Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

Μακάρι να ήξερα ότι σίγουρα έκανα καλά, τότε!

Τέτοιες μέρες ήταν και τότε...
Πλησίαζαν Χριστούγεννα κι εγώ στενοχωριόμουν που στην παλιά μου γειτονιά υπήρχαν έξι παιδάκια που δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα, δεν είχαν θέρμανση, δεν είχαν φαγητό να φάνε, ούτε χοντρά ρούχα να ντυθούν.

Ήταν και βαρύς χειμώνας, τότε....

Έκανα ότι μπορούσα. Έδωσα ρούχα των παιδιών μου, ζήτησα και από φίλες μου. Και τρόφιμα και γάλατα έδωσα πολλές φορές. Όμως, δεν έφτανε μόνο η δική μου βοήθεια.

Έπρεπε και ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω, αλλά δεν ήμουν πλούσια. Εκείνο που έπρεπε να κάνω τότε, ήταν να βρω τα λεφτά. Να μαζέψω 140.000 δρχ. ή παραπάνω; Αλήθεια. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς το ποσόν. Θυμάμαι ήταν πολλά. Έπρεπε να πληρώσω την εγγύηση για να βγει ο μπαμπάς τους απ΄την φυλακή. Κάτι παράνομο είχε κάνει με μια παρέα, αλλά αυτός άνθρωπος πολύ φτωχός, δεν είχε λεφτά να πληρώσει και προφυλακίστηκε. Οι άλλοι είχαν τα λεφτά και δεν μπήκαν καθόλου φυλακή.

Έμεινε μέσα έξι μήνες και θα έμενε για πολύ ακόμα, αν εγώ δεν έκανα έρανο να συγκεντρώσω το ποσό.

Πήρα λοιπόν ένα τετράδιο, ένα στυλό και τους δρόμους. Πρώτα στη γειτονιά, μετά στη δουλειά, μετά στα μαγαζιά. Εξηγούσα τον λόγο κι άλλος έδινε πολλά, άλλος λίγα. Εγώ έγραφα το όνομά του, το ποσόν, έβαζε και υπογραφή και μάζευα, μάζευα. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, έδινε ο κόσμος. Ήμουν χαρούμενη που κατάφερα να πετύχω τον σκοπό μου.

Όλα πήγαν καλά και ο σκοπός μου είχε αίσιο τέλος. Σε συνενόηση με τον δικηγόρο του σε δυο μέρες βγήκε ο κ.Χ.

Θυμάμαι σαν τώρα, μόνο ένας άνθρωπος με πρόσβαλλε κι αυτός ήταν προιστάμενός μου.

"Ξέρω ότι τα λεφτά δεν θα τα φας, αλλά ποιός σου είπε εσένα, ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να βγει απ΄την φυλακή; Ποιός σου είπε ότι εσύ μπορείς ν΄αποφασίσεις γι΄αυτό;"

Εκεί έμεινα κόκαλο. Ακόμα χτυπούν στ΄αυτιά μου αυτές οι κουβέντες του. Ιδιαίτερα στο μέλλον, όταν είδα την εξέλιξη αυτής της οικογένειας, τα θυμόμουν συχνά. Μα και πάλι, όταν εκείνος πήγε φυλακή, υπήρξε πέρα απ΄την κατάντια.... και η πείνα και το κρύο. Και τα παιδιά ήταν μικρά. Τουλάχιστον βγαίνοντας ο πατέρας έξω, δούλεψε, υποχρεώθηκε, δεν ξέρω τι έκανε, πάντως τάισε και ζέστανε τα παιδιά του. Εκείνη την χρονιά είχαμε και πολλά χιόνια. Και έξι παιδιά και μια μάνα ήταν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.

Από τότε, κυρία με ανεβάζει, κυρία με κατεβάζει.

"Γεια σου Κατερίνα λεβέντισσα!", μου φωνάζει όπου με βρει.

"Σ΄αγαπάω!", μου φωνάζει και τον ακούει όλη η γειτονιά. Και συμπληρώνει: "Όχι πρόστυχα! Σαν άνθρωπο!Την αγαπάω την γυναίκα σου!" λέει στον άντρα μου, κι εκείνος τον πιστεύει.

