πάθει και εξάρτηση, όποτε νιώθω την ανάγκη να γράψω, θα το κάνω.

Όφειλα να σας ενημερώσω, για να μην παρεξηγηθώ πάλι, και να σας ευχηθώ καλή συνέχεια.

Να ξέρετε ότι το κυκλάμινο δεν θα ξανασβηστεί κι ότι θα υπολειτουργεί ή θα υπερλειτουργεί, ανάλογα τις συνθήκες της ζωής μου και τις διαθέσεις μου....

Όχι! Δεν είναι αποχαιρετισμός. Ενημέρωση είναι. Σε "φωνές" που με κατάλαβαν, με αγάπησαν και με δέχτηκαν όπως είμαι.

Χαίρομαι που έρχονται και νέα πρόσωπα, μα συνάμα στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να είμαι εντάξει μαζί τους, όχι μόνο σ' αυτούς, αλλά και στους παλιούς που μου στάθηκαν απ' την αρχή ως τώρα.

Σε όλους όφειλα αυτή την εξήγηση- ενημέρωση κι ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από καρδιάς!

Δεν θα σας ρωτήσω να μου μάθετε πως κλείνουν τα σχόλια, (για να μην σας βάζω στον κόπο να γράφετε, αφού κάποιες φορές θα αργεί η απάντηση), γιατί θέλω να μείνει το κυκλάμινο ανοιχτό και ελεύθερο για τις συναισθηματικές στιγμές και ανάγκες όλων μας.

Για αυτό που λέγεται "επαφή" ή σημείο συνάντησης.

Το κυκλάμινο πέρασε τρεις κύκλους, τους έκλεισε και πάει στον τέταρτο.
Το μέλλον θα δείξει πως θα είναι αυτός.

Να είστε καλά όλοι σας!

28 σχόλια:

  1. Επίτρεψέ μου να πω ότι η μάσκα δεν παίζει ρόλο. Δεν έχω μάσκα στο ιστολόγιό μου και στο Δήμο μου είμαι αρκετά ή πολύ γνωστός. Έχω δημοσιεύσεις σε σοβαρά περιοδικά (ιστορικά και κοινωνιολογικά) και σύντομα θα γράφω και σε δημοτικό έντυπο. Ωστόσο, αυτό δε με περιορίζει να εκφράζω τα συναισθήματά μου, δε με περιορίζει να διατρανώνω τις αιρετικές και αφοριστικές μου ιδέες.

    Ο άνθρωπος γίνεται. Τον δημιουργεί η κοινωνία η ίδια. Ο φόβος σου είναι ο κοινωνικός φόβος μιας κοινωνίας που θάβει τα παιδιά της στον ιδιότυπο πόλεμο της μάσκας και της αλήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευτυχώς που δεν ακολούθησες τη συμβουλή-παραίνεση της κυρίας!
    Και πάλι θα είχες γίνει συμπαθής,θα είχες κι αγαπηθεί ίσως,μα-κατά τη δική μου γνώμη πάντα-η ζεστασιά κι η αμεσότητα που έβγαλες τόσο καιρό, γέννησε πιο καταλυτικά,πιο δυνατά αισθήματα!

    Κάθε φάση του κυκλάμινου αγάπα την.
    ''Μην πετάξεις τίποτα''.
    Και τα σβησμένα,δεν είναι σβησμένα.

    Και το κυκλάμινο,το δικό σου κυκλάμινο,εκεί στη ρίζα που το γέννησε ο βράχος,αντέχει τόσο,που θα είναιπάντα εδώ,
    ''χτες,σήμερον,το αυτό και εις τους αιώνας!''

    (Δεν μπορούσα να μην το ''γυρίσω'' στον Παύλο που τόσο αγαπώ,είμαι σίγουρη πως θα με συγχωρέσεις)

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κούκλα:

    ο πόλεμος, λένε, είναι η αρχή του παντός... το πουλί, επίσης λένε, βγαίνει από το αυγό παλεύοντας...

