Πηγή που δεν στέρεψε

Κάθε φορά που θα πάω στο χωριό και κάθε φορά που θα φύγω απ' το χωριό, θα σταματήσω να πιω νερό απ' αυτή την πηγή που είναι κοντά στο σπίτι μου. Έτσι νιώθω πως χαιρετάω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Έτσι νιώθω πως συναντώ τους προγόνους, παππούδες που δεν γνώρισα, πατέρα που δεν πρόλαβα, κι όλους τους άλλους που γνώρισα μεγαλώνοντας.

Σ' αυτή την πηγή συνάντησα την αδελφή μου την Ελισσάβετ, όταν ήμουν παιδί, που με ρώταγε πως με λένε και πήγαμε στο ίδιο σπίτι, χωρίς να ξέρω ότι είναι αδελφή μου.

Απ΄αυτή την πηγή κουβαλούσε νερό όλη η γειτονιά και πότιζε κήπους, λουλούδια και ξεδίψαγε. Απ΄αυτή την πηγή συνέχιζε να ποτίζεται η οικογένειά μου, όταν οι άλλοι απέκτησαν βρύσες. Απ΄αυτή κουβαλούσε νερό η Δάφνη για να ποτίσει τις κορομηλιές και τις γαρυφαλιές του πατέρα. Από κει κουβαλούσε νερό η μάννα για τα λουλούδια της και το νυκοκοιριό της.
Απ΄αυτή κουβαλούσε νερό η ξαδέλφη μου στον πατέρα της, τον μπράρμπα Λεωνίδα, μεσημέρι βράδυ στο τραπέζι του, γιατί δεν το άλλαζε με τίποτα, μέχρι που Έφυγε.

Εκεί συναντιόμασταν κρυφά για να πούμε τα μυστικά μας κι αν ξεχνιόμασταν στην κουβέντα, η ξαδέλφη μου γέμιζε το πετόνι απ΄την βρύση. Εκεί κλαίγαμε και οι δυο μετά, γιατί ο μπάρμπας το καταλάβαινε, την χτυπούσε και ξαναπήγαινε κλαίγοντας.
Μαζί της κι εγώ και λέγαμε τα υπόλοιπα.

Εκεί, σ΄αυτή την πηγή συναντώ κάθε φορά που πάω ανθρώπους, αναμνήσεις και στιγμές.

Εκεί ξεδιψάω σώμα και ψυχή.

Εκεί γίνεται το δεύτερο λύγισμα, πηγαίνοντας μετά τα σύνορα του χωριού.
Εκεί γίνεται το δεύτερο λύγισμα, φεύγοντας μετά το σπίτι.

Η πηγή και η βρύση των αδελφών Καιπαντζή, (Κάι) δεν στέρεψε ακόμη. Είναι εκεί για να ξεδιψάνε γενιές και γενιές. Ο πολιτισμός άλλαξε το τοπίο, δυστυχώς. Η πηγή μπορεί να μην μας πρόδωσε, οι άνθρωποι όμως την παραμέλησαν και το "σπίτι" της έχει γύρει. Τα νερά της ενδιαφέρθηκαν να τα εκμεταλλευτούν για τα κτήματά τους, την συντήρηση μόνο ξέχασαν.... Αν δεν συντηρηθεί εγκαίρως, σύντομα θα καταρεύσει. Η μεγάλη δίοδος σ΄αυτή που έμπαινε ο αδελφός μου ο Αγγελής και την καθάριζε είναι χρόνια παραμελημένη.

Τέτοια εποχή κοντά στα Χριστούγεννα, τότε, εμείς τα παιδιά την καθαρίζαμε, την στολίζαμε και την φυλεύαμε. Ένα καθαρό καρυδόφυλλο βοηθούσε το νερό της και πολλά άλλα πλυμένα και στιβιασμένα δίπλα της, για ατομικό σερβίρισμα του κάθε διψασμένου.

Σήμερα; Σήμερα έχουμε τις βρύσες. Παραμελούμε τις πηγές. Οι πηγές όμως αντέχουν στον χρόνο κι ακόμη κι αν θα βρουν εμπόδια, από κάπου αλλού θα βγουν, για να ξεδιψάσουν αυτούς που διψούν και θα τις εκτιμήσουν ανάλογα.