Δεν ξέρω αν πλανάμαι ή είναι αλήθεια, πάντως εδώ και ώρες κρατάω στα χέρια μου μια εφημερίδα που την λένε ΓΕΛΛΑΣ και την έγραψαν μπλόγγερς.
Απ' ότι κατάλαβα μια μικρή ομάδα μπλόγγερς που σύντομα θα γίνει πολύ μεγάλη!
Συγχαίρω αυτή την ομάδα, για την ιδέα τους!
Όποιοι και να την αποτελούν, το ίδιο μου κάνει!
Το αποτέλεσμα μετράει κι εμένα μου αρκεί που το κίνητρο είναι το μεράκι και ο καλός σκοπός. Όλα τα όλα περρισσεύουν.
Η εφημερίδα αυτή ήταν μια μεγάλη έκλπηξη για μένα. Ακόμη δεν έχω συνέλθει. Στην αρχή σαν αυθόρμητος χαραχτήρας χάρηκα πολύ, γι' αυτό και την "κρέμασα" αμέσως στο μπλογκ.
Τώρα, μετά από ώρες ανάγνωση, νιώθω ζαλισμένη. Κάτι που νιώθω κι όταν σερφάρω στα μπλογκ και μετά το κλείνω, για να κατακάτσουν οι "φωνές" που υπερίσχυσαν και να μου αφήσουν το κάτι τους...
Αυτό που μένει δηλαδή.
Αυτή τη στιγμή τα πρώτα που βγαίνουν στην επιφάνεια, μέσα απ' αυτά που πρόλαβα να διαβάσω δηλαδή (έχει και πολλή ύλη! Πού θα βρούμε τόσο χρόνο ρε παιδιά; Έχουμε και δικές μας ανάγκες, προσωπικές, πέρα από υποχρεώσεις!)
είναι οι σελίδες που αφορούν την Αμαλία:
και της αργυρένιας:
εκεί που κυλάει αργά αργά ένα δάκρυ...
Σας είπα: Δε γελάω εύκολα!
Μα έχω όλη την καλή διάθεση να ξεχαστώ και να παρασυρθώ μαζί σας και να γελάσουμε!
Κι αν καμμιά φορά με νικάει το δάκρυ, μη σας νοιάζει!
Υπάρχουν και δάκρυα γελαστά...
Συνεχίστε και ξέρω πως η ΓΕΛΛΑΣ θα γίνει πολύ καλύτερη στην πορεία.
Τότε θα ξέρω καθαρά το γιατί την αγοράζω και γιατί την διαβάζω, όπως θα κάνουν και οι υπόλοιποι αναγνώστες σας.
Τότε που θα ξεκαθαρίσει ο ενθουσιασμός και θα διαβάζω σταθερά αγαπημένες στήλες και δε θα ζαλίζομαι διαβάζοντάς τα όλα!
Κάτι που κάνουμε όλοι μας δηλαδή και στα μπλογκ, αλλά και με τις υπόλοιπες εφημερίδες.
Σίγουρα όταν την διαβάσω όλη, αύριο και μεθαύριο, θα ξεκαθαρίσουν πολλά θέματα μετά απ' αυτά τα δυο που έγραψα.
Ας μη μου θυμώσουν οι υπόλοιποι μπλόγγερς!
(Έχετε και πολλή πολιτική κι εγώ δεν την αντέχω! Με κουράζει!)
Ως τότε,
Καλές εμπνεύσεις,
Καλή συνέχεια,
Καλή εργασία (γιατί εργασία έγινε τώρα εφόσον η εφημερίδα δεν είναι δωρεάν)
Καλή συνεργασία (γιατί χωρίς αυτή δεν υπάρχει πρόοδος)
και Καλή επιτυχία στα πρώτα γελαστά βήματά σας!
Και που είστε;
Μια πρόταση από μένα:
Βάλ' τε περισσότερες σελίδες με δάκρυ και δεν θα χάσετε!
Κι ας λέγεται η εφημερίδα ΓΕΛΛΑΣ!
Έχουμε μάθει να κλαίμε και να γελάμε μαζί! Ας μην απουσιάζει πολύ το ένα!
