ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το μπλογκ της ΑΜΑΛΙΑΣ:
http://fakellaki.blogspot.com/

Saturday, April 07, 2007

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....

Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ, δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου,

αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς,

αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου, το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε, έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες", έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου, έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο", έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος, δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου, συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες, έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου, υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών, έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία,

έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου, έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω,

έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους (γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) , έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου, δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου, έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων, έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών (επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες), και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενίοτε και ανοχή πόνου, έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές, συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου, κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου, κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου, τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα, έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,από τις ατέλειωτες εξετάσεις, από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα,

αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα,

αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου, πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου, η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας, ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων, έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο, παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό, έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό , έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει, αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει, έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν,

δε μπορώ να ουρλιάξω.......

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"

# posted by amalia kalyvinou @ 1:50 PM 521 comments

Sunday, April 29, 2007

ΕΠΑΝΗΛΘΑ,

....λίγο ζαλισμένη,πολύ κουρασμένη,κλπ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.Για την απίθανη ανταπόκρισή σας,τη γλύκα, την πρακτική, την ηθική βοήθεια, τις μαντινάδες σας, το χιούμορ σας,τα χίλια δυο σας που έκαναν το κλάμα μου μετά από πολύ καιρό να είναι από συγκίνηση κι όχι από νεύρα- για τα συναισθήματα που μου προκαλέσατε όλοι εσείς ήθελα να γράψω, αλλά ακόμη δεν είναι αυτό το θέμα μου...Εχει προκύψει κάτι άλλο που οπωσδήποτε πρέπει να μοιραστώ μαζί σας, αφού κατά βάση στη δική σας ανταπόκριση ανήκει:Την Πέμπτη που μας πέρασε, κι ενώ μόλις είχα αρχίσει να αντέχω να μιλάω (ξέρετε "αα-γκου" ,"μα-μα" ,κλπ :Ρ) ήρθε και μού πήρε συνέντευξη δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας.Γιώργος Κιούσης λέγεται ,και μου φάνηκε τίμιος, χωρίς να θέλει να εκμεταλλευτεί πολιτικά το γεγονός (κάτι που έτρεμα από όταν πρωτοεπικοινώνησε μαζί μου), γι αυτό άλλωστε και του μίλησα. Και,καλώς ή κακώς τον εμπιστεύομαι οτι θα γράψει αυτά που είπαμε....Καταλαβαινετε ρε παιδια τι κάναμε-κάνατε;Ενάμισι χρόνο έχω αυτό το μπλογκ και το διαβάζουν σχεδόν μόνο στα νοσοκομεία που πηγαινοέρχομαι επειδή εκεί το κοινοποιώ για πρόκληση - τόσο καιρό δεν είδα κανένα δημοσιογράφο να ενδιαφέρεται, παρ'όλο που είχα πάρει την πρωτοβουλία κι είχα αποταθεί σ'έναν του Βήματος. Τόσο καιρό, δε με είχε ζητήσει κανένας δημοσιογράφος,Παπανδρέου, Αντώναρος, κλπ...Μα,όταν σαν αλυσιδωτή αντίδραση ήρθε το δικό σας ενδιαφέρον και η εκπληκτική ορμή των σχολίων σας..... η ιατρική ανευθυνότητα έγινε "νέο", η -ενιοτε- κυριολεκτικά θανατηφόρος γραφειοκρατία(θυμάστε τον Παναγιωτάκη Βασιλέλη απ τη Μυτιλήνη; ) έγινε "πολιτικό ζήτημα" !Θέλω να πω οτι χάρη στη δυναμική σας ανακινήσαμε πράγματα στην ουσία τους σοβαρά. Ήδη, αν είδατε ένα σχολιο, μια κοπέλα με ευχαριστεί γιατι "από σπόντα", απ το μπλογκ μου, βρήκε κάποιον να αντιμετωπισει τους αφόρητους πόνους της μητέρας της (ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΕ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΠΟΝΟΥ!!! ).Θέλω να πω οτι ΄χαρη στη δυναμική σας, αύριο, το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας θα ασχολείται με όλους αυτούς που για το τίποτα παίζουν με τις ζωές μας.Παιδιά, είμαι αισιόδοξη για τη συνέχεια του θέματος...

