Κυριακή, Μαΐου 13, 2007

ΠΟΥ να φυτέψω ένα δάκρυ για σένα, ΜΑΝΝΑ;



ΜΑΝΝΑ! ΜΑΝΝΑ!
ΣΑΝ ΑΣΤΡΟ Τ’ΟΥΡΑΝΟΥ!
ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!
ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ! ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ!
ΧΡΥΣΟΛΑΛΑΜΠΡΗ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!

ΕΜΝΕΥΣΗ Κ.Χ ΔΙΑ Κ.Π.
(Για τον υμνοποιητή Κ.Χ θα γράψω στην βιβλιοπαρουσίαση)

12/5/97

16:51
Μάννα, μάννα, ΜΑΝΝΑ!
Τι να σου πω και τι να γράψω;
Στέρεψαν πια οι λέξεις, όπως στέρεψε και η Καπαϊντζή και οι περισσότερες πηγές του χωριού μας.
Τόσα χρόνια…
Κουράστηκα να λέω τα ίδια, όπως κουράστηκαν κι εκείνες να τρέχουν νερό.
Αφού δεν τις πρόσεχε κανείς.
«Τι τα θες τώρα και τα σκαλίζεις;»
Έτσι δεν θα μου έλεγες; Έτσι ακριβώς.

Τα νέα μου, μάννα:
Όχι για σένα, για μένα. Εσύ τα ξέρεις όλα πια. Τα βλέπεις.
Κάθομαι στο μπαλκόνι της θέας μας….
Είμαι πολύ μελαγχολική.
Ώρες το σκαλίζω…
Εδώ θα κλάψω, εκεί θα κλάψω.
Θα κλάψω, δεν θα κλάψω….
Σαν τα λουλούδια που ήθελα να φυτέψω και πήγαινα παρά πέρα…
Όχι εδώ.
Πιο κει.
Εδώ έχει πέτρες, εδώ εμπόδια, εδώ ενοχλεί, εκεί δε θα έχει ήλιο.
Κάποια τα άφησα στις γλάστρες τους, ακόμα.
Να ωριμάσουν ...... καλύτερα.
Σα σκέψεις…. Σαν ιδέες.
Ποιος ξέρει; Μπορεί κάτι να γίνει.
Δεν πέθανε η ελπίδα ακόμα. Μπορεί κάτι να αλλάξει, να γίνει ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής και τον κήπο μας να μην τον πάρει ξένος. Να γίνει και στα χαρτιά δικός μας, γιατί αλλιώς…
Δικός μας ήταν και
θα παραμείνει.
Δικός μας!
Σ’ ακούω. Μη μουρμουράς.
Μου λες πως όλα εδώ μένουν….
...Εμείς φεύγουμε και πάμε εκεί κάτω, που ήρθα πριν λίγο και σε «βρήκα».
Γιορτάζεις αύριο και σου έφερα κόκκινα τριαντάφυλλα.
Είναι η γιορτή της Μητέρας, αν και η δική σου είναι στις 11 Δεκέμβρη, μαζί με τη γιορτή του παιδιού.
.........
………
....αυτή την γαλήνη δεν ξέρω αν θα την ξαναβρώ.
Κάθε φορά που φεύγω, νιώθω σαν να είναι η τελευταία…
Λες και δεν θα ξανάρθω.
Και τα δίνω όλα!
Κυρίως στα λουλούδια....
Ότι φυτέψω στη γη, θα μείνει εκεί για χρόνια….
Ενώ οι γλάστρες….
Θα ήθελα να φυτέψω και στον κήπο….

………
Όλα σήμερα καταλήγουν στο να φύγω αργότερα.
Λες και θέλεις να μείνω κι άλλο…
Έχω στη μέση το βιβλίο του Ρίτσου, μα ένιωσα την ανάγκη να γράψω…
Και να κλάψω.
Το πρώτο το έκανα.
Το δεύτερο, όχι.
Όχι ακόμα.
Δεν ξέρω αν θα βρεθεί το κατάλληλο έδαφος και πότε…
Ωριμάζει.
Είδα και την Λίτσα εκεί, και … και …..
…….
Τους μίλησα όλους. Όλοι τους ήρεμοι.
Στην Λ. φύτρωσε ένας πλάτανος! Αν είναι δυνατόν!
Αφού δεν της πηγαίνουν λουλούδια…
Η θεία έχει πολύ δροσιά. Κάτω απ’ τον πλάτανο….
Εσύ, πίσω απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο.
«Μαζεμένη».
Μια ζωή κρύωνες.
«Κλείσ’ το γιατρό όξου!» έλεγες κι έκλεινες πόρτες και παράθυρα.

Δεν έχει «έδαφος» Μάννα, εδώ στο χαρτί, για να φυτέψω το δάκρυ μου…
Βρίσκω πέτρες στην κάθε άδεια γραμμή που πάω να γράψω…
Έμαθα στον υπολογιστή.
Εκεί «φύτευα» τελευταίως….
……….

Δεν ξέρω πια, που θα βρω το κατάλληλο «χώμα» για να σου γράψω…….
….
Ξέρω ότι τα ξέρεις.
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη κι η ηρεμία αυτή μου τρυπάει τα τύμπανα της ψυχής.
Δεν αντέχω αυτή την «ένταση» για πολύ.
Με λυγίζει.
Θα’ θελα να….
Να μ’ αγαπάς κι από ΚΕΙ!
ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!
17:13

17:16
Δε μπορώ να διαβάσω. Μάλλον θα πάω να φυτέψω την χιονούλα κι εκείνους τους μυγκέδες στη γη. Ξέρω που θα βρω χώμα καθαρό, δίχως πέτρες, για να πιάσουν οι ρίζες, να δυναμώσουν και να μεγαλώσουν….

Που να φυτέψω ένα δάκρυ για ΣΕΝΑ ΜΑΝΝΑ;
Δως μου έδαφος
.

18:53
Τα λουλούδια τα φύτεψα στη δικιά μας γωνιά...
Ξέρεις εσύ. Καλό το χώμα.
Το δάκρυ, το «φύτεψα», όχι στη δική μας αυλή, αλλά στης θείας Αθηνάς, της δεύτερης μάνας…
Της έδωσα τα κλειδιά και τρία τριαντάφυλλα απ’ την αυλή μας.
"Να είστε και οι δυο γεροί! Τίποτ’ άλλο!» της είπα κι έφυγα κλαίγοντας και τρέχοντας χωρίς «γεια σου!»
«Φύτεψα» πολλά....
Στον δρόμο, στην αυλή μας και τώρα φεύγοντας….
……..
Θα φυτρώσουν κι αυτά.
Το ξέρω.

8 σχόλια:

  1. Σε νοιώθω.
    Το πιο σκληρό ξέρεις ποιό είναι; Να την έχεις δίπλα στο σώμα, αλλά το πνεύμα να είναι από χρόνια... ποιός ξέρει που. Το έζησα 10 χρόνια. Το προτιμώ όπως είναι σήμερα, που ελπίζω ότι είναι και πάλι κάπου γύρω μου, αλλά να με καταλαβαίνει, να μην είναι ένα κορμί χωρίς λαλιά, με εκείνο το απλανές βλέμμα του αλτζχάϊμερ που σκοτώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πανέμορφο (πόνος και μια γλυκιά αίσθηση αγάπης πλημμυρίζει τα γράμματα και διατρέχει τις λέξεις στην οθόνη του υπολογιστή μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και το βιβλίο. Το βιβλίο! τόσο συγκινητικό, τόσο γεμάτο αγάπη! Θα γράψω σύντομα για το Γράμμα στη Μάννα με δύο νι. Συγχώρεσέ μου την αργοπορία, αλλά πάντοτε συμβαίνουν πράγματα που μας ανατρέπουν την προγραμματισμένη καθημερινότητα. Φιλιά. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μάνα κράζει το παιδάκι
    μάνα ο νιός
    μάνα ο γερος
    μάνα ακούς σε κάθε μέρος
    αχ! τι όνομα γλυκό.

    το ξέρεις το ποίημα αυτό;
    πάρακάτω δεν το θυμάμαι...

    καλή εβδομάδα Ελπίδα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. juanita
    Κι εγώ σε νιώθω! Το έζησα τρεις μήνες με την μάννα και ήταν πολύ πιο σκληρό κι απ' τον ίδιο τον θάνατο!
    Να είσαι καλά να την θυμάσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φιλιά πολλά, εαρινή μου συμφωνία!
    Αυτές οι ανατροπές να μην υπήρχαν... θα ήμασταν καλύτερα! Μην αγχώνεσαι κορίτσι μου με το βιβλίο. Γράφτηκε πριν 17 χρόνια! Άλλαξαν πολλά από τότε. Άλλος είναι ο σκοπός που κυκλοφορεί και όχι το ταλέντο...
    Εγώ να δεις σήμερα που διάβαζα Ρίτσο στη θάλασσα, και έννιωσα πολύ πατριωτικά! Λες και ήμουν σε παρέλαση (κάτι τέτοιο) κι άκουγα από μεγάφωνα να απαγγέλουν έργα του και να μιλούν για την ζωή του!
    Κάτι τέτοιο, παράξενα όμορφα έννιωσα και δεν ξέρω πως να το περιγράψω...
    Φιλιά πολλά, πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή βδομάδα, νυχτολούλουδό μου! Ποιος δεν το ξέρει;
    Υπάρχει κανείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή