Ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" σε όλους!

Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007

Ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" σε όλους!

Μέρες το αναβάλλω. Έχω υποσχεθεί πολλές φωτογραφίες και γενικώς έχω πολλές εκκρεμότητες με τα μπλογκ. Πρώτα απ’ όλα έχω χάσει τους «φίλους» μου! Από κει να καταλάβετε…
Δεν πάει άλλη αναβολή. Έπρεπε στις 3 του Μάη και πήγε 17!

Έτσι, μόλις, αποφάσισα να γιορτάσω τα γενέθλια του κυκλάμινου. Δεν έχω κάνει ετοιμασίες για κεράσματα, ένα μεγάλο Ευχαριστώ -μόνο- θα πω σε όλους σας.

Ήταν 3 Μαΐου του 2006, όταν στις 6:12 το απόγευμα βγήκε δειλά δειλά στον αέρα το πρώτο ποστ με πολλά κουτάκια, αντί για γράμματα. Έφταιγε η μεταφορά απ’ το γουόρντ. Μετά το έμαθα, αλλά δεν ήξερα πώς να το διορθώσω και πανικοβλήθηκα και δεν ήταν η μοναδική φορά.

Πολλές αγωνίες πέρασα, πολλά δεν ήξερα, πολλά έμαθα, πολλά πρέπει να μάθω ακόμα. (παράδειγμα τη μουσική). Κουτσά στραβά, το κυκλάμινο του βουνού κολύμπησε με την βοήθεια πολλών γνωστών και αγνώστων και δεν βούλιαξε στο πρώτο του ταξίδι.

Εδώ θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως:
Την Ιφιγένεια, την Γιάννα, την Ειρήνη, την Μαρίνα, την Μπερναντέν, την Δήμητρα, την Αταλάντη για την πολύτιμη βοήθειά τους, πέρα απ’ τον τεχνικό.
Χωρίς αυτούς θα παιδευόμουνα ακόμη. Να είναι καλά!

Ψευδώνυμο, το «κυκλάμινο του βουνού». Αυτό που χρησιμοποιούσα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και χάριζα ή μου χάριζαν τραγούδια.

Πρώτο ποστ «Η γιορτή της μητέρας» απόσπασμα από μια ομιλία μου στη Ζαγορά, για να μην με καταλάβουν!
Που πας ρε Καραμήτρο; Αφού δεν ξέρεις να κρυφτείς!

Η χαρά και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη και φυσικά, μηδέν σχόλια!

Δεν πρόλαβε να πάει 12 και στις 11:53 έβαλα το δεύτερο ποστ με τίτλο «Χαιρετισμός» και χαιρετούσα… «το άγνωστο»! Από κει και πέρα άρχισαν τα σχόλια.

Το «άγνωστο» το γνώρισα σιγά σιγά. Ήταν άνθρωποι κι αυτοί που είχαν ανάγκη για επικοινωνία και κάτι είχαν να πουν. Με κάποιους γνωριστήκαμε περισσότερο, με κάποιους λιγότερο, με κάποιους ταιριάξαμε, με κάποιους όχι, με κάποιους παρεξηγηθήκαμε, με άλλους κατάλαβα το γιατί, με κάποιους όχι. Όπως και να ‘χει, να είμαστε όλοι μας καλά και να γράφουμε και να επικοινωνούμε. Σίγουρα δεν μπορούμε με όλους και από θέμα χρόνου, αλλά και από θέμα χαραχτήρων. Έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας, άλλωστε. Δεν μπορεί να ταιριάζουμε με όλους, ούτε μπορεί να μας αγαπάνε όλοι, αν κι εγώ θα το ήθελα! Να μ’ αγαπάνε όλοι κι ας μην ταιριάζουμε! Να μην μου κρατάνε κακία, γιατί ποτέ δεν είχα πρόθεση για παρεξήγηση με κανέναν. Κι όσες προέκυψαν, προσπάθησα να τις λύσω. Άλλες λύθηκαν, άλλες όχι. Η ζωή συνεχίζεται όμως και προχωράμε παρακάτω.

Κυρίως να είμαστε όλοι καλά. Για όλους υπάρχει μια θέση στον ήλιο, στην ζωή και στα μπλογκ. Όλοι για κάποιο λόγο το έχουμε. Άλλος για πλάκα, άλλος για εκτόνωση, άλλος για επαφή, άλλος για κάποιο άλλο σκοπό. Μακάρι αυτό το θείο δώρο να μας βοηθήσει όλους μας στη ζωή μας. Από ψυχολογία, μέχρι και επαγγελματικά. Ότι χρειάζεται ο καθένας. Μακάρι να προσφέρουμε κιόλας στους γύρω μας και όχι μόνο να παίρνουμε.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συνομιλήσαμε αυτόν τον χρόνο, είτε στο δικό του μπλογκ, είτε στο δικό μου. Κι αυτούς που ήρθαν κι έφυγαν, κι αυτούς που παραμένουν κι αυτούς που έρχονται στο κυκλάμινο, είτε μου γράφουν είτε όχι, τους ευχαριστώ!

Το κυκλάμινο πολλές φορές είπε πως θα κλείσει. Πάντα όμως κάτι το κρατούσε κι άλλο. Δεν ξέρω πια, πόσο θα κρατήσει αυτό το «κι άλλο». Μπορεί να είναι για όσο ζω, μπορεί μέχρι να λήξει κι αυτή η σύνδεση. Αλήθεια, δεν ξέρω. Χαίρομαι που γνώρισα ανθρώπους σημαντικούς, που τους θαύμαζα από μακριά. Χαίρομαι που γνώρισα κόσμο με ίδια ενδιαφέροντα με μένα. Χαίρομαι όταν μου λένε ότι με διαβάζουν άνθρωποι που ποτέ δεν το φανταζόμουν. Χαίρομαι όταν μου λένε στο χωριό, ότι κάποιος τουρίστας τους είπε για το κυκλάμινο, χαίρομαι… για πολλά, όπως και λυπάμαι και για πολλά. Όπως για πράγματα που άφησα πίσω μου, όπως για ανθρώπους που τους γνώρισα με λάθος τρόπο και τους παρεξήγησα ή με παρεξήγησαν άδικα! Έτσι πάει. Για να ισοφαρίζει η παλάντζα, υπάρχουν και τα στραβά και οι κακές στιγμές.

Γι’ αυτό δεν ξέρω.
Το κυκλάμινο θ’ αρχίσει τώρα ένα νέο ταξίδι και το πως θα τρέξει και που θα φτάσει, είναι άγνωστον. Είναι πολύ ικανοποιημένο απ’ το πρώτο του ταξίδι. Νιώθει ότι έδωσε πολλά και πήρε ακόμα περισσότερα, που ίσως δεν του άξιζαν.
Νομίζω πως αν κάτι έπρεπε να μου αναγνωριστεί, είναι μόνο ο χρόνος που διέθεσα και ο ύπνος μου. Τίποτ’ άλλο! Εδώ μέσα υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι με ταλέντο, τόσοι συγγραφείς και ποιητές της ζωής! Εγώ ήμουν μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Αν «φάνηκα» περισσότερο, ίσως, από κάποιους, οφείλεται μόνο στις ολονυκτίες! Πιστεύω ότι αργά η γρήγορα θα φανούν οι «φωνές» που κάτι έχουν να πουν και να «δώσουν».

Το νέο ταξίδι τώρα του κυκλάμινου θα είναι πιο χαλαρό. Κάτι σαν κρουαζιέρα κι όχι με ταχύπλοο όπως έτρεχε μέχρι τώρα. Επιβάλλεται απ’ τις υποχρεώσεις και από μένα την ίδια.

Κλείνοντας (αυτό το ποστ) ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους αυτούς που συνταξίδεψαν με το κυκλάμινο τον πρώτο χρόνο της ζωής του, στα πρώτα του βήματα. Να είναι όλοι τους καλά και καλά ταξίδια στα δικά τους μπλογκ και στη ζωή τους!

MONITOR: http://monitor.vrypan.net/