Φιλικότατα το ζαλισμένο κυκλάμινο
κυκλαμινάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήακούω το 'πόσο σ' αγαπώ' του Σταμάτη Κραουνάκη, θυμάμαι εκείνο το βράδυ που έγραψα το κείμενο αυτό και τα κλάμματά μου που τα κάλυπτε ο ήχος της βροχής, σκέφτομαι τη σημερινή μέρα που την πέρασα με τους φίλους παριστάνοντας την Αλίκη Βουγιουκλάκη φωνάζοντας 'άλα, μμμ, είναι το στρώμα μου μονό' κτλ, και σκέφτομαι πόσες ανατροπές έχει η ζωή. Γέλιο, δάκρυ, παρέα, μοναξιά, επιτυχία, πόνο. Η εφημερίδα απ' ότι μαθαίνω δεν υπάρχει πια, όμως 'πένες' υπάρχουν κι είναι απεριόριστες. Κάθε άνθρωπος κρύβει κι έναν θησαυρό και μέσω των μπλογκς έχουμε την ευκαιρία να τρυπώσουμε στις σκέψεις του καθενός. Όπως κάνω εγώ με το υπέροχο μυαλό σου μέσα από αυτή την ηλεκτρονική σου σελίδα κι όπως κάνεις εσύ με τόσους άλλους.
Ευχαριστώ. Απέχω τελευταία λόγω δουλειάς, αλλά έστω με διαφορά φάσης, βλέπω, ακούω, διαβάζω, γράφω.
Να έχεις έναν υπέροχο Αύγουστο και να χαρείς την πανσέληνο που κοντοζυγώνει.
αργυρένια μου, τι ανατροπή και έκπληξη ήταν αυτή; Σ' ευχαριστώ καλή μου που πέρασες από δω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠένες υπάρχουν όσες είναι και οι άνθρωποι αργυρένια μου, αλλά η δική σου πένα είναι το κάτι άλλο!
Γιατί κορίτσι μου δεν βγήκε η ΓΕΛΛΑΣ; Κι εγώ έτρεχα στο χωριό να την βρω δυο Κυριακές κι έλεγα: "Κάτι δεν κατάλαβα καλά!" Σκέφτηκα μετά ότι θα είναι μηνιαία.
Είχα χαρεί τόσο πολύ που θα μου κρατούσε συντροφιά στο χωριό και πολύ στεναχωρέθηκα! Εκεί θα διάβαζα και τα πολιτικά που ποτέ μου δεν κάνω!
Δεν ξέρω τι έγινε, δεν είχα χρόνο να το ψάξω τώρα που ήρθα, μα θέλω να ελπίζω πως το πρόβλημα είναι τεχνικό και πως η εφημερίδα θα συνεχιστεί. Μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη και να την διαβάζει όλος ο κόσμος!
Το εύχομαι με όλη μου την καρδιά και το ελπίζω!
Κι εγώ αργυρένια μου υπολειτουργώ, μα η σκέψη μου είναι κολλημένη εδώ!
Καλοκαίρι είναι, θα περάσει!
Να είμαστε καλά να τα λέμε τον χειμώνα κι εγώ να σε διαβάζω φανατικά και στην ΓΕΛΛΑΣ!
Φιλάκια πολλά κι εσύ να έχεις έναν υπέροχο Αύγουστο!
ΤΟΥ ΆΓΝΩΣΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΉ
ΑπάντησηΔιαγραφήδ.
Έκπληκτοι και τάχα ανήξεροι οι κατήγοροί σου
θα στέκουν γύρω σου Άγνωστε Αγωνιστή.
Και θα καμώνονται πως κάτι πρωτόγνωρο
είσαι. Πως αγνοούν θα δείχνουν της ιστορίας
τις λαμπρές στιγμές, που στη φλόγα σου μέσα
τη λυτρωτική, γιορτινά συμπυκνώνονται:
του Προυντόν τη γνώμη για την ιδιοκτησία,
του Στίρνερ τον Υπέρτατο Νόμο
του Ντετσάγιεφ τις ιερές σκέψεις και πράξεις,
τον Μπακούνιν, τον Κροπότκιν, τον Καρέλιν, τον Τολίν.
Δε θα τις αγνοούν όμως Άγνωστε Αγωνιστή, αλλά,
οι μωροί έλληνες, με όση δύναμη έχουνε
θα τις πιέζουν, σαν ελατήρια, που με την ίδια τους
τη δύναμη, στο Χαμό θα τους τινάξει.