    ο καβγάς κι ο θυμός με τον εαυτό σου, θα φέρουν αυτό το αναγεννημένο αποτέλεσμα που προσδοκάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για αρχή βρες καινούργιο γατούλη.
    (η μόνη μου συμβουλή)

    Κατά ττα άλλα, μας ξεδιπλώνεις τέτοια κατάθεση ψυχής που το λιγότερο που κερδίζεις είναι τον σεβασμό μας. Και ακόμη παραπέρα την αγάπη μας.

    Όσοι δεν έχουν υπομονή, άστους να φύγουν . . . ξέρεις την συνέχεια.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να πάρεις βαθιά ανάσα και να καλέσεις τον άνεμο να φυσήξει μακριά τις ενοχές.

    Ακούς εκεί, να σκέφτεσαι αν ήταν καλύτερα ν' ακολουθήσεις τακτικές και διπλωματικές οδούς και να χαράξεις τροχιές δημοσιοσχεσίστικες!
    Φυσικά και όχι.

    Την αυθεντικότητά σου και τα μάτια σου.
    Να΄μαστε ατόφιοι οφείλουμε μες στα νέφη που μας πνίγουν. Κι αν δεν καταθέτουμε το χυμό της ψυχής μας, αυτά που μας καψαλίζουν, τότε τι το θέλουμε το μπλογκ;

