Μπορεί κάποιες στιγμές να ξεφεύγουμε απ' την πραγματικότητα γύρω μας και να ζούμε λίγες στιγμές χαρούμενες, απ' αυτές τις καθημερινές, που κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη...Μπορεί κάποιες στιγμές να νομίζουμε πως κρυφτήκαμε καλά πίσω απ' το δάχτυλό μας...
Μπορεί για λίγο να ξεφύγαμε στο παραμύθι...
Μα δε μπορεί με τίποτα να εξαφανιστούν σύντομα από γύρω μας, τα σημάδια της καμένης γης που άφησε πίσω μας ο πύρινος εφιάλτης.
Η γη του Πηλίου, της Αθήνας και όλης της Ελλάδας πενθεί.
Κι εμείς οι άνθρωποι;
Είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Πως;
Βλέποντας και ζώντας πίσω απ' το δάχτυλό μας.
Βλέποντας και ζώντας πίσω απ' το δάχτυλό μας.
Σύντομα θα καταλάβουμε πως είναι ψεύτικος ο κόσμος κοιτάζοντάς τον από κει.
Μπορεί να μην κάηκε το δικό μας σπίτι, η δική μας θέα, η δική μας περιοχή, το δικό μας δέντρο, ο δικός μας άνθρωπος, το δικό μας ζώο, η δική μας ψυχή.
Του γείτονα κάηκε.
Ξεχάσαμε πως τον γείτονα θα δούμε ξυπνώντας το πρωί.
Νομίσαμε πως θα μας τον κρύβει κι αυτόν το δάχτυλό μας...
-Ποιος φταίει;
-Τι να το κάνεις ποιος φταίει; Το αποτέλεσμα μετράει.
-Να ένας εμπριστής!
-Πιάστε τον!
-Μα αυτό είναι το κυκλάμινο του βουνού! Αγαπάει τη φύση!Δεν μπορεί!
-Μπορεί να μην έβαλε φωτιά, έκανε κάτι χειρότερο:
ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ ...
ΕΝΟΧΗ!
ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ!
ΙΣΟΒΙΑ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: http://bio-mirage.blogspot.com/ απαισιοδοξία
ΚΙ ΕΔΩ: http://biostore-aloa.blogspot.com/2007/06/blog-post_29.html Η ΕΛΠΙΔΑ!
Ασχετο με τις φωτιές και τις στάχτες, αλλά επειδή δυο μέρες παιδεύομαι για την πρόσκληση απ' το χαμομηλάκι γκρουπ και δεν καταφέρνω τίποτα, αντιγράφω εδώ το μήνυμα που γυρίζει πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά, είναι πολύ ενδιαφέροντα τα θέματά σας, αλλά, αν και τα γράφει
Ελληνικά, χρειάζομαι πολλές απόπειρες ακόμα, ώστε να φανούν εκεί τα σχόλια που γράφω.
Κάτι δεν έχω καταλάβει. Πρέπει να κάνω αλλαγές κωδικών κι αντί
gmail.gr να γράφω gmail.com και να ανοίξω άλλους κωδικούς;
Ευχαριστώ πάντως για την πρόσκληση, όποιος κι αν την έκανε!
Κι αν δεν καταφέρω να συμμετέχω, μου αρκεί που μου επιτρέψατε να σας
διαβάζω!
Να είστε όλοι σας καλά και καλή συνέχεια!
Με εκτίμηση Κατερίνα Σταματίου-Παπαθεοδώρου ή (κυκλάμινο του βουνού)
Απίστευτες καταστροφές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα...
Παρεπιπτόντως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που ξανάρχισες να γράφεις!
Ελπίζω να μη μας ξαναφύγεις!
Κατερινάκι μου, χαίρομαι που γύρισες πίσω! εδώ και καιρό ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σου, αλλά τελευταία έχω ξεμείνει από χρόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τις πυρκαγιές, τι να πω... Είμαστε όλοι υπεύθυνοι κατά κάποιον τρόπο.
Λυπάμαι και οργίζομαι...
Αγαπημένο Κυκλαμινάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπούμαι για την πυρκαγιά που έζωσε και το δικό σου τόπο! Λυπούμαι που είσματε άσπλαγχνοι με την εκλεκτή μας χώρα! Λυπούμαι που είμαστε ανελέητοι και χωρισμένοι!
Θεέ μου, καλώς ήρθες πάλι στη μπλογκογειτονιά σου κι άνοιξες τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς σου.
Να είσαι καλά και να γράφεις, να πολιτικοποιείς την ομορφιά και την ασχήμια με το δικό σου μοναδικό τρόπο!
Κι ένα μεγάλο φιλί στον άντρα σου , που σε συνέδεσε ηλεκτρονικά ερήμην σου. Μήπως ξέρει να σ' αγαπάει;
Φιλιά καλοκαιρινά
Ναι Κι οι πέτρες έκλαψαν ελπίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι κι εσύ!
Μόνο κρίμα Δημοσθένη μου; Την ντροπή που την βάζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς άνθρωπος ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΛΥ!
Όταν είμαι Βόλο, θα γράφω Δημοσθένη μου!
Σ' ευχαριστώ! Να είσαι καλά!
Μια απ' τα ίδια σοφάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια κουσούρια δεν κόβονται εύκολα και το ξέρεις!
Οι άνθρωποι που αγαπιούνται δεν χάνονται ποτέ! Κι αυτό το ξέρεις!
Φιλιά πολλά!
Αγαπημένη μου Ιουστίνη, θα αλλάξω γειτονιά! Θα έρθω στο Μόντρεαλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πληγώνει η Ελλάδα.Σοβαρά μιλάω!
Αλήθεια!
Θα κάνουμε παρέα αν έρθω εκεί; Έχεις αυλή να σου φυτέψω λουλούδια;Αντέχουν εκεί οι ορτανσίες, οι καμέλιες, οι γαρδένιες; Αν ναι, πες μου να απαντήσω ναι σε μια πρόταση που περιμένει μέχρι το φθινόπωρο.
Σοβαρά μιλάω! Ο άντρας μου θέλει. Εγώ κολλάω. Στα παιδιά και στα λουλούδια μου.
Χαίρομαι που χάρηκες Ιουστίνη μου!
Εκείνο το ποστ σου ήταν που με λύγισε κατά 90%!
Σ' ευχαριστώ!!!
Κάτι πρέπει να νιώθει Ιουστίνη μου, μετά από 27 χρόνια που είμαστε μαζί. Κάτι μάθαμε ο ένας για τον άλλον που δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Μόνο τα έργα και οι πράξεις δείχνουν το βάθος και τις βάσεις της σχέσης.
Του έδωσα! Πολλά! Μην ανησυχείς! Τώρα κοιμάται και σε λίγο θα τον ξυπνήσω για δουλειά. Του είπα πως αν πάμε Μόντρεαλ, έχω και μια φίλη εκεί!
Χάρηκε, γιατί νομίζει πως τώρα θα πω πιο εύκολα το ναι!
Εύκολο το 'χεις όμως Ιουστίνη μου;
Ότι δεν κάναμε νέοι θα το κάνουμε τώρα στα γεράματα; Βρίσκω ότι είναι αργά για νέα ξεκινήματα ζωής.
Εσύ τι λες; Είναι τόσο ρόδινα εκεί, όπως μας τα είπαν οι φίλοι μας;
Φιλάκια Ιουστίνη μου καμένα από εμπριστές και Ιουλιάτικα!
Καλό μήνα κι ας είναι καλύτερος αυτός!
Δεν πάει άλλο!
Νομίζεις, δεν είμαι από πέτρα, αλλά αφού κι οι πέτρες κλάψανε, μέσα είμαι πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως θα κλάψουμε πολύ ακόμα φίλε μου! Θα πέσει πολύ δάκρυ για να ποτιστούν τα νέα δέντρα που θα φυτέψουμε.
Άστο, πονάει, άστο!