Μακάρι να γίνουμε μπάλλα που θα πάρει και θα σηκώσει όλους τους ανάλγητους φακελλάκηδες, όλους τους ξεφτιλισμένους γραφειοκράτες που σκοτώνουν εμάς και τα παιδιά μας- τουλάχιστον στο θέμα της Υγείας ρε παιδιά,.....όχι ανοχή εκει.....

Θα δούμε τη Δευτέρα πώς θα μας τα πει η Ελευθεροτυπία- θα δείτε κι εσείς (ελπίζω με ακρίβεια!) το πως τα είπα εγώ στην Ελευθεροτυπία.

# posted by amalia kalyvinou @ 3:16 AM 223 comments

Thursday, May 03, 2007

Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση

Παιδιά, σε πρώτη φάση, ΄νομίζω οτι τα πράγματα καλα πήγαν.

Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε "κάτι".

Ως προς τα δικά μου κίνητρα θέλω να πω. Το ρημαδοφάρμακο που μού στερούσαν, είχα καταφέρει και το είχα πάρει λίγο πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα με το fakellaki , οπότε η θέλησή μου όλη μπορούσε πλέον να επικεντρωθεί στη μεγάλη μου επιθυμία: να σταματήσουν οι (περισσότεροι) γιατροί που είναι τα αλαζονικά βόδια να είναι κατεστημένο. Αν είναι και δε μπορούν να εξαφανιστούν, ας είναι τουλάχιστον η εξαίρεση- όχι ο κανόνας ρε παιδια, ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ. Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς. Ήθελα να δείξω μόνο κάποιους τρόπους άμυνας, κι ένας από αυτούς είναι η δημοσίευση του τι γίνεται: τη σκέφτονται τη φημουλα τους όλοι αυτοί που δε βρίσκουν ραντεβου παρά μόνο μετά από έξι μήνες εκτος κι αν..... Τη σκέφτονται τη μείωση της πελατείας όλοι αυτοί που πας να σού κόψουν τις αμυγδαλές και βγαίνεις τελικά με βλεφαροπλαστική..... Τη σκέφτονται την αποζημίωση που θα δώσουν (αν σοβαρευτούν τα ελληνικά δικαστήρια) αυτοί που σου δίνουν αγωγή για ζάχαρο, ενώ έχεις υπογλυκαιμια.... Λυπάμαι που λόγω παρελθόντων ετών την έχουν γλιτώσει οι περισσότεροι δικοί μου Προκρούστηδες - αλλά η αλήθεια οταν βγαινει προειδοποιεί τουλάχιστο τα επόμενα υποψήφια θύματα. Οσο για την τηλεόραση, θέλω να ξέρετε γιατι δε βγήκα, παρ'όλο που από χθες το ξημέρωμα με έχουν ζητήσει Ο-Λ-Ο-Ι και τους ευχαριστώ. Ο ένας λόγος είναι αυτός που έχω γράψει και στο "ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ", αλλά μάλλον το πήραν για πλάκα: λόγω της κατάστασης των πνευμόνων μου, η φωνή μου δεν αντέχει εντάσεις και βήχω μόλις θυμώσω ή σηκώσω λίγο την ένταση της φωνής. Λέτε να είχα απέναντί μου κανένα ιατρίδιο (γιατι,αλλιώς,γιατί να πάω;) ή κανένα Σούρα και να μην ένιωθα ένταση; Αφήστε που στα πάνελ συνήθως αυτός που δεν έχει επιχειρήματα φωνάζει για να υπερκαλύψει τους άλλους- άρα είμαι χαμένη από χέρι!! Δεν ήθελα να δείξω εικόνα αδυναμίας λόγω της φωνής μου και μόνο, γι αυτό και θα συνεχίσω να παλεύω γραπτώς- μεχρι τουλάχιστον (αν) βελτιωθούν οι αναπνοές μου.Δευτερον, πού θα βρισκόταν γιατρός να υποστηρίξει έστω τα εξωφθαλμα δίκαιά μου; Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; Νομίζω οτι και -προς το παρόν- γραπτώς μπορώ να δείξω οτι υπαρχει τρόπος προστασίας από όποιες σαρκοβόρες,ευρω-βόρες κλπ διαθέσεις.... Ηδη, εγώ, στη δεινή κατάσταση που είμαι, και πέρα από την τύχη που είχα να πέσω σε αξιοπρεπείς ανθρώπους τελευταία, και με "άλλους" που αναγκαστικά έχω μπλέξει εμβόλιμα ΔΕΝ εχω δώσει φακελλάκι εδώ και δυο χρόνια, παρ'οτι αμέσως ή εμμέσως μου ζητήθηκε!!! (καμιά φορά θα δημοσιεύσω δυο τέτοια περιστατικά μόνο και μόνο για να γελάσουμε)Κλείνοντας, θα ήθελα να πω μια φράση του γιατρού του Ανευλαβή, που για κάποιο λόγο τριγυρίζει απ'το πρωι στο κεφάλι μου.

