.......Το κοριτσάκι άναψε κι άλλο σπίρτο για να ζεσταθεί. Συνέχιζε να κοιτάζει εκείνο το φωτεινό παράθυρο που μέσα σ΄αυτό έβλεπε χαρούμενους ανθρώπους να τρώνε, να γελούν και να γλεντούν.
«Τι κάνεις εκεί κοριτσάκι, μες το κρύο, μες το χιόνι; Θα παγώσεις αν μείνεις έξω, μια νύχτα σαν κι αυτή!»
"Μα, κύριε, δεν έχω που να πάω.... Η γιαγιά μου πέθανε κι εγώ δεν πούλησα τα σπίρτα....", είπε το κοριτσάκι αδύναμο, εξαντλημένο και με σκυμμένο το κεφάλι, στον κύριο που πέρασε δίπλα της εκείνη τη στιγμή.
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν ντροπαλό και υπερήφανο. Δούλευε. Δεν ζητιάνευε. Μόνη, φτωχή, κουρασμένη και πεινασμένη ήταν.
Ο κύριος έσκυψε κοντά της, χάιδεψε τα χιονισμένα μακριά μαλλιά της, σήκωσε απαλά το προσωπάκι της και είπε:
«Σήκω κορίτσι μου να πάμε σπίτι μου! Φτωχός είμαι κι εγώ, αλλά η γυναίκα μου έχει μαγειρέψει ζεστή κοτόσουπα σήμερα και τα παιδιά μου θα χαρούν πολύ να αποκτήσουν κι άλλη μία αδελφούλα!»
Θα μπορούσε να είχε ένα παρόμοιο τέλος το πολυαγαπημένο απ΄όλους μας παραμύθι του Άντερσεν, αλλά ο συγγραφέας είχε τους λόγους του που έδωσε ένα τόσο λυπηρό!
Ήξερε ότι έτσι θα μείνει στην μνήμη των ανθρώπων και θα τους μείνει αξέχαστο.
Ήθελε να ξυπνήσει συνειδήσεις και να προβληματίσει μικρούς και μεγάλους.
Θέλησε να "παγώσει" την ηρωίδα του, για να ζήσουν οι πραγματικοί άνθρωποι καλύτερα.
Αλήθεια! Πόσα «κοριτσάκια με τα σπίρτα» είναι δίπλα μας και δεν τα βλέπουμε, είτε γιατί δεν θέλουμε να τα δούμε, είτε γιατί συνηθίσαμε στην εικόνα, είτε γιατί έχουμε δικά μας προβλήματα;
Πόσα παιδιά στους δρόμους; Πόσοι άστεγοι; Πόσα ορφανοτροφεία, γηροκομεία και νοσοκομεία είναι γεμάτα αυτές τις μέρες;
Πόσοι άνθρωποι μονάχοι;
Πολλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γύρω μας και τους ξέρουμε. Οι γιορτινές μέρες και το παραμύθι με το κοριτσάκι, που πάγωσε μες το κρύο και το χιόνι, ας είναι αφορμή να δώσουμε ένα «χαμόγελο» δίπλα μας, όσο μικρό ή μεγάλο είναι αυτό.
Γιατί ο συγγραφέας δεν έδωσε όνομα στο κοριτσάκι;
Γιατί η "Δυστυχία" είναι παντού, έχει πολλά ονόματα και δεν ήθελε να μας μπερδέψει.
Πόσο κουράγιο θέλει όμως για να πεις στον άστεγο που παγώνει στο δρόμο "έλα κι εσύ στο γιορτινό τραπέζι μας"...
ΑπάντησηΔιαγραφήδίνεις ένα κέρμα και ξεμπερδεύεις με την συνείδησή σου (αν έχεις). Αν δεν έχεις, κλείνεις τα μάτια και προσπερνάς...
και το κοριτσάκι για πάντα θα παγώνει εκεί έξω....
Πολύ όμορφο το κείμενό σου κυκλάμινο, καλό βράδυ
μαύρος γάτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι πολύ δύσκολο. Μη νομίζεις! Βέβαια αν μένεις στην Αθήνα, εκεί είναι πολλοί! Ένα κέρμα όμως, ένα πιάτο φαί ή ένα απάγγιο, βοηθάει!
