Το παλιό τραγούδι έλεγε:
"Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι,
θα σ' αγοράσω ένα κοκοράκι,...
μια κοτούλα...
Το κοκοράκι κικιρικικι να σε ξυπνάει κάθε πρωί!"
Εγώ χθες το βράδυ, έστω και στα πεταχτά, έστω και μόνη, ήθελα να πάω στο παζάρι του Διμηνίου, Μαγνησίας. Το έχω έθιμο. Κάθε χρόνο πάω. Έτσι και φέτος. Πήρα την φωτο μου για παρέα και πήγα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκα ούτε κοκοράκι, ούτε κοτούλα. Βρήκα παπαγαλάκια και ψαράκια, για πρώτη φορά σ' αυτό το παζάρι. Συνήθως δεν είχε ζωάκια, εκτός από το μικρό πόνι που ανεβαίνουν και φωτογραφίζονται τα παιδιά.
Όλα τα άλλα μου ήταν γνωστά. Συνωστισμός, τσικνίλα απ' τα σουβλάκια και τα λουκάνικα, χαλβάδες, ρούχα, λούνα παρκ, γορίλα-γορίλα, χαλβάδες, παιχνίδια, σι ντι και τραγούδια και ότι άλλο δεν είδα, γιατί η παρέα με περίμενε στο αυτοκίνητο.
Έτσι πήρα στα γρήγορα την δόση μου και έφυγα. Για πρώτη φορά στα χρονικά έφυγα μόνο τρώγοντας ένα λουκάνικο και παίρνοντας μαζί μου χαλβά και φωτογραφίες.
Πολύ γραφικές οι φωτογραφίες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανηγύρι είχανε;
Γλαρένιες αγκαλιές
Είναι το Παζάρι που γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια (από παιδί το θυμάμαι)στην πόλη του Βόλου κάθε χρόνο του Σωτήρος. Κάποτε κρατούσε 15 μέρες κι εκεί έβρισκε ο κόσμος φτηνά πράγματα, προικιά και άλλα. Με τα χρόνια άλλαξε και είναι κάτι σαν σταθερή λαική, μέρα νύχτα (για λιγότερες μέρες όμως τώρα) και πάει πολύς κόσμος, ακόμα! Περισσότερο για τον χαβαλέ και όχι για ψώνια που έτσι κι αλλιώς σήμερα τα φτηνά τα βρίσκεις παντού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβαίνουν όμως απ' τα χωριά, είναι κάτι διαφορετικό. Κάνουν και άλλες πόλεις της Θεσσαλίας τέτοιο παζάρι, άλλες ημερομηνίες, όπως η Λάρισα, ο Αλμυρός, τα Τρίκαλα κ.α.
Φιλάκια γλαρένια μου!