"Είτε δώσεις φακελλάκι είτε δε δώσεις, την ίδια δουλειά ξέρει να σού κανει ο γιατρός".

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...

# posted by amalia kalyvinou @ 2:35 AM 543 comments


amalia kalyvinou said...
*Μια παράκληση- γράψτε τουλάχιστο το μικρό σας όνομα στα σχόλια.Θέλω να απευθυνθώ ε κάποιον και δε μπορώ, όταν βλεπω αυτό το ενοχλητικο "ανώνυμος"......
6:14 AM

amalia kalyvinou said...
Τολίτσα δε θέλω να το παιξω μάγκας....Αν πρόσεξες είπα οτι μόνο τα τελευταια δυο χρόνια περίπου μού έκοψα αυτή τη συνήθεια. Παλιότερα φακέλλωνα αβέρτα, πρώτον επειδή έτσι είχα συνηθισει να βλέπω τους γονεις μου να κάνουν και δεύτερον επειδή ο πόνος μου ήταν αρκετά έντονος ώστε να με κάνει να σκέφτομαι βλακωδώς καινα χανω την αξιοπρέπειά μου. Γι αυτό θεωρω σταθμό στη ζωή μου το Ιατρείο Πόνου....

Τώρα τέρμα- κερνάω μόνο ειρωνίες όποιος θέλει
1:09 PM

amalia kalyvinou said...
Βαγγέλη, έχεις μια ντουζίνα δίκια- αλλά να αφεθώ στους κάθηκες,από την άλλη, είναι κάτι που δε μπορώ να ανεχτώ.Σου είπα οτι κάποτε είχα την ίδια νοοτροπία και τα στάζαμε οικογενειακώς.Αλλά εδώ και καιρό ,που η οικονομική μου κατάταση είναι οικτρή, αναγκαστικά "άλλαξα τροπάριο" και πολύ χαίρομαι γι'αυτό!... Ας χτυπήσω, ας αμυνθώ, ας κρατήσω μια αξιοπρέπεια ρημάδα απέναντι στον κάθε ανίδεο που εκμεταλλεύεται την ανάγκη μου, κι ας τις φάω στο τέλος. Πάντως , η εμπειρία μου μέχρι στιγμής, δείχνει οτι όσο πιο διεκδικητική και τσαμπουκάς είμαι, τόσο πιο "καλά" εξυπηρετούμαι (και οικονομικότερα!)Μια γημοσίευση, μια΄κλήση κάποιου καναλιού, μια επιστολή στο Υπουργείο (ξέρω: "χα χα"...), μια επίσκεψη στο Διευθυντή της κλινικής, στο Διοικητή του νοσοκομίου, ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΞΥΛΟ,εστω...Οχι απάθεια όμως- το να νιώθω παιχνίδι τους, με πονάει περισσότερο από τον καρκινο ,Βαγγέλη...********Για την ιδέα του να γράψω την ιστορία μου συνοπτικά και να μοιραστεί συγκεκριμένη μέρα, στους σχετικούς χώρους, τη βρίσκω εκπληκτική και πολύ πολύ πρωτότυπη!!!! Αλλά στην πράξη δεν ξέρω αν είναι εύκολο,το πως θα οργανωβθει, τα έξοδα με τα οποία θα εκτυπωθει,κλπ. Αν μπορεί κανείς να το οργανώσει ,εγώ μπορώ να το γράψω όσο πιο περιληπτικά γίνεται...
9:13 AM

amalia kalyvinou said...
Παιδιά, θα γράψω ένα σχετικά μικρό -περιληπτικό- κείμενο, βασισμένο σ ενα παλιο ποστ μου που λέγεται "Ιδιοπάθεια είσαι και φαινεσαι" και μετά θα το δώσω στο παιδί που προσφέρθηκε να το κάνει σε pdf, επειδή είμαι άχρηστη στους υπολογιστες :). Νομίζω ο "τα μυαλά στο μίξερ" θα ήταν καλό να μούέστελνε ένα μειλάκι στο alwaysplay@gmail.com ,να τον αγγαρέψουμε λίγο :))
4:59 AM