Ποιά άλλη θα έκανε τόσα γι΄αυτόν; Ποιά θα έτρεχε μέσα στο σπίτι του, όταν εκείνος ταμπουρώθηκε παίρνοντας υπνωτικά, μαζί με αλκοόλ και κρατώντας ένα μαχαίρι απειλούσε να αυτοκτονήσει;"

"Φέρτε μου την Κατερίνα να με σώσει...", φώναζε, όταν είδε πως η κοιλιά του έτρεχε αίμα.

Τα ασθενοφόρα έξω, το 100 έξω, η οικογένεια να τον παρακαλεί, η Κατερίνα μπήκε μέσα να τον ηρεμήσει και να του εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε καλά.

Πόσα πέρασα μ΄αυτή την οικογένεια....

Είναι πολλές οι ιστορίες της ζωής μας που ανταμώσανε....

Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ την συγκίνηση που ένιωσα, όταν τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, όλη η οικογένεια ήρθε σπίτι μου. Πρώτος ο κ. Χ. με δώρο, πίσω ένα ένα τα έξι παιδάκια, κρατώντας στο χέρι από ένα τριαντάφυλλο και τελευταία η γυναίκα του με δώρο κι εκείνη και ένα μεγάλο " Ευχαριστώ".

Εκείνος μου έφερε μια κοσμηματοθήκη με ξυλάκια που έκανε στην φυλακή και η γυναίκα του ένα μπουκάλι ουίσκι.

Τι στιγμές! Σα θυμάμαι την χαρά των παιδιών, αυτό το άπιαστο δώρο......!

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα θυμάμαι. Όπως θυμάμαι και τα λόγια του πρώην προισταμένου μου. Προσπαθώ να βρω αν έκανα όντως σωστά και αν έπρεπε να ανακατευτώ, τότε. Η συνείδησή μου λέει ναι. Η λογική βάση των συνθηκών τότε, μου λέει ναι, εφόσον απουσίαζε η μέριμνα του κράτους. Η πορεία της οικογένειας όμως, μετά από πολλά χρόνια, με έκανε να αναρρωτιέμαι αν έκανα καλά, τότε. Συνείδηση και λογική αναρρωτήθηκαν πολλές φορές, τι θα ήταν διαφορετικό στην ζωή τους, αν δεν επενέβαινα εγώ, τότε.

Νομίζω χειρότερα.

Είναι σαν τα σταυροδρόμια που ακολουθείς το ένα και δεν θα μάθεις ποτέ, που θα σε έβγαζε το άλλο.....

Υ.Γ. Αυτή την ιστορία την έγραψα γιατί σε ένα παρόμοιο σταυροδρόμι βρίσκομαι τώρα. Τα σχόλιά σας θα με βοηθήσουν, αν θα ακολουθήσω έναν δρόμο ή θα κάτσω να αγναντεύω όπως κάνουν τόσοι άλλοι. (Όχι, δεν χρειάζεται έρανο αυτή η περίπτωση.)

32 σχόλια:

  1. Να ακολουθήσεις την καρδιά σου και αυτή ξέρει σίγουρα που θα σε πάει. Καλό δρόμο...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ότι υπήρχε μια σχετική εγγύηση θεωρητικά δηλώνει πως ο άνθρωπος αυτός επιτρεπόταν να βγει έξω.
    Το ότι βρέθηκες εσύ, άνθρωπος στο σταυροδρόμι του είναι ένα μάθημα γιαυτόν και για τους υπόλοιπους που γνωρίζουν την ιστορία του.

    Έχεις κρίση, έχεις ένστικτο.
    Εμπιστεύσου το...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ζηλευω, αληθεια σου λεω σε ζηλευω!!
    Ακολουθησες την καρδια σου και εκανες το καλο, ακολουθησε την και τωρα, αυτη ξερει καλυτερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πολύ όμορφο, να είσαι πάντα (και τώρα) ο εαυτός σου
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. I like to set up a link to you from the Disney Vacations blog. What do you think about that?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εσύ ξερεις το τί πρέπει να κανεις. ΄Οπως και τότε που εφτασε στα ουράνια η ψυχή σου, έτσι και τώρα. Οι μέρες το καλούν.
    ΄Εχεις μεγαλείο ψυχής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο προϊστάμενος στο είπε γιατί αυτός αυτό θα έκανε.

    Εσύ δεν είσαι ο προϊστάμενος. Εσύ είσαι εσύ. Και θα πάρεις το δρόμο που έχεις ήδη χαράξει και με την προηγούμενή σου πράξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να ξανακάνεις καλή μου αυτό που σε κάνει εσένα να νιώθεις καλύτερος και πιο χρήσιμος άνθρωπος.
    Αυτός που δίνει δεν αναγκάζεται ποτέ να ζητήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να κάνεις αυτό που εσύ θεωρείς σωστό!
    αυτό που λέει η καρδιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελπίδα μου, σωστό θα είναι ότι κι αν κάνεις. Ότι κι αν αποφασίσεις, είμαι σίγουρη πως θα κάνεις το σωστό και όχι το εύκολο.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σκέφτομαι εδώ και ώρα, αν πρέπει ή μπορώ να απαντήσω στα σχόλιά σας.
    Πρέπει αλλά δεν μπορώ. Δεν μπορώ να σας εξηγήσω το δύσκολο της υπόθεσης, ούτε το που συναντώ δυσκολίες, κάθε φορά που παίρνω φόρα για αυτό το θέμα,εδώ και 8 μήνες.Δυστυχώς εδώ δεν βγαίνει τίποτα με μόνο την δική μου φόρα.Απ΄τις πολλές προσπάθειες κάποιους παρασέρνω να τρέξουμε μαζί, μα πάλι κάνουν πίσω. Μαζί τους κι εγώ μέχρι τώρα. Απογοητεύομαι βλέποντας πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Όσο πλησιάζουν οι γιορτές, τόσο στεναχωριέμαι που δεν έχω καταφέρει τίποτα ακόμη.
    Η καρδιά μου λέει μην παρατείσαι.Το υποσχέθηκες σε μια νεκρή στο τελευταίο της ταξίδι....
    ΔΕν θα αλλάξω θέμα. Θα τ΄αφήσω εδώ, μέχρι να δυναμώσουν αυτή την "φόρα" που θα χρειαστώ τώρα και πρέπει να είναι μεγάλη, για να προσπαθήσω ξανά, κι ας τρέξω μόνη.
    Αρκεί στο τέρμα να δω ένα κορίτσι να χαίρεται τις γιορτές των Χριστουγέννων, όπως δεν χάρηκε ποτέ μέχρι τώρα. Το "Αν", το τόσο διαφορετικό που μου θέτουν ως εμπόδιο οι μορφωμένοι (και ως ευθύνη που ανακατεύομαι)θα δείξει στο μέλλον πόσο άδικο ή δίκιο είχα, αφού φτάσουμε στην εξέλιξη και στη λύση.Τότε θα ξέρουν κι αυτοί, κι εγώ κι εσείς, αν αυτό το μεγάλο ΑΝ, έπρεπε να παραμεριστεί.
    Σας ευχαριστώ όλους για την εμψύχωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατερίνα μου...έχεις ήδη κάνει τόσα που ο περισσότερος κόσμος θα αδιαφορούσε τελείως.Αν πιστεύεις ότι μπορείς να βοηθήσεις και άλλο..να το κάνεις.

    Να προσέχεις μόνο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. εξίλιο μου, εσύ κάτι ξέρεις παραπάνω. Δεν μπορώ να αφήσω έτσι αυτή την υπόθεση. Με πονά ως Άνθρωπο. Θα χτυπήσω μια άλλη μεγάλη πόρτα. Ευχήσου να την ανοίξει...και μετά....βρείστε με Αν έκανα λάθος.
    Εδώ δεν υπάρχει "πρόσεχε!"
    Το ξέρεις!
    Φιλιά!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Toυλάχιστον να μην είσαι μόνη σου..και δεν νομίζω ότι αυτοί που σου "φωνάζουν" θα σ'αφήσουν ποτέ μόνη..φυσικά και φοβούνται!

    Νόμιζα ότι πήγαινε καλά η υπόθεση..:(

    Μακάρι να γίνει κάτι!!Μακάρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πάντως πιστεύω πως όλοι όσοι διαβάσαμε το ποστάκι σου πήραμε κάποια μαθήματα...
    Θα τα εμπεδόσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το τι πρέπει να κάνεις νομίζω κανείς δεν το ξέρει. Αν έπρεπε ή όχι ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος δεν το ξέρει με σιγουριά. Ένα είναι σίγουρο. Το έκανες με την ψυχή σου με την ευαισθησία σου και την καλοσύνη σου. Αν αυτή πάλι σε προστάζει να το κάνεις κάντο. Μην σκέφτεσαι και σπαταλιέσαι σε διλήματα που δεν βγάζουν πουθενά.
    Ότι πηγάζει απο μέσα μας αυτό είναι το σωστό, αυτό μας πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν ξέρω για ποια περίπτωση λες και τι θα κάνεις τελικά Κατερίνα, αλλά σίγουρα είσαι από τους ανθρώπους που δεν κάθονται απλά να αγναντεύουν..
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τότε, ήταν ο Προϊστάμενός σου, που σου έκανε μιαν ερώτηση : "Ποιός σου είπε εσένα ότι πρέπει να βγει από την φυλακή αυτός ο άνθρωπος;" ή κάτι τέτοιο... Απ' όλη την ιστορία, σ' αυτή την μικρή παράγραφο στάθηκα περισσότερο - όχι στ' ότι τελικά τα κατάφερες, όχι στ' ότι στο αναγνώρισαν, όχι σ' ο,τιδήποτε άλλο!
    Νομίζω ότι στο ερώτημα αυτό η μάλλον στην απάντηση σ' αυτό κρύβεται όλη η μυστική δύναμη όχι μόνον του κειμένου, αλλά, κυρίως, η δική σου, η πηγή, από την οποία άντλησες κι έκανες ό,τι έκανες. Δεν ξέρω τι απάντηση έδωσες τότε στον Προϊστάμενο, αλλά, επειδή δεν είμαστε ούτε Θεοί ούτε Δικαστές, για να τα ξέρουμε όλα και να κρίνουμε, θεωρώ πως η μόνη σωστή απάντηση θάταν "Τα παιδιά... τα παιδιά του μου τόπανε!..".
    Με κάποιο τρόπο - με τα μάτια τους, με τα χέρια τους, που τρέμανε στο κρύο, με λόγια διστακτικά, σχεδόν τραυλίζοντας - τα παιδιά του σου τόπανε τότε πως έτσι έπρεπε να γίνει και κανείς μας δεν ξέρει περισσότερα από τα παιδιά. Αυτή τους την γνώση, την ανάγκη, την φωνή, έπιασες τότε με το ένστικτό σου και γι' αυτό είμαι και τώρα βέβαιος ότι μπροστά στο νέο σταυροδρόμι πάλι θ' ακούσεις ό,τι πρέπει να κάνεις.. Και θα το κάνεις!
    Καλή σου μέρα και σ' ευχαριστούμε, νομίζω, όλοι για το μοναδικό αυτό βίωμα, που μοιράσθηκες μαζί μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ασκαρδαμυκτί
    (και τους παρακάτω)
    τώρα σας ανακάλυψα!
    Πάντα κάτι μένει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. αστερόιντ
    Άργησα πολύ να σε διαβάσω, μα με ανατρίχιασες από συγκίνηση.
    Ναι, τα παιδιά μου είχαν μιλήσει τότε.... όχι με λόγια όμως.
    Να είσαι καλά!
    Η περίπτωση η άλλη είναι δύσκολη.
    Θα δείξει. Την παρακουλουθώ στενά, για να έχουν τον φόβο τουλάχιστον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. εξιλιο
    Κάθε τόσο ενοχλώ...
    Θα δείξει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. απο την έδρα
    Τώρα κατάλαβα, ότι τότε, δεν είχα απαντήσει σε κανέναν σας.
    Συγνώμη!!!!!
    Την ακολουθώ! Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ναταλία
    Το εμπιστεύομαι κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ανναμαρία,
    αυτή η καρδιά πάντα βε βάζει σε μπελάδες, αλλά την ακούω και συνήθως... καλά πάω.
    θα δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. έντεκα
    μα πάντα ο εαυτός μας δεν είμαστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. φιλουμένα μου, σ' έχασα! Που είσαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. μεθυσμένα χρώματα
    Από σένα κάτι περί καρδιάς περίμενα! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. σοφι μου, τα εύκολα τα κάνουν κι άλλοι. Έλα εδώ όμως που πέσαμε σε πολύ δύσκολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή