Όταν έχει κύμα στο Χορευτό βρίσκω την χαρά μου!
Ξεχνάω τα βιβλία, τα χαρτιά και τα μολύβια και με το πρώτο ξυλάκι που θα βρω, μιλάω γραπτώς με τη θάλασσα. Της λέω τα μυστικά μου, παίζω μαζί της κι εκείνη με τα κύματά της μου απαντά.
Όλοι την κοιτούν, την θαυμάζουν, πολλοί παίζουν ή κολυμπούν με τ' αφρισμένα κύματα, κανέναν δεν είδα όμως τόσες φορές να γράφει στην άμμο.
Πύργους είδα! Πολλούς! Εγώ δεν κάνω. Μάλλον μου λείπει το κουβαδάκι!
Μία είναι η τρελλή! Ξεχωρίζει!
Προχθές είχε πάρα πολύ κόσμο. Είδα κόσμο να κοιτά εμένα αντί τα κύματα, πιτσιρίκια να προσπαθούν να διαβάσουν τι γράφω, τουρίστες να μου χαμογελούν, γνωστούς να με κοροιδεύουν, αφηρημένους που πατούσαν τις λέξεις μου, όλα τα είδα!
"Ευτυχώς που δεν με ξέρουν όλοι!" σκέφτηκα όταν διαπίστωσα πως με κοιτούν. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απ' το να μη σε ξέρουν και να είσαι άσημος!
Αυτό λέγεται ελευθερία κινήσεων!
Προχθές ήταν και τα παιδιά μου εκεί με την μεγάλη παρέα τους. Ο γιόκας μου έχει γνωρίσει καλύτερα την τρέλα μου, η κόρη μου όμως που λείπει, έχει χάσει επεισόδια!
Έτσι, με φώναξε κάποια στιγμή:
"Μαμά, τι γράφεις; Τι καρδούλες ζωγραφίζεις εκεί; Κάνεις λες και είσαι 17 χρονών! Σε κοιτάει όλος ο κόσμος!"
"Τόσο είμαι κορίτσι μου! Η ψυχή μου εκεί παρέμεινε! Μη σε ξεγελάει το κορμί που λέει 47!
Ότι έκανα στα 17 κάνω και τώρα! Τίποτα δεν άλλαξε σε μένα.
Έτσι έγραφα και τότε, έτσι και τώρα, ίσως και αύριο!
Με αγάπη!
Κι αν με κοιτάνε και κοροιδεύουν, πρόβλημά τους!
Μα αν ζηλεύουν έχει τόση μεγάλη αμμουδιά, ας γράψουν κι αυτοί!"
*****************************************
Όλους σας "κουβαλάω" μαζί μου, φίλοι μου και σας που είδατε το όνομά σας γραμμένο και σας που δεν το είδατε, είτε γιατί ο μπλόγγερ με καθυστερεί πολύ, είτε γιατί κάποια μου τα έσβησε το κύμα, είτε γιατί κάποια στιγμή μου βράχηκε ο φακός και φοβήθηκα ότι θα χαλάσει η μηχανή μου, είτε γιατί μου θύμησε την ηλικία μου η κόρη μου!
Να είστε όλοι σας καλά!