    Όλα βγαίνουνε στο φως. (Ευτυχώς). Δες: Η αλήθεια σου λαμποκοπάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kathe kiklos pou kleinei den faneronei aparaitita kai to telos. O epomenos kiklos tha simanei mia kainourgia arxi.
    Apo to ligo pou se gnorisa mesa apo afta pou grafeis, eimai sigouri oti tha akolouthisoun polloi kai simantikoi kikloi..
    Filia.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ο δείμος του πολίτη
    δείμε, ή δήμε, όπως θέλεις, κι όμως! Η μάσκα παίζει μεγάλο ρόλο!
    Πολύ μεγάλο! Εγώ την χρησιμοποίησα για να γράφω τον καημό μου ή προβλήματα που δεν είναι προς δημοσίευση για τρίτους, γιατί είναι προσωπικά δεδομένα δικά μου ή άλλων. Δεν την χρησιμοποίησα ποτέ για να κάνω κακό, όπως δεν το κάνουν και οι περισσότεροι μπλόγγερ.Υπάρχουν όμως κάποιοι άλλοι που πίσω απ' την μάσκα τους μπορούν να σε σκοτώσουν με μια τους λέξη και να νιώσουν χαρά και ικανοποίηση γι' αυτό.
    Η μάσκα είναι ένα όπλο, που ανάλογα τον χαρακτήρα αυτού που το έχει την χειρίζεται.
    Ο φόβος μου μπορεί να είναι αυτός που λες, μα ξέρω πάντα πως αργά ή γρήγορα, όσο κι αν την θάψεις βαθιά (την αλήθεια), αυτή θα βγει στην επιφάνεια.
    Εύχομαι δείμε μου πάντα να ζεις και να κινείσαι χωρίς "φόβο", αλλά με πάθος!
    Όσο για μένα, τα μαθήματά μου και απ' τη ζωή, όσο κι απ' τα μπλογκ, τα έχω πάρει και δεν με φοβίζει τίποτα πια.Απλά έχω κρυώσει και μαζεύομαι να ζεσταθώ ξανά και να πάρω δυνάμεις να συνεχίσω.
    Και στο ότι ο άνθρωπος γίνεται διαφωνώ! Ο άνθρωπος δεν γίνεται!
    Γεννιέται! Αν είναι λευκός θα παραμείνει λευκός κι αν είναι έγχρωμος θα παραμείνει έγχρωμος!
    Λατρεύω τους έγχρωμους, οι καλύτεροί μας φίλοι είναι τέτοιοι κι ας με συγχωρήσουν για το παράδειγμα. Θέλω να σου δώσω όμως να το καταλάβεις. Ένα πρόβατο μέσα σε φωλιά λύκων θα παραμείνει πρόβατο κι ένας λύκος σε μια φωλιά φιδιών, λύκος.
    Με παρέσυρες και το πήγα πολύ μακριά το σχόλιο, αλλά καθένας μιλάει με τις εμπειρίες του. Η κοινωνία είμαστε εμείς. Ο ένας, οι πέντε κι όλοι μαζί κάνουμε το σύνολο.
    Καλό σου βράδυ δείμε μου και συγνώμη που έβγαλα παλιά απωθυμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρίνα μου αγαπημένη, ο Παύλος ξέρει!
    Χθες και τώρα, ναι. Στους αιώνες ίσως μένουν τα γραπτά, αλλά τότε θα έχουν την σοφία και θα τους είναι άχρηστα.
    Το αν έκανα καλά Μαρινάκι..... η νεκροψία θα το δείξει που λεν και οι γιατροί!
    Το κυκλάμινο μπορεί να έχει σβηστεί απ' το μπλογκ, η θέση που κατέλαβε στην βιβλιοθήκη μου είναι πολύ μεγάλη (βλέπεις έγραφα και πολλά) στην δε καρδιά μου εδρεώθηκε!
    Καλό βράδυ κορίτσι μου και άπονο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ντέφι μου, δεν είμαι κούκλα όμως!
    Ατύχησες!
    Σπάω αυτό το τσόφλι εδώ και 46 χρόνια.Κουράστηκα τόσο, που σκέφτομαι να μείνω μέσα!
    Ντέφι μου, αν δεν υπήρχαν κι αυτές οι αναγεννήσεις θα μέναμε στάσιμοι.
    Εγώ έχω πολλές από δαύτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. στέφανε, γατάκια τέλος! Κατέλαβε θέση ο σκύλος μας ο Ουντέζε και δεν επιτρέπει ούτε άνθρωπο να ρθει, πόσο μάλλον γάτα!
    Ευχαριστώ στέφανε!
    Είμαι στην φάση του να μπω λίγο πιο βαθιά στο "μέσα", να το χαρώ και να το απολαύσω! Ξέρεις εσύ. Το ανέπτυξες χθες στο μπλογκ σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. καπετάνισσά μου, υποκλίνομαι στην τιμή! Δεν ξέρω Μαρία μου, αν η δική μου αλήθεια λαμποκοπάει, (άλλωστε λίγους ενδειαφέρει), ξέρω όμως ότι εσύ ξεχωρίζεις και θα λάμπεις πάντα!
    Να είσαι γερή και ευτυχισμένη κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. απο την έδρα
    Για να το λες εσύ από την έδρα, κάτι παραπάνω ξέρεις!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλά εγώ δεν αναφέρθηκα στο χρώμα. ΑΝ κι εγώ λευκός γεννήθηκα αλλά παρδαλός θα πεθάνω από τα όσα μου κάνουν και μου λένε. Δεν είμαι μικρός, αλλά σέβομαι την άποψή σου. Μερικές φορές τη μάσκα τη βλέπουμε εμείς ακόμα κι όταν δεν υπάρχει. Ο κίνδυνος της μάσκας είναι η ίδια η οφθαλμαπάτη, η ίδια η φενάκη στην οποία με περικλείει. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο, ίσως είναι κι αργά για να αρχίσεις να μιλάς με ειλικρίνεια χωρίς προστατευτικά. Αλλά, πρέπει να αρχίσεις μικρά προσεκτικά προς εκείνη την κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή ξεκούραση. Είμαι βέβαιος οτι αύριο - μεθαύριο - αντιμεθαύριο για πάντα θα είσαι εδώ. Θα ζωγραφίζεις όμορφα τις ματιές σου με λόγια τρυφερά και θαρετά. Πάντα να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα

    Όλη η τέχνη της Ζωής
    είναι η αρχή και το τέλος
    γιατί πράγματι η Ζωή είναι μεγάλη τέχνη και πρέπει πρώτα να την
    μάθεις και μέτα να την ζήσεις

    Όπως όλες τις τέχνες
    πρέπει πρώτα να τις μάθεις
    και μετά να τις χρησιμοποιήσεις

    Αυτά δεν τα λέω εγώ ούτε τα γράφω
    όλα αυτά τα λέει η Αρχόντισσα
    Ζωή

    Καλό σου πρωινό
    Καλημέρα στη Ζαγορά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Να μη στεναχωριέσαι αν είσαι εντάξει με τους άλλους, αρκεί να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. καταρχήν συγχαρητήρια για το βιβλίο!

    μακάρι να πάνε όλα καλά!

    προσωπικά αυτολογοκρίνομαι όταν πρόκειται να με διαβάσει κάποιος... καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να είμαι 'χύμα' στα συναισθήματά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ναι δείμε μου, ίσως είναι αργά για τέτοια ξεκαθαρίσματα. Εγώ πάντως ήμουν και είμαι ειλικρινής πάντα. Το αν δεν θέλω να δείξω ή να στιγματίσω άτομα είναι του χαραχτήρα μου. Δεν το συνηθίζω και στην ζωή μου αυτό.Σιωπώ μέχρι να καταλάβουν το λάθος τους και το καταλαβαίνουν! Μην ανησυχείς!
    Τα βήματα προτιμώ να τα κάνω σε άλλους τομείς της ζωής μου. Εκεί κάνω. Και μεγάλα! Να είσαι σίγουρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γειά σου γιώργο μου! Κι εσύ να είσαι καλά και η οικογένειά σου.
    Όπως λέω και στο νέο μου ποστ, αγαπάω κι αυτό το παιδί, γι'αυτό και το φροντίζω.(Όσο γίνεται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ανώνυμε, δεν θα μπω σ' αυτό το τρυπάκι πάλι. Είμαι αλλού. Αν έχεις να πεις κάτι, να το λες εδώ άλλη φορά, ώστε να λυθούν και οι απορίες άλλων. Αν όντως είμαι η αφορμή για να διασκεδάζει μια παρέα, (ως ένα σημείο βέβαια), το χαίρομαι. Σημαίνει πως είναι ακόμα παιδιά και δεν τους χτύπησαν την πόρτα σοβαρά προβλήματα, γι' αυτό και παίζουν! Να είναι γεροί, κι ας παίζουν!Χαλάλι τους!
    (Ευτυχώς που με πέτυχες στις καλές μου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. dormammou
    Φίλε μου, για μένα αυτά τα δυο πάνε μαζί.Προσπαθώ πάντα να συνδυάζω και τα δυο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αχ! αυτή η αρχόντισσα ζωή σαιλόρ μου! Αν δεν ήσουν κι εσύ να την υμνείς, θα την είχαμε ξεχάσει!
    Θα βάλλω πρόγραμμα για το πότε θα σε επισκέπτομαι. Δεν πειράζει. θα τα διαβάζω μαζεμένα.
    Φιλιά, καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αλεξάνδρα μου, ευχαριστώ!
    Αυτό το βιβλίο έχει ιστορία. Υπάρχει βιβλίο... γι' αυτό το βιβλίο. Δεν το φοβάμαι.Βαδίζει μόνο του και τ' αφήνω μόνο του. Ούτε που τηλεφώνησα να δω τι γίνεται. Να σκεφτείς, στα βιβλιοπωλεία της πόλης μου δεν υπάρχει. Μόνο με παραγγελία κι εγώ δεν το βοήθησα καθόλου. Ούτε παρουσίαση (ποτέ δεν έκανα), ούτε ανακοινώσεις στις εφημερίδες. Λες και το έχω μυστικό. Το άφησα να το δω πως θα πετάξει παραπέρα.... μόνο του. Ξαφνικά, παίρνω κάποια γράμματα που μου το θυμίζουν και με συγκινούν, βεβαίως βεβαίως.
    Τώρα έχει αφεντικό. Θα δείξει!
    Α! εγώ αλεξάντρα μου, γράφω χύμα, αλλιώς δεν μπορώ και μετά πέφτει το κόψε κόψε, ανάλογα.
    Το πρώτο δεν είχε καθόλου κόψε κόψε, γι' αυτό και εξαντλήθηκε σε ένα μήνα. Το δεύτερο εξαντλήθηκε σε τρίμηνο και μετά για χρόνια, το μοίραζα σε φωτοτυπίες. Βλέπεις έβαζα εγώ τα λεφτά και το τρέξιμο.
    Ξέρεις εγώ, αυτό το βιβλίο το αντέγραψα απ' τα ημερολόγιά μου, για να το χαρίσω στα αδέλφια μου. Ξεκίνησα να το αντιγράφω στο χέρι, μετά πήρα υπολογιστή, μετά τους το χάρισα, μετά έπεσε σε χέρια τρίτων, με πιπίλισαν για εκδόσεις κ.λ.π.
    Και το παιδικό ήταν για τα παιδιά μου και για τα παιδιά της γειτονιάς, για να θυμούνται ένα αληθινό γεγονός της ζωής τους. Μετά έγινε κι εκείνο βιβλίο,
    και (σε ζάλισα, το ξέρω) και από τότε πια ξέρω, ότι μπορεί κάτι που δακτυλογραφώ, να γίνει και βιβλίο!
    Κατάλαβες τίποτα; Ιστορία σου λέω!
    Το αρχικό στάδιο όμως είναι η εκτόνωση στο ημερολόγιο. Από κει μετά.... βγαίνουν πουλάκια!
    Ξέρω ότι κι εσύ γράφεις κι έχεις βιβλίο. Μόνο που δεν μου λες τι και ποιο να το διαβάσω. Πάντως, καλά κάνεις και παραμένεις ανώνυμη εδώ. Έπρεπε να σε ξέρω νωρίτερα να με συμβουλέψεις.
    Σου εύχομαι Καλή επιτυχία και στο ήδη υπάρχον και σε ότι άλλο γράφεις.
    Φιλιά! Συγνώμη που σε ζάλισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. όχι μ'αρέσει που με ζάλισες... έπρεπε να γράψεις και απλά ήρθε η ώρα. τόσο απλά.