Καλές γιορτές, μαύρε γάτε!
Κι ας ευχηθούμε ότι φέτος θα "παγώσουν" λιγότερα "κοριτσάκια", χάρη και στη δική μας βοήθεια.
Χρόνια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
στα Σπίρτα και τα κοριτσάκια απο το Πήλιο..
ergotelina μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήξερες πόσο χάρηκα!
Φιλάκια πολλά, κορίτσι μου!
"Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!"
Και δυστυχως εκει εξω,υπαρχουν πολλα τετοια κοριτσακια...
ΑπάντησηΔιαγραφή...
ΑπάντησηΔιαγραφή:):):)
πρέζαtv
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς αυτό το "δυστυχώς" θα συνεχίζεται....
Η ελπίδα είμαι. Πάλι μου κάνει κόλπα!
έντεκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λέει όλα η σιωπή...
Ναι ο κόσμος προοδεύει ραγδαία και όσο περισσότερο προοδεύει τόσο περισσότερο επικαιρο γίνεται το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πρόοδος είναι αυτή που δεν μπορεί να ζεστάνει όλα τα παιδιά του κόσμου;
κοριτσάκια με σπίρτα υπάρχουν πολλά στον κόσμο καθώς και αγοράκια. δεν χρειάζεται να παγώσουν έξω στο κρύο για να πεθάνουν, πεθαίνουν καθημερινά οι ψυχές τους στα μπουρδέλα αυτής της γης για να εκπληρώσουν τα άγρια βίτσια των ανώμαλων εμπόρων και αγοραστών τους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα έγραψα κάτι αλλά το μετάνιωσα και το έσβησα. Ακούστηκε λίγο σκληρό για τις μέρες μας. Ας μην πάω κόντρα σε συναισθήματα της εποχής. Θα το αναφέρω ίσως άλλη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περάσεις ωραία στις γιορτές. Ωραία η ιστορία σου.
Η ανωνυμία έκανε το κοριτσάκι αθάνατο στις μνήμες μας. Εξάλλου, δεν χάθηκε από το σκληρότητα των ανθρώπων μόνο ένα κοριτσάκι, αλλά χιλιάδες πέθαναν από την αδιαφορία των περαστικών. Θυμάσαι την προ-ατακλείδια φράση; Λέει ένας άνδρας "μα καλά δεν ήξερε ότι με ένα σπίρτο δεν μπορεί να ζεσταθεί;" (ή κάπως έτσι). Αυτή είναι η αδιαφορία στον διπλανό μας. Καλές γιορτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κοριτσάκι δεν μπορεί να ζεσταθεί με ένα σπίρτο. Εμείς όμως μπορούμε να ζεστάνουμε μια καρδιά με μια χειρονομία. Καλά λες, Κατερίνα. Ας ξυπνήσουμε από την (ψεύτικη) ευδαιμονία μας, μέρες που είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντου πονος και δυστυχια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θελω να σκεφτω πως ειμαστε τοσο αδιαφοροι.
Κανουμε ο,τι περνα απο το χερι μας αλλα περνα και κατι αλλο απο το μυαλο μας.
Αυτοι που εκμεταλευονται ολα αυτα τα παιδακια.
Καλως ή κακως σκεφτομαστε λοιπον ...
"οχι, δε θα δωσω τιποτα για να μην τα παρει ο αθλιος εκμεταλευτης αυτου του παιδιου"
ναυαγός
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε πως ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος. Πρέπει όμως να βοηθήσουμε κι εμείς...
Καλές γιορτές ναυαγέ μου!
μεθυσμένα μου χρώματα, εγώ στο πρόσωπο του κοριτσιού βλέπω και τους γερόντους και τους άστεγους και όλους.Αν μιλήσουμε μόνο για τα παιδιά, πολύ δύσκολο κεφάλαιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήgeorge, εσύ ξέρεις φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ Γιώργο να περάσεις καλά στις γιορτές μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα.Υγεία και αγάπη τα κυριότερα!
