που προστάτευε στον κόρφο της, η αγαπημένη μου λεύκα!Τα παιδιά την έβαλαν πάλι στην αγκαλιά της, για να την βρει η μαμά η δεκαοχτούρα που τρόμαξε μ' αυτή την φασαρία...
Λίγο πιο χαμηλά....
μα τώρα τα προστατεύει, σίγουρα! Δεν θα κινδυνέψουν από ένα δυνατό αέρα, ούτε αυτά.
Θα πετάξουν.... και μπορεί να 'ρθουν σε μένα.... να μου φέρουν τα μηνύματά της....
Οι λεύκες, τα πλατάνια, οι δεκαοχτούρες, η πλατεία, οι φωλιές, τα συναισθήματα...Να συνεχίσω; Τα νερά, τα τριζόνια τις νύχτες, οι παπούδες, το ηρώο, τα καλντερίμια, τα παλιά όνειρα...Νοιώθεις ότι έχουμε κοινές πατρίδες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε σώκρατες!
ΑπάντησηΔιαγραφή