    εγώ γράφω από τα 11 μου χρόνια. τώρα είμαι 35. δεν έχω αποκαλύψει τον εαυτό μου εδώ, αφού δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι για να δείξω το επώνυμό μου...

    έχω γράψει δύο βιβλία και τώρα γράφω ένα τρίτο (και τελειώνω ένα στα αγγλικά)... αγωνίζομαι. θα δούμε. σιγά-σιγά και προσεκτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. αλεξάντρα μου, εύχομαι ότι καλύτερο για σένα!Θα μας τα πεις όλα μαζεμένα και θα καμαρώνουμε που σε ξέρουμε!
    Εγώ στα 37 εξέδωσα το Μάννα και το μυστικό ότι γράφω αποκαλύφθηκε τυχαία, στα 34.
    Εσύ είσαι νέα και έχεις όλον τον χρόνο μπροστά σου και τα προσόντα!
    Όλα θα πάνε καλά!
    Βρε αλεξάντρα μου, δεν μου δέχεται ακόμη τα σχόλια. Ή τα παίρνει και δεν το δείχνει; Κι εγώ πως θα το ξέρω αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται.
    Να μην μετανοιώνεις για καμία σου πράξη, ήταν επιλογή σου γιαυτό τίμησέ τις μέχρι τέλους.
    Πως αλλιώς θα παίρναμε μαθήματα αν ξέραμε όλα τα σωστά;

    Μείνε όπως είσαι...

    Δεν θα αρέσεις σε όλους, δεν θα μπορούν όλοι να σε δικαιολογήσουν ή να σε καταλάβουν μα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε αγαπούν δυνατά και θα ξέρουν το λόγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ναταλία μου και να θέλω να αλλάξω, δεν γίνεται!
    Ναι! Έτσι ξέρω και ποιοί μ' αγάπησαν και ποιοί με μίσησαν, όπως και το γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή