Απ' το πρωί γυρίζει στο μυαλό μου αυτό το τραγούδι του Θέμη Αδαμαντίδη.
Μ' αρέσει πολύ!
Ψάχνω από δω, ψάχνω από κει στο γκουγκλ, ούτε φωτογραφία του Θέμη δεν μου βγάζει!
Έστω, ότι το βρήκα και το ακούτε:
....Και να 'μουνα
άχρωμο χρώμα να 'μουνα...
άψυχο σώμα να 'μουνα...
Γενικώς, μελαγχολίες! Μάλλον φταίει η βροχή κι ένα απροσδιόριστο σφίξιμο...
Μπορεί να φταίει κι ότι δεν κατάφερα να βάλλω δίπλα φωτο Πηλίου, ρολόι, τον Άλεξ και τόσα άλλα που ήθελα!Με ξεσήκωσε η γλαρένια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, γλαρένια μου τι μ' έκανες!
Όλη μέρα το παίδευα, μόνο ο μετρητής μπήκε!!!!
Αν έχεις τύχη διάβαινε!
Και να 'μουνα γνώστης Αγγλικών και υπολογιστών, θα το έκανα να χορεύει το κυκλάμινο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκειά μελαγχολία όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το πάλεψες σήμερα, όπως σου είπα;
Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου γλυκιά και μοναδική, τώρα θα ξεκινήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να δούμε!
Θα τα πούμε μετά... εκ του αποτελέσματος...
Φιλάκια, τόσο γλυκά!
Γλαρένια μου, προσπάθησα κάπως αλλιώς και κατάφερα τον Άλεξ! Από κει και πέρα χάθηκε όλη η στήλη, οπότε φοβήθηκα και σταμάτησα πριν τα διαλύσω όλα. Δούλεψα όπως το προφάιλ και πέτυχε! Εσύ το ήξερες αυτό; Είδες τι μαθαίνει κανείς; Σ' ευχαριστώ πάντως! Πες ότι τα κατάφερα όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια και να περνάς καλά!