Καλές γιορτές και σε σένα δείμε του πολίτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβολάκι μου, έτσι δεν είναι; Φιλιά πολλά, καλά να περάσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήannamaria
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμησες τα λόγια ενός γνωστού μου συγγραφέα, που δεν θυμάμαι αν μου το είπε ή αν το έγραφε σε ένα βιβλίο του (επειδή δεν είμαι 100% σίγουρη, γι αυτό δεν αναφέρω το όνομά του)που μου είπε (έγραφε;) ότι έδινε χαρτζηλίκι κάθε μέρα, σε έναν ζητιάνο που κοιμόταν στο παγκάκι, αλλά μια μέρα του αρνήθηκε (ίσως και πολλές) και όταν έμαθε πως βρέθηκε πεθαμένος στο παγκάκι, ένιωθε τύψεις για πολύ καιρό. Ίσως το δικό του χαρτζηλίκι του εξασφάλιζε το καθημερινό σάντουιτσ.
Από τότε που μου το είπε, δεν κάνω εξαιρέσεις. Δίνω παντού, προκειμένου να μη νιώσω κι εγώ τύψεις.
Καλές γιορτές Ανναμαρία μου και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος!
Αχ, ελπίδα μου, πάντα θα υπάρχουν παιδάκια με σπίρτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην τα θυμόμαστε όμως μόνο τώρα...
Να περάσεις καλά γλυκιά μου!!!
Καλά Χριστούγεννα!!!
"Γιατί ο συγγραφέας δεν έδωσε όνομα στο κοριτσάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί η "Δυστυχία" είναι παντού, έχει πολλά ονόματα και δεν ήθελε να μας μπερδέψει"
Μου θύμισες ότι η προσπάθεια να καλύψουμε τον κυνισμό μας με σκέψεις για εκμετάλλευση των συναισθημάτων λόγω εορτών, δεν είναι πάντα δικαιολογημένη.
Νά σαι καλά!
Καλές γιορτές!
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα θα είναι πάντα ανώνυμο, αλλά δεν πρόκειται να παγώσει ποτέ. Σε αντίθεση με πολλούς επώνυμους, που 'χουν παγώσει προ πολλού κι ακόμα δεν το 'χουν πάρει χαμπάρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές να 'χεις, Κατερίνα μου:)
Καλές γιορτές Ελπίδα μου και Χρόνια Πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι στο φτερό πριν πλακώσει και πάλι δουλειά στο μαγαζί.
Φιλιά
:Ο)
Σοφάκι μου, Καλά χριστούγεννα και ο καινούργιος χρόνος να πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό έλλειπε να θυμόμαστε μόνο στις γιορτές!
ralou μου, Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το 2007!
ΑπάντησηΔιαγραφήσίμον μου, αν πλακώσει η δουλειά είναι καλό! Φιλιά πολλά, Καλές γιορτές, Καλές εμπνεύσεις, μαζί με Υγεία, Ευτυχία και Αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα γρήγορα κι εγώ.Στο φτερό!
Χρήστος Φασούλας
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστο μου, δεν το πιστεύω ότι μου ξέφυγες! Μα θυμάμαι απάντησα! Ή μου το έφαγε ο μπλόγγερ ή έχω αρχίσει και τα χάνω....
Ηλικία βλέπεις!
Χρήστο μου, δεν κατάλαβα ποιούς επώνυμους ακριβώς εννοείς.Καλά είναι να μην παγώνει κανένας! Για όλους υπάρχει μια θέση στον ήλιο!
Έτσι δεν είναι;
Σου εύχομαι ολόψυχα Χαρούμενα Χριστούγεννα σε σένα και στην οικογένειά σου!Θα τα ξαναπούμε όμως! Φιλιά! και συγνώμη!
Ανοιξα το google, για να βρω το κοριστάκι με τα σπίρτα. Ηθελα να κάνω ενα ακριβως τέτοιο ποστ, αλλά με πρόλαβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που δεν είμαι μόνη μου που σκέφτηκα όλα αυτά τα παιδιά των φαναριών, που θα κοιτάνε τα φωτισμένα σπίτια μας.
.............