Η ιτορία ενός τριανταφυλλένιου πιάτου

Ή

Το ταξίδι του τριανταφυλλένιου πιάτου

Πριν πολλές μέρες ήμασταν στην αυλή της θείας Αθηνάς.

Άκουσα την Μίνα που ρώταγε την μαμά της:

"Μαμά, το πιάτο που μου έδωσες με την πίτα, δεν ήταν το πιάτο που μου έδωσε η Άννα το γαλακτομπούρεκο. Της το έδωσα με κέικ και δεν είναι λέει, δικό της! Δεν τις θυμίζει τίποτα!

Τι το έκανες το πιάτο της Άννας;"

"Εγώ παιδάκι μου, δυο πιάτα είχα ξένα. Ένα της Κατερίνας που μου έδωσε τα ψάρια και ένα της Άννας! Τότε θα έκανα λάθος και αυτό που έχω είναι της Άννας και έδωσα της Κατερίνας!" είπε η θεία Αθηνά καταστενοχωρεμένη που δεν είχε κρατήσει καλό λογαριασμό.
Μια και δυο τρέχει η θεία Αθηνά και μου φέρνει το πιάτο να το δω.

Δεν μου θύμιζε τίποτα το σχέδιο, ούτε και που μ' ένοιαζε! Έχω τόση ποικιλία από λειψά σετ στο χωριό που δεν μ' ένιαζε κανένα πιάτο και κανένα σχέδιο, ακόμα κι αν έσπασε.

"Φαί να έχουμε θεία Αθηνά να τρώμε και δεν με απασχολούν τα σετ! Μη στεναχωριέσαι!" της είπα.

Εκεί σταμάτησε και η συζήτηση.

Προχθές που πήγα, μου λέει η θεία Αθηνά:

"Δίπλα στην καμέλια σου άφησα δυο πιάτα. Στο ένα έχω σύκα και στο άλλο τυράκι απ' τη γίδα. Φρέσκο που σ' αρέσει. Είναι δικά σου αυτά τα πιάτα. Το ένα που μου έφερες ψητό κοτόπουλο και το άλλο με τα ψάρια που το είχα δώσει κατά λάθος στην Άννα!"

Πήγα και πήρα τα πιάτα, πριν πάει καμιά γάτα και μου φάει το τυράκι της τσίπι τσίπι μου!

Μόλις είδα το τριανταφυλλένιο πιάτο, θυμήθηκα την ιστορία του:

Είναι ηλικίας πάνω από 30 ετών!

Ανήκε στο νοικοκυριό του αδελφού μου όταν ήταν στην Αμερική.

Κάποια στιγμή ήρθε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν ήρθε σαν σετ, μα εγώ μόνο του το θυμάμαι. Μου το έδωσε ο αδελφός μου μαζί με άλλα που είχαν διαφορετικά σχέδια, για το χωριό. Εμένα όμως μου άρεσε πολύ και το κράτησα για χρόνια στο Βόλο.

Κάποια στιγμή πήγε στο παλιό σπίτι στην Ζαγορά. Από κει ξαναμπήκε σε κούτες και έμεινε σε αποθήκη μέχρι να χτιστεί το νέο σπίτι. Μετά μπήκε στα ντουλάπια του νέου σπιτιού κι από κει άρχισε πάλι να ξεπορτίζει. Πήγε να χαθεί, μα γύρισε πάλι στη βάση του. Του αρέσουν τα ταξίδια σε πολλές κουζίνες και ένας Θεός ξέρει που έχει σταθεί και που έχει βρεθεί.

Επειδή όμως κινδύνευσα να το χάσω, ειδικά αυτό το πιάτο, από δω και πέρα θα το παρακολουθώ στενά!