amalia kalyvinou said...
Να στε καλά όλοι για το ενδιαφέρον σας.Εγώ έφτιαξα μια περίληψη της ιστορίας μου και ο ευγενέστατος "τα μυαλά στο μίξερ" τώρα το φτιάχνει σε pdf.Θα το ποστάρω σήμερα αν προλάβω, αλλιώς το Σαββατο (γιατι αύριο μπαίνω νοσοκομείο για θεραπεία). :)Να περνάτε καλά...
3:31 AM

amalia kalyvinou said...
Καλησπέρα σας....Εδώ Αμαλία,βγήκα λίγο νωρίτερα από το προγραμματισμένο εξιτήριο και τώρα ,λίγες ώρες μετά,αν και "χωμα", και μετά από παράκληση της Φρόσως,μπήκα να γράψω δυο κουβέντες για τα παιδια που ρωτούσαν για το πώς πάω. Ακόμη τα αποτελέματα της ΧΜΘ δε φαινονται, αλλά θα τα παλέψουμε κι αυτά :)Αυτό μόνο που ήθελα να πω είναι οτι οι καβγάδες με στεναχώρησαν πολύ,ειδικά όταν περιείχαν και ύβρεις. Δεν υπήρξε ποτέ αυτός ο σκοπός του μπλογκ μου...Να στε καλά- σε λιγες μέρες θα αναρτησω το κειμενο για εκτύπωση που λεγαμε!
10:14 AM

Φρόσω Χατζάκη said...
Μετά από παράκληση της Αμαλίας επικοινωνώ μαζί σας για μια μικρή ενημέρωση με νέα της. Η Αμαλία λοιπόν είναι στο Νοσοκομείο τις τελευταίες ημέρες και όπως ίσως φαντάζεσθε είναι εξαντλημένη από τη θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε προ ημερών. Χαίρεται πολύ και συγκινείται για το ενδιαφέρον και την αγάπη που εκδηλώνετε όλοι σας στο blog της. Μόλις μπορέσει θα σας ευχαριστήσει και η ίδια. Το μήνυμα αυτό είναι αληθινό και γράφηκε όπως προανέφερα μετά από παράκληση της Αμαλίας από τις κοινωνικές λειτουργούς του Νοσοκομείου που νοσηλεύεται Φρόσω Χατζάκη και Αθηνά Τζώρτσου. Μια τελευταία παράκληση της Αμαλίας είναι να μη της τηλεφωνείτε γιατί είναι κουρασμένη και θα στενοχωριέται που δεν θα μπορεί να σας μιλήσει,αλλά και για να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι ασθενείς στο θάλαμό της. Θα χαρεί εννοείται να συνεχίσετε να της στέλνετε την αγάπη σας με μηνύματα, που άλλωστε και εμείς και η οικογένειά της τής τα μεταφέρουμε.
2:43 AM

Φρόσω Χατζάκη said...
Η Αμαλία έφυγε από κοντά μας σήμερα τα ξημερώματα. Έφυγε ήρεμα, με μια πνοή. Οι γιατροί της και οι δικοί της άνθρωποι που ήταν συνεχώς δίπλα της φρόντισαν να μην υποφέρει καθόλου. Γνωρίζουμε καλά πόσο το ενδιαφέρον και η αγάπη που της δείξατε το τελευταίο διάστημα μέσα από τα μηνύματά σας, της δίνανε απέραντη χαρά και δύναμη για να αντέξει τις δύσκολες τελευταίες μέρες της. Η κηδεία της θα γίνει αύριο και με νέο μήνυμα αργότερα θα σας ανακοινώσουμε λεπτομέρειες για τον τόπο και το χρόνο.

Φρόσω Χατζάκη
12:21 AM

Φρόσω Χατζάκη said...
Η κηδεία της Αμαλίας θα γίνει αύριο στις 12.30 μ.μ. στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως στον Πειραιά, περιοχή Χαραυγή.

Φρόσω Χατζάκη
5:20 AM

AMALIAS FRIENDS said...
ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ:http://iamaliazei.blogspot.com/Ο κύβος ερρίφθη!!!
7:01 AM



Οι φίλοι της Αμαλίας: http://iamaliazei.